اصلاحات
جاناتان فرنزن مانند توماس پینچن، دن دلیلو و دیوید فاستر والاس، از آندست نویسندگان آمریکایی است که با فرهنگ معاصر این کشور که تحت سلطهی تلویزیون و اینترنت است، سر عناد دارد و آگاهانه کوشیده است تا رمانهایش را از فضای ادبی امریکا که به دنبال رمانهای سرگرم کننده و خوشخوان و بیمعناست دور کند.
او در این راه از تمهیدات گوناگون بهره برده. یکی از این راهحلها افزودن به حجم اطلاعات در رمان است که آن را رمان دانشنامهای نیز مینامند و پای علوم مختلف از جمله ریاضیات و شیمی و فیزیک را به متن باز میکند.
فرنزن از سال 1989 میلادی تاکنون پیوسته در کار آفرینش ادبی بوده است. رمان اصلاحات نظر منتقدان و مخاطبان را جلب کرد و به یکی از پرمخاطبترین آثار قرن جدید مبدل شد و برندهی جایزهی ملی کتاب آمریکا شد.
آغاز رمان به هجوم خزان میماند و در چند سطر زوال و نابودی را در پیش چشم ترسیم میکند. فرنزن با این آغاز نشان میدهد که جهان بیرون و درون یکی است و طبیعت همان است که فرد تجربه میکند.
اصلاحات روایت خانوادهای فروپاشیده است. داستان زوجی سالخورده و فرزندانشان که کنار یکدیگر و جدا از هم گرفتار مشکلاتی پیچیده اما سادهاند. خانوادهای که اعضای آن با وجود مشکلات شخصی همچنان دربند و پایبند به احوالات یکدیگرند اما چنان غرق در پریشانی خویشاند که ایشان را تنها میتوان بیعلاقه به زندگی معرفی کرد.
این جهان با سفرهای بسیار و تغییر مداوم فضا چنان رنگارنگ است که مخاطب هرگز گمان نمیبرد که گرفتار زوال خاندانی آمریکایی است. خاندانی که گویی جایی در قرن جدید ندارد.
سلوک
نگاهی به کتاب سلوک
قیس نماد مرد شرقى، زن را از آن خود میدانسته، گویى شى اى بوده که به او تعلق داشته که از براى او آفریده شده بوده و از آن رو که همچون همزاد و همنامش “مجنون”، خود را در معشوق و معشوق را در خود ذوب مى بیند، توان درک این جدایى را ندارد، گویى پاره اى از روحش را از او ستانده اند. و این جاست که تهیگاه عشق جایش را به نفرت مى دهد و قیس که روزى از جان، عاشقِ دختر بوده بر آن مى شود تا دست در خونش بشوید.“چون عشق جاى تهى کند، تهیگاه آن را مرگ مى تواند پر کند یا نفرت؛ و بعضا هر دو با هم. “اما از آنجا که راوى ذهنیاتِ مغشوشِ قیس است، نباید ترازو را به نفع بغض و کینه ى او سنگین کرد. همان قسمت هاى کوتاه که از شرایط زندگى مهتاب خبر مى دهد کافى است تا گریزى بزنیم به عشق از نگاه او. زنى که ده سال از عمرش را به پاى عشق مردى گذاشته، و حالا در شروع سى سالگى در مى یابد که زندگى فقط “دوستت دارم” گفتن و شنیدن نیست، که زن اگر به پاى مرد بسوزد به این شکل، آن یکبار فرصت زندگى اش را از دست داده، چه آنکه زن از زندگى بیش از یک قلب تپنده مى خواهد؛ سرپناهى از آنِ خود، سایه ى سرى و شاید فرزندى. و براى زن با آن بیولوژى محدودش مقدور نیست تا ابد صبر کردن براى مردى که هر چند دوستش میدارد اما فرصتى براى کمال دلدادگى فراهم نمى کند. و حالا قیسى که وجود خود را قلمه زده بود به وجود معشوق، دیگر دلیلى براى ادامه ى زندگى ندارد. سرگردانى و آشفتگى اى که دلیلش آن است که دلیلى براى زندگى ندارد و پى دلیلى هم اصلا نمى گردد.
