ممکن است به این محصول نیز علاقه مند باشید
بهترين شکل ممکن
درباره کتاب بهترین شکل ممکن
از جمله ویژگی های بارز این کتاب می توان به جنبه سینمایی داستان ها اشاره کرد که خود این کتاب را از دیگر آثار این نویسنده متمایز می نماید. کتاب بهترین شکل ممکن تلفیقی از ادبیات و سینماست و سبک جدیدی از نوشتارهای لذت بخش مستور را به نمایش می گذارد که شاید موفق ترین اثر مصطفی مستور حتی در کنار دیگر آثار پرفروش وی مانند روی ماه خداوند را ببوس رقم بخورد. کتاب بهترین شکل ممکن روایت هایی صمیمانه و خودمانی از زندگی است. روایت هایی با تجربه های تلخ و شیرین. به نظرم این کتاب تداعی کننده دوران عاشقی است. دورانی که هر فرد آن را تجربه کرده است.قسمت هایی از کتاب
حس کرد کسی که نمی دانست کیست یا چیست ناگهان از او می خواهد بازی را رها کند؛ آن هم دقیقا زمانی که او دارد به بهترین شکل ممکن بازی میکند. برای اولین بار احساس کرد دارد چیزی را از دست می دهد که همیشه فکر می کرد تنها متعلق به خودش بوده است. حس کرد در بازی نابرابری فریب خورده است. مثل کودکی بود که ناگهان اسباب بازی اش را از او گرفته باشند. دلش خواست بزند زیر گریه. دلش خواست جیغ بکشد، اعتراض کند، التماس کند، فحش بدهد. دلش خواست برود وسط خیابان و رو به جایی که نمیدانست کجاست، فریاد بزند: «از جون من چی میخواهید؟»
توی یک کتاب نوشته بود آدم ها وقتی برهنه می شوند کم وبیش به هم شباهت پیدا می کنند و من فکر می کنم عاشق ها هم مانند آدم های لُخت به شدت به هم شباهت دارند.
شب ها قبل خواب سعی کنید سه دقیقه خودتون رو جای چیز دیگهای بذارید. می گفت سه دقیقه خیلی زیاده اما با تمرکز و تمرین زیاد می شه این کار رو کرد. مثلا جای یه برگ درخت توی یه جنگل تاریک. یا جای یه سنگ وسط بیابون. یا جای یه پیرمرد آب زیپو که نیم ساعت طول می کشه تا کفش های لعنتیش رو بپوشه. جای یه حشره. یه سیفون توالت. یه توپ فوتبال. یه تابوت. یه جفت کفش. جای یه قدیس، یه روسپی، یه گربه. میگفت اگه مدتی این کار رو انجام بدید حس میکنید انگار دنیا داره توی روح تون نفس می کشه.
به کسي مربوط نيست
معرفی کتاب به کسی مربوط نیست
چه اتفاقی رخ میداد اگر خاک زمین را در جزیرهای واحد جمع میکردند و آدمیان همگی از زیر یک خاک سر برمیآوردند؟ کتاب به کسی مربوط نیست مجموعهداستان جذاب جومپا لاهیری، نویسندهی هندیتبار برندهی جایزهی پولیتزر است. کتابی که شما را با چند داستان بهظاهر ساده از زندگی مهاجران هندی همراه میکند و از یک حقیقت واحد در نسل بشر و در میان فرهنگهای گوناگون پرده برمیدارد. گفتنی است که این کتاب در زمرهی پرفروشترین آثار نیویورک تایمز و جزو ده کتاب برتر سال 2008 قرار دارد.دربارهی کتاب به کسی مربوط نیست
جومپا لاهیری (Jhumpa Lahiri) را بیش از آنکه یک نویسندهی چیرهدست بهشمار آورد، میبایست جادوگری دانست که قلم خود را با جادوی ذهنش روی کاغذ حرکت میدهد و داستانهای سحرآمیزی را خلق میکند. کتاب به کسی مربوط نیست (Unaccustomed Earth) بدونشک یکی از همین روایتهای خاص و ویژهی لاهیری است که با زبان ساده اما عمیق، پیچیده و خواندنی، شما را با خودش همراه میکند. این مجموعهداستان کوتاه، شامل دو بخش و نُه داستان بینظیر از زندگی خانوادههای هندیست که به جایی دیگر، دور از وطن خود مهاجرت کردهاند. اگرچه در ابتدای روایتها اینطور بهنظر میرسد که داستانها قرار است دربارهی سختیها و مصائب مهاجران در کشورهای مقصد حرف بزند، اما در میانهی داستانها کاملاً شگفتزده خواهید شد. جومپا لاهیری در مجموعهداستان به کسی مربوط نیست بهزیبایی دربارهی معنای زندگی و یکسان بودن این معنی در میان فرهنگهای گوناگون صحبت میکند. مسئلهای که بشر را فارغ از منطقهی زیست آنها و یا تجربیات و تفاوتهای نسلی، در یک نقطهی مشترک در کنار هم قرار میدهد. لاهیری در هر داستان با زبردستی خاصی این پیام را پنهان کرده و با خواندن هر یک از آنها، بیش از پیش به این حقیقت نزدیک میشوید که زندگی، با همهی گوناگونیهایش، در هر نقطه از این کرهی خاکی، یک معنای واحد دارد! این کتاب را گلی امامی با نثری روان و شیوا ترجمه کرده و نشر چشمه آن را به چاپ رسانده است. با خواندن این اثر دوستداشتنی، هم وقتتان را به خواندن یکی از بهترین مجموعههای داستان کوتاه اختصاص میدهید و هم برای چند دقیقه، به زیر پوست زندگی سفر خواهید کرد.آفتاب پرست ها
ژوزه ادوآردو آگوآلوسا که تبارش به پرتغال و برزیل باز میگردد در سال 1960 به دنیا آمده و روزنامهنویسی و نویسندگی پیشه کرده است. او در آنگولا به دنیا آمده که همواره با کودتا، درگیریهای نظامی، نزاعهای خونین و استعمار دستوپنجه نرم کرده است. او که رمانهایش به بیش از بیستوپنج زبان ترجمه شده تحت تاثیر ادبیات آمریکای لاتین و نزدیکی اش به آفریقا مینویسد.
«آفتابپرستها»، رمانی شگفتانگیز است. روایت زندگی فلیکس ونتورا و آفتابپرست یا بزمجهای است که در خانهای رو به زوال سکنا دارند و هر کدام روایتی غریب را از سر میگذرانند. ونتورا مرد زالی است که خاطره و گذشته میفروشد تا بورژواهای بیهویت را هویتی بخشد و بزمجهی داستان نیز بورخس، نویسندهی سرشناس آرژانتینی، است.
زندگی این دو، جز وقت تماشای غروب، فقط در رؤیا بههم میرسد و این رؤیابافیها است که پیرنگ اصلی داستان را پیش میبرد. این رؤیاهاست که جادو و واقعیت را یکی میکند و ناتوانی در ارتباط میان این دو را رفع میسازد.
هویت مهمترین مفهوم آفتابپرستهاست. هویتی که به دست آوردن و ساختنش همان اندازه برای مشتریان ونتورا اهمیت دارد که برای آگوآلوسای نویسنده و سایر آنگولاییها و آفریقاییها. آنگولا از آخرین کشورهای رهیده از استعمار غرب است.
اما در آفتابپرستها این موضوع زیر قدرت جادو و استعاره جان میگیرد و تاریخ و ادبیات چون دو دوست ناتوان بههم میرسند و مبدل به واقعیتی میشوند که شبیه زندگی ارواح و اشباح سرگردانی است که دربهدر یافتن جسمی برای حیاتاند.
برفک
کتاب برفک نوشته دان دلیلو با ترجمه پیمان خاکسار است. کتابی که مجله تایم آن را در فهرست صد رمان برتر انگلیسی زبان منتشر شده بین سال های ۱۹۲۳ تا ۲۰۰۵ آورده است.
برفک در لیست ۱۰۰۱ کتابی که پیش از مرگ باید خواند گاردین هم حضور دارد. در سال انتشارش هم جایزهی ملی کتاب آمریکا را دریافت کرد.
در سال ۲۰۰۶، نیویورک تایمز طی یک نظرسنجی از صدها نویسنده و منتقد و ویراستار خواست تا بهترین آثار ۲۵ سال گذشته آمریکا را انتخاب کنند. کتاب برفک دان دلیلو یکی از آن ها بود.
پیمان خاکسار، مترجم کتاب میگوید: ترجمه آثار دن دلیلو بسیار سخت است و اگر مترجم ذره ای بی حوصلگی به خرج بدهد، ترجمه کتاب، غیرقابل خواندن از کار در می آید. من روی هیچ ترجمه ای در عمرم این همه کار نکرده ام.
آتش
حسین سناپور در رمان «خاکستر» از منظر آقای مظفر، که مدیرعامل شرکت بزرگی است، راوی فساد اخلاقی و اقتصادی است. اما آن شرکت مجموعهی بزرگی است متشکل از شرکا و شرکتهای وابستهی دیگر و پای افراد دیگری نیز در این ماجرا و رسوایی باز شده است.
لادن یکی از کارمندان نزدیک آقای مظفر است. سناپور در رمان «آتش» به زیر خاکستر میرود تا ببیند چه چیز عامل اصلی آ نهمه فساد بوده است. لادن، که دختری است جاهطلب و گمان میبرد میتواند با نزدیکی به بزرگان بزرگ شود و از منجلاب زندگیاش بگریزد، به هر دری میزند تا بتواند از آن مشکلات پیشی بگیرد.
اما شرکتی که دهها نفر ذینفع دارد، که هر کدام فقط نگران نان خودشاناند و حاضرند هر کاری بکنند تا منافعشان حفظ شود، پیچیدهتر از آن است که لادن گمان میبرد. او که سلاحی جز آرایش و عطر و زبانبازی ندارد، در برابر مشکلاتی که در دنیای غریب اقتصادی رخ میدهد سپری نمییابد تا محافظش باشد.
رمان آتش روایت روز پیش از روز حساب است. روز آغاز مشکلات شرکت آقای مظفر و شرکا است و نخستین قربانی آن هم لادن. او هر چه میکوشد تا دیگرانی را بیابد تا پناهش دهند هیچکس را نمییابد.
جهان دوستان و خانواده، که تا پیش از این در چشم لادن جهان بیعرضهها بوده، اکنون دژی است که میتواند در آن پناه بگیرد، به شرطی که دیگر در جهان شرکت نباشد.
اپوش
یکی از بزرگترین مشکلاتی که در مقاطع مختلف زندگی آسیبهای زیادی به افراد وارد کرده، اعتمادبهنفس و عزتنفسشان را از میان میبرد، مقایسه کردن خود با دیگران است. این عادت ناپسند که از نخستین سالهای عمر، در نتیجهی استفاده والدین از روشهای تربیتی نادرست بروز میکند، زمینهساز معضلات گوناگون در بزرگسالی افراد میشود.
اهل نظر معتقدند با استفاده از داستانهای جذاب که برای کودکان جالب باشد به راحتی میتوان این مشکل را حل و فصل کرد. اپوش، از جمله کتبی است که روانشناسانبرای اموختن مقایسه نکردن خود با دیگران به کودکان بهره میگیرند.
اپوش دیو خشکسالی بود. تا به حال چهرهاش را در برکه یا جایی ندیده بود. هر جا میرفت آبها بخار میشدند و خشکسالی میشد. به همین دلیل فکر میکرد خیلی جذاب و دلفریب است.
روزی از بدترین روزها خودش را در آینه دید و وحشت کرد. از آینه پرسید چرا زشت مشانم میدهی؟ آینه گفت اگر باور نداری که زشتی از دیگران بپرس. او به راه افتاد تا از دیگران سوال کند که واقعا زشت است؟: «اپوش تکانی به خودش داد و سنگها از دور و برش کنار رفتند و دو کوه بلند ساختند.
اسم یکی از کوهها شد تفتان و یکی خشکان. اپوش در خدنگزارها راه افتاد و پایش به هر جا که رسید آنجا را خارزار کرد. رسید به مارمولکی و از مارمولک پرسید، من زشتم؟ مارمولک که از ترس دمش افتاده بود، آب دهنش را قورت داد و گفت، آره.»
آدم خواران
معرفی کتاب آدمخواران
کتاب آدمخواران اثر ژان تولی نویسندهی فرانسوی است که برای اولین بار در هفتم ماه می سال ۲۰۰۹ منتشر شده است. این کتاب برگرفته از داستانی حقیقی است که در سال ۱۸۷۰ در روستایی در فرانسه رخ داده و روایتگر فاجعه خشونتبار تاریخی است. وقایع این کتاب تنها در چند ساعت رخ میدهند و حجم خشونتی که در این مدت توسط روستاییان اعمال میشود بیسابقه است.
نشر چشمه این رمان را با ترجمه احسان کرم ویسی منتشر کرده است. این کتاب برای خرید و دانلود در طاقچه ارائه شده است.
درباره کتاب آدمخواران اثر ژان تولی
کتاب آدمخواران از ژان تولی کتابی بهشدت تاریک و دلخراش در ژانر رئال است. داستان این کتاب خیالی نیست و در سال ۱۸۷۰ در روستای اوتفای فرانسه رخ داده است. آلن دو مونی جوانی است که به ناحق و بابت یک سوءتفاهم مورد تهاجم و شکنجه اهالی اوتفای قرار میگیرد و وحشیانه زجرکش میشود. عنوان کتاب به صحنهای از کتاب اشاره دارد که اهالی روستا اقدام به آدمخواری میکنند و خود نشانگر میزان خشونت روایت این کتاب است. ژان تولی برای نوشتن این رمان به گزارشهای موجود در اسناد پلیس و روزنامهها اکتفا نکرده و به روستای اوتفای سفر میکند تا روایت را از ساکنین این روستا بشنود. تولی در پیگیری شنیدن روایت از زبان روستاییان بهقدری سماجت به خرج میدهد که روستاییان او را نیز تهدید به مرگی شبیه به مرگ آلن دو مونی میکنند. هرچند که در سال ۱۹۷۰ در صدمین سالگرد قتل آلن دو مونی نوادگان خاندان دو مونی با نوادگان خانوادههای قاتل در کلیسای اوتفای یکدیگر را ملاقات کرده و با هم پیمان دوستی بستهاند ولی این فاجعه از تاریخ این سرزمین پاک نمیشود. در سال ۲۰۱۴ نمایشی بر اساس این کتاب به روی پرده رفته است.بیا با جغدها دربارهی دیابت تحقیق کنیم
کتاب «بیا با جغدها دربارهی دیابت تحقیق کنیم» مجموعهای از یادداشتها و نوشتههای دیوید سداریس، نویسنده و طنزپرداز شناخته شدهی آمریکایی است که توسط پیمان خاکسار به فارسی برگردانده شده است.
پیشتر، این مترجم با ترجمهی کتاب «بالاخره یه روزی قشنگ حرف میزنم» این نویسندهی آمریکایی را به مخاطبان فارسیزبان شناسانده بود.
با خواندن «بیا با جغدها دربارهی دیابت تحقیق کنیم» که در آمریکا با استقبال فوقالعاده روبهروشد، با گردشگری کنجکاو آشنا میشوید و چیزهایی را میخوانید که هرگز فکرش را هم نمیکردید بتوانند به این خندهداری باشند.
از مشکلاتی که یک دندانپزشک در فرانسه با آن سر و کله میزند گرفته تا شکل عجیب و غریب دستشوییها در پکن. از عادات غذایی پرندههای کمیاب استرالیایی تا طبیعت بکر کارولینای شمالی.
در این اثر تکگوییهایی را از آدمهایی عجیب و غریب میخوانیم که با تفکرات خندهدارشان ما را به دنیای متفاوتی دعوت میکنند.
شهرت سداریس بیشتر به خاطر داستانهای کوتاه فکاهی و طنزآمیزی است که با الهام از زندگی شخصیاش مینویسد. او در قالب داستانو به روش خاص خودش، مسائل اجتماعی پیرامونش را تفسیر میکند.
در قسمتی از متن این کتاب آمده است: «همیشه به خودم میگفتم وقتی پنجاه سالم شود اپرا را کشف میکنم، نه همینجور سرسری، با تمام وجود: اسم آهنگسازها را حفظ میکنم، ایتالیایی یاد میگیرم و شاید حتا یک شنل بخرم.
بهنظرم اپرا چیزی بود که فقط یک آدم مسن جذبش میشود، برای همین اینقدر عقبش انداختم. بعد پنجاه سالم شد و به جای اپرا شنا را کشف کردم. یا شاید بهتر است بگویم دوباره کشف کردم.
از دهسالگی شنا بلد بودم، توی باشگاه رالی کلاس میرفتم. یک جای بهتر هم بود، باشگاه کارولینا، ولی بعید میدانم یانکیها را راه میدادند.
اگر حافظهام درست یاری کند جهودها را هم راه نمیدادند. تنها سیاهپوستانی که به یاد میآورم خدمه بودند و همه، حتا بچهها، به اسم کوچک صدایشان میکردند.
به کسی که پشت پیشخان ایستاده بود به جای آیزاک میگفتیم آیک و من با یازده سال سن، آقای سداریس بودم.
باشگاهِ بهتر بر مبنای این شعار بنیان گذاشته شده بود که رالی مهم است، اینکه خانوادههای قدیمیاش بهترین هستند و به جایی احتیاج دارند که بتوانند از معاشرت هم لذت ببرند بیاینکه کسی پنجولشان بکشد.
اگر این ایده بهنظرمان خندهدار نمیآمد در باشگاهمان احساس بدبختی میکردیم. البته این را هم به آدم میگفت: ببین با مزخرف بودن چهقدر پول صرفهجویی کردی!»