در کتاب بورژوا در ميانه‌ي تاريخ و ادبيات میخوانیم: من در مقام مورخ ادبيات بيش از آن که بر رابطه‌ي واقعي ميان گروه‌هاي مشخص اجتماعي ــ بانک‌داران، و کارمندان عالي‌رتبه، صاحبان صنايع، پزشکان و غيره ــ تمرکز کنم، به انطباق ميان اشکال فرهنگي و واقعيت‌هاي طبقه‌ي جديد توجه دارم، و مثلاً مي‌پرسم چگونه واژه‌اي چون «آسايش» ويژگي‌هاي مصرف مشروع بورژوايي را مشخص مي‌کند؛ يا چگونه سرعت داستان‌گويي با نظم نوين زندگي سازگار مي‌شود. و به اين ترتيب، من بورژوا را در منشور ادبيات تجزيه مي‌کنم: و اين موضوع کتاب بورژوا است