صابر اداک در کتاب رحمت نبوی، خشونت جاهلی، با رویکردی نو به رفتار پیامبر (ص) با مخالفانش پرداخته است و در تلاش است تا چهره پیامبر را از تمام اتهاماتی که به او وارد شده است، پاک کند.

درباره کتاب رحمت نبوی، خشونت جاهلی

خشونتی که قبایل عرب بعد از بعثت حضرت محمد (ص) و مسلمان شدن مردم از خود نشان دادند، برکسی پوشیده نیست. مانند تاریخ ظهور هر دین دیگری، پیروان دیانت اسلام هم سخت‌ترین و شدیدترین شکنجه‌ها را در راه ایمانشان متحمل شدند و از اعتقادشان به رسول خدا و خداوند یگانه دست نکشیدند. اما مدتی است که حضرت محمد (ص) مورد تهمت‌ها و اتهاماتی بی پایه و اساس قرار می‌گیرد. در میان تمام این اتهاهامات، خشونت از همه پررنگ‌تر است و استفاده از شمشیر برای نشر دعوت و نیز به‌کارگیری رفتار خشن در برابر مخالفان همیشه در صدر اتهامات جای دارد. صابر اداک در کتاب رحمت نبوی، خشونت جاهلی تلاش کرده است تا با استناد به منابع تاریخی، با رویکردی نو به رفتار پیامر (ص) با مخالفان بپردازد و مسئله خشونت را از منظری متفاوت مورد بررسی قرار دهد.  

روشن‌نگری، خروج آدمی‌ست از نابالغی به تقصیر خویشتن خود. و نابالغی، ناتوانی در به کار گرفتن فهم خویشتن است بدون هدایت دیگری. به تقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در به‌ کارگرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. دلیر باش در به‌کارگرفتن فهم خویش!» این است شعار روشن‌نگری. در میان جریان های فکری دهه های سی تا پنجاه، داریوش شایگان به لحاظ موقعیت خاصی که داشته، در جریانی قرار داردکه ایده های کربنی _ هایدگری را در فرهنگ ایرانی نمایندگی می کند. وی با شروع از آموزه های مدرن ستیزانه هایدگر به دریافت کربن از شرق روی می کند و سپس بر مبنای این اصول، و آموخته هایش از هند شناسی راه حل خاصی در مسئله ضیافت جهانی و حضور فعال فرهنگ ایرانی در آن، با تکیه بر نقش معنویت باستانی و اشراق سنتی در شرایط فعلی فرهنگ جهانی عرضه داشته است. داریوش شایگان با تکیه بر واژگان اندیشگی خویش به آسیب شناسی فرهنگ ایرانی پرداخته و با آگاهی از فرهنگ مدرنیته، دارد نخبگان ایرانی را به بازنگری در میراث معنوی خود فرا می خواند.