( نظامی و نویسنده و دولتمرد بریتانیایی ) بعد از پایان جنگ جهانی اول ، چرچیل از جمله کسانی بود که خطر مسلح شدن مجدد آلمان را به مردم کشورش هشدار داد ، اما کسی این هشدار را جدی نگرفت . هر چند رویدادها درستی ادعای او را ثابت کرد ، اما این امر او را راضی نکرد . در آن زمان بریتانیای کبیر به راهبری نیاز داشت چرا که جنگ جهانی دوم در راه بود . چرچیل سه روز بعد از اینکه به مقام نخست وزیری انگلستان رسید در سال ١٩٤٠ خطابه معروفش را ایراد کرد . او به جای آنکه نگران باشد ، آرامش خاصی در چهره اش هویدا بود . چرچیل بارها از مرگ رهیده بود و همیشه باور داشت دلیل زنده ماندنش آن است که سرنوشت بزرگی در انتظار اوست . این تقدیر بزرگ چیزی نبود جز رهبری مقتدرانه بریتانیای کبیر توسط او در جنگ جهانی دوم . چرچیل می گفت : به نظرم می آمد که دارم بر اساس تقدیر پیش می روم و تمام گذشته را محض آمادگی برای این زمان و این آزمون زیسته ام مجموعه شخصیت های تأثیرگذار  به زندگی و مرگ شخصیت های مهم تاریخ معاصر می پردازد. در این کتاب ١١٢ صفحه ای که قیمت آن ٢٨٠٠ تومان است و حاوی عکس های دیدنی می باشد خوانندگان با زندگی و افکار وینستون چرچیل یکی از رهبران مهم و تأثیرگذار جهان معاصر آشنا می شوند .

در ٤ ژوئن ١٩٨٩ ارتش آزادی‌بخش خلق به اهالی غیرنظامی پکن حمله کرد و صدها نفر را کشت. حالا اما این رویداد مهم از خاطرۀ جمعی حذف شده است. لوئیزا لیم در جمهوری خلق نسیان نشان می‌دهد که چگونه حوادث ٤ ژوئن چین را تغییر داد و حزب کمونیست چین، با بازنویسی تاریخ، حوادث ژوئن را. لیم در این کتاب جزئیات جدیدی افشا می‌کند و با کسانی مصاحبه می‌کند که حوادث ٤ ژوئن زندگی‌شان را متحول کرده است: سربازی که واحدش را برای سرکوب مردم به تیان‌آنمن فرستاده بودند؛ دو بنیان‌گذار گروه مادران تیان‌آنمن که فرزندانشان به ضرب گلوله کشته شده‌اند؛ همین‌طور با یک از مهم‌ترین مقامات دولتی کشور که پس از حوادث میدان تیان‌آنمن به زندان افتاد و بعدها به یکی از برجسته‌ترین دگراندیشان کشور تبدیل شد. لیم همچنین توضیح می‌دهد که چگونه وقایع ٤ ژوئن باعث شکل‌گیری هویت ملی شد و نسلی از میهن‌پرستان جوان را خلق کرد که اطلاعات اندکی دربارۀ حوادث سال ١٩٨٩ دارند و اهمیت کمتری هم به آن می‌دهند. نویسنده همچنین با یافتن شاهدان عینی و اسناد افشاشدۀ دیپلمات‌های آمریکایی اولین ‌بار از اعتراضات و سرکوب جنگدو سخن می‌گوید. فراموش شدن این اعتراضات و خشونتِ نظامیان نشان‌دهندۀ موفقیت مثال‌زدنی حکومت در بازنویسی تاریخ و حذف بخش‌های دردناکِ آن است.