ممکن است به این محصول نیز علاقه مند باشید
آبی کم جان
مجموعه داستان آبیِ کمجان، سومین اثر داستانی محمدعلی دستمالی است. او مجموعه داستان «اسبی برای مردن» را در سال ١٣٨٩ در نشر افراز و مجموعه داستان «تبعید به بالکنها» را در سال ١٣٩٧ در نشر روزنه چاپ کرده است.
در ٩ داستان مجموعۀ آبیِ کمجان، تجارب و الحان و روایات متفاوتی وجود دارند که نشاندهنده تلاش برای دستیابی به آفاق ذهنی و فرمهای داستانی جدید است. در داستان «نیشابور که دریا ندارد»، میرزا رضا، راوی شیدا و عشقزدهای است که فضای زندگی درونی و بیرونی خود را برای محبوب و معشوق خود به نام ساغر به هم ریخته است، نگاه غریبی دارد که او را از تهران به اطراف و اکناف جهان کشانده است. این داستان، مقام نخست جایزه ادبی فرشته را در سال ٩٨ از آن نویسنده کرد.
داستان «دندان حضرت اشرف» که برنده مقام دوم جایزه صادق هدایت در سال ٩٩ بود، نگاهی سینمایی و خاص دارد به زندگی چهرۀ سیاسی مشهور تاریخ معاصر ایران یعنی قوامالسطنه که قرار است داستان زندگی او در یک سریال تلویزیونی به تصویر کشیده شود. در داستان «محاکات یک فراری»، راویتی از یک پیوند عاطفی و خاص میبینیم که در بطن خود، در حال پنهانسازی ابعاد یک قتل است.
در داستان «کات به چشمان اسب»، با روایتی از سرخوردگی یک عاشق سینهچاک روبرو هستیم که شوق وافر او به تماشای فیلم سینمایی مشهور پدرخوانده، او را به ورطه غریبی کشانده است. در داستان «پچ پچ با دلبر تک سیلابی»، تعداد سیلاب اسم آدمها برای قهرمان داستان، رویکرد او را در مورد زندگی و ادمها تغییر داده است!
محمدعلی دستمالی در سومین مجموعه داستان خود، تلاش کرده در فرم و لحن داستان، گوشهها و زوایای جدیدی را بیازماید و قدم در راههای مهآلودی بگذارد که گویی در آن، صدای پرندهها و آبهای دور در هم آمیختهاند.
اتاق روشن: اندیشههایی درباره عکاسی
روزگار عکس، روزگار انقلابها، منازعات، ترورها و انفجارها هم هست؛ يک کلام، روزگار بيتابيها و ناشکيباييها، روزگار هر آنچه که بالاندن و به ثمر رسيدن را به هيچ ميگيرد و انکار ميکند.
- ادبیات غیرداستانی قرن 20 ام فرانسه
- تلفیقی از هنر و فلسفه
- نظرات و برداشت های شخصی و عمیق نویسنده از معقولۀ عکس و عکاسی
- مرثیه ای برای مرگ مادر نویسنده در قالب کتابی فلسفی
- آخر اثر رولان بارت پیش از مرگ
اتفاق ممنوع نیست
داستانهای این مجموعه ترکیبی هستند از داستان کوتاه، نمایش و تصویر و شرح حال نویسندهای که نمیداند با داستانها و ایدههایش چکار کند: «داستان بلند و قصههای کوتاه» خیلی ساده با یک زنگ تلفن شروع میشود، با یک مکالمه تلفنی بین یک نویسنده و خواننده ناشناس آثارش... .
اتفاق ممنوع نیست نوعی طنز فانتزی است که داستان بر آن غلبه کرده و خواننده ناشناس این داستانها به نویسنده در بازخوانی این آثار کمک میکند ولی به تدریج به این باور میرسد که خالق اصلی این نوشتهها او نیست: «ابلیس با اوقاتی تلخ یادداشت خودکشی فرزندش را مچاله کرد و به او خیره شد که ساکت و آرام روی تختش نشسته بود. نیمه شب بود که خبر دادند فرزندش قصد داشته با ریختن یک پارچ آب روی سرش خودش را برای همیشه خاموش کند. خیلی زود او را به بیمارستان مرکزی دوزخ رسانده بودند. هر چند که حتی اگر هم این کار را نمیکردند، صدمه چندانی نمیدید.
او از بهترین گلوله آتش دوزخ ضد آب خلق شده بود. از صدای ضجه قربانیان و غلغل دیگهای قیر که بگذریم، سکوت آزاردهندهای در بیمارستان حکمفرما بود. با این که جمعی از بهترین روانکاوان و روانشناسان جهان هستی در دوزخ حاضر بودند، ابلیس احساس کرد بهتر است شخصاً با فرزندش صحبت کند. به او گفت: حقیقتش رو بخوای من جداً نمیدونم تکلیفم با فرزند ناخلفی مثل تو چیه... تو جداً مایه شرم خانواده شیاطین دوزخی... منو بگو که دلم خوش بود تو عصر جدیدی رو در امپراتوری جهنم رقم میزنی...»
آمین می آورم
قهرمان داستان این کتاب قصد دارد ماجراهایی را برای مخاطبان خود که احتمالاً همه اهل فضای مجازی هستند و مدام پای اینترنت نشستهاند بازگو کند.
با قهرمان داستان در یک درمانگاه اعصاب و روان آشنا میشویم و در نهایت میبینیم بیماری او که ظاهراً افسردگی سادهای است شدت گرفته و داروهای دکترها دیگر افاقه نمیکند. او دیگر درمان عادی را رها کرده و به سیگار پناه برده است. قهرمان داستان حالا همه ماجرا را دارد تعریف میکند و در این بین خرده داستانهایی را هم درباره تبار و قبیله او میشنویم. او که قبلاً درس میخوانده ازدواج میکند و همین ازدواج مسیر زندگیاش را تغییر میدهد درس و مشق را رها و شروع به تدریس در دانشکده الهیات میکند ولی چون خدمت سربازی نرفته است این موضوع میتواند مانع ادامه همکاری او با دانشکده شود. حالا مهمترین دغدغه برای او ایمانش است.
قهرمان داستان نگران است که مبادا همسرش ایمانش را از او بگیرد. بنابراین تصمیم میگیرد تا همین ذره ایمانی که برایش باقی مانده خودکشی کند. از مادرش میخواهد برایش دعا کند تا بمیرد ولی... .
در کتاب آمین میآورم خواننده با یک طنز زیر پوستی مواجه میشود که طنز تاروپود آن را تشکیل میدهد.
اتاق افسران
جنگ پدیدهی غریبی است که نتیجهای جز ویرانگری، قتل انسان و نابودی زیرساختهای کشورهایی که گرفتارش هستند، ندارد. اما موضوعی که معمولا پس از پایان جنگ و کشتار به فراموشی سپرده میشود، افسردگی، در خودفرورفتگی، اضطراب و ناامیدی است که گریبان مردان و زنانی را که برای حفظ کشورشان پا در میان نبرد گذاشتهاند، میگیرد.
آنها راوی زنده و بیدار درگیریها و مبارزات مرگباری هستند که روح آزرده و جسم مجروحشان تاب یادآوریشان را ندارد.
اتاق افسران، روایتی است ژرف و تکاندهنده از افرادی که پس از پشت سر گذاشتن تجربهی جنگ، توان زندگی کردن را از دست دادهاند. تنهایی و یاس ویران و زمینگیرشان کرده، در اوج استیصال آرزوی مرگ میکنند.
مارگ دوگن، نویسندهی شناخته شده و شصتودو سالهی فرانسوی، در این کتاب تلاش کرده از طریق دیدگاه مجروحی جنگی قصه را به پیش ببرد. چهرهی شخصیتها آسیب دیده و در یکی از اتاقهای بیمارستان بستری و درمان میشوند.
راوی داستان، بعد از گذراندن شبی عاشقانه با دختری کلمانس نام، در راه وظیفه یا هدف، راهی جبهه شده، به شدت آسیب دیده و در مرکزی درمانی مداوا میشود: «پس از سرکشی آخرین پرستار شب، چراغها یکییکی خاموش میشوند.
غذایی را که خوردهام بالا میآورم، چون معدهام از تنها کار کردن، بدون پشتیبانی دندانهایم خسته شده. هیچ بهبودی در وضع رو به نابودیام حس نمیکنم. منتظرم نوزادی از آغوش پر محبت مادر و پدرش کنده شود تا جراحها بتوانند فک بالااش را به من پیوند بزنند.»