“به زنى مى اندیشم که چون از درون من مى رفت،یک چاه بى کبوتر در من بجا گذاشت از خود، یک چاه سرد و تاریک، همانچه در اصطلاح آسان مى شود به لغت و گفته مى شود خلأ. ستون درون من تهىِ خود را بجا گذاشته است و چه سرد و مبهم و تاربک است آن. تابش خورشید در ستون بلورین کجا و پژواک درد در پیچ هاى پر مُخافت چاه؟”قیس و داستان عاشقیش مرا به یادِ داستان “شب هاى روشن” داستایفسکى انداخت، که نسخه ى ایرانى اش به کارگردانى فرزاد موتمن خیلى به ساخت و فضاى این کتاب نزدیک است.
پیاده
معرفی کتاب صوتی پیاده
کتاب صوتی پیاده نوشتهی بلقیس سلیمانی، داستان زندگی زنی تنها و باردار را در سالهای پس از انقلاب به تصویر میکشد. زنی که در شهر بزرگ تهران تنها و بیپناه مانده است. کتاب صوتی پیاده روایتگر زندگی یک زوج کرمانی به نامهای انیس و کرامت است که در سالهای پس از انقلاب به تهران مهاجرت میکنند. همان سالهایی که جنگ میان ایران و عراق شدت گرفته بود، انیس شخصیت اصلی این داستان باردار است و شرایط سختی دارد. یکسال و نیم از ازدواج آنها میگذرد. پس از آمدن به تهران کرامت به دانشگاه میرود، اما کمکم رفتارهای او تغییر میکند، او مردی بد دل و شکاک میشود و به انیس اجازهی خروج از خانه را نمیدهد. در یکی از روزها کرامت به همراه مردی به نام هوشنگ به خانه میآید تا مدتی مهمان آنها باشد اما ماندن هوشنگ بیش از حد طولانی میشود و با رفتارهای عجیب و غریب کرامت، عرصه بر انیس تنگ میشود زیرا روزها که کرامت به دانشگاه میرود، انیس را در یکی از اتاقهای خانه زندانی میکند. انیس کمکم احساس میکند حضور هوشنگ در خانه آنها مشکوک به نظر میرسد. بالاخره پس از مدتی با دستگیر شدن کرامت موضوع برای انیس روشن میشود. انیس پس از دستگیری شوهرش با کودکی درون شکم تنها میماند، حتی آشنایان و فامیل هیچکدام او را قبول نمیکنند و او گریبانگیر مسائل و مشکلات بسیار و قربانی مناسبات سیاسی و اجتماعی دوران خود میشود. سلیمانی در این داستان جذاب نیز مثل دیگر داستانهایش، به روایت زندگی زنی دیگر و دلمشغولیهای آن میپردازد. با این تفاوت که شخصیت اصلی این بار زنی ساده و دهاتی که در فقر و فلاکت بزرگ شده و بازیچه دست رویدادهایی میشود که حتی از چگونگی و چرایی آنها چیزی نمیداند و سرانجام هم قربانی کینههای جهان مردانهای میشود که در سراسر زندگیاش بر او سایه انداخته بود.بند ها
بندها روایتی ساده و پیچیده دارد: فروپاشی خانواده پس از اینکه یکی از طرفین به دنبال هوای تازه است، تقابل جوانی و کهولت، نشاط و خمودگی.
اما آنچه در زیر این متن حیات مییابد اشاره به محدودیتهای بشر و عمر کوتاه آدمی دارد: اینکه دشمن اصلی زمان است و وحشت از مرگ است که ما را مجبور میکند زندگی خود را پایبند اصولی کنیم