نویسنده، عمق فاجعه را چنان واقعی و ملموس به تصویر میکشد که پشت آدمی میلرزد. ما آدمها چه موقع میخواهیم از این جنایت دستجمعی دست برداریم؟
اتاق تاریک
معرفی کتاب اتاق تاریک اثر تنسی ویلیامز
کتاب "اتاق تاریک" نوشته "تنسی ویلیامز" میباشد که مجموعه ای از چند داستان کوتاه است که همگی بیانگر سرگذشت نویسنده است.
در این مجموعه داستان تمام اتفاقاتی که برای "تنسی ویلیامز" در طول زندگیش اتفاق افتاده است را میخوانیم.تمام اتفاقاتی که چه در خیال وی گذشته است چه در واقعیت.
چه دیر
داستان «چهدیر» روایتی از زندگی دو انسان است که در ازدحام بینهایت یک شهر، از دو گوشه دور از هم، در سراشیبی راه زندگی و در تنگنای پیچ در پیچ آن، با روحیاتی بیگانه از هم، خسته و نومید و غمگین یکدیگر را مییابند. دمی چند در کنج راستین محبت و در گلوگاه صداقت، عشقی ممنوع را تجربه میکنند و به آرامشی نسبی میرسند، اما... چه نیرویی میتواند این دلبستگی را که هر دو پرستشوار به آن نیاز دارند، از آنان برباید؟ «چه دیر» درباره دغدغههای زنی امروزی و طرح مشکلات اوست.
«میرود روی تراس، ابر و دود مه و غبار آمده پایین، همه جا را محو میبیند. قله دماوند ناپدید شده. جز طرحی گنگ چیزی از ساختمانها دیده نمیشود. هوا راکد و سرد است.» «مه کامه رحیمزاده» نویسنده رمان «یلدا و رهایی» و مجموعه داستانهای «اتاق صورتی» و «ردپای حلزون» این بار در رمانی متفاوت برای نسل امروز داستان دو انسان را بازگو میکند.
بر امواج
هر انسانی گذشتهای دارد که هرگز رهایش نمیکند، آیندهای دارد که میخواهد بیتوجه به گذشته آن را بسازد، و حالی که به تلاش میگذرد، به دست و پا زدن برای پاک کردن ماجراهایی که از سر گذرانده، به درگیری ذهنی برای آیندهای نامعلوم...
قهرمان «برامواج» زنی است که خلاف معمول عمل میکند، گذشتهاش را پس میزند و سالها از آن سراغی نمیگیرد که آیندهاش را با عشق و امید بنا کند، عشقی با فرجام جدایی. زمانی طولانی در این بیخبری زندگی میکند تا ناگهان به او خبر میرسد که پدرش ناپدید شده. زن تصمیم میگیرد به ساحل دریاچه کودکیهایش بازگردد...
مطالعه بخشی از کتاب
آداب دنيا
کتاب «آداب دنیا» اثر یعقوب یادعلی نویسنده و فیلمساز ایرانی و برنده جایزه ادبی گلشیری است. این کتاب پس از یازده سال سکوت و بعد از یکی از مشهورترین رمانهای فارسی معاصر یعنی «آداب بیقراری»منتشر شد.
رمان تازه یادعلی نیز چون نخستین اثر او، رمانی نفسگیر است. نویسنده در این اثر درعین پایبندی به واقعگرایی، روحی متافیزیکی را احضار میکند که در آن چهرههای عجیبی از شخصیتهایش پنهان شدهاند؛ چهرههایی که با جلو رفتن داستان از سایه بیرون میآیند… یک پلیس خسته و توبیخشده، درگیر ماجرای ناپدیدشدن مردی میشود که پایش را به ویلایی بزرگ باز میکند؛ ویلایی که براساس نگاهی آرمانی ساخته شده و ساکنانش را گرد هم آورده است.
همزمان عشقی قدیمی در این میانه ظهور میکند که عامل اصلی رفتارهای قهرمان یادعلیاست. رمان با اتفاقهای ریزودرشت غیرقابلپیشبینی جلو میرود و اتاقی که کسی نباید وارد آن شود… اتاق دربسته...
در بخشی از رمان میخوانیم: «نمیفهمید دارد بهش حال میدهد در آن آفتاب تند، یا بهعمد میآید میپیچد دور خیسی شلوار تا ساق پایش را مورمور کند، بدجنس! بهش گفته بودند تنها نرود.
هر چه جلوتر میرفت، بیشتر میترسید. به خودش نهیب میزد: برو! سر جاده آسفالت، پیش از وارد شدن به خاکی، لحظهای ایستاد تا از دکهای آدرس بپرسد.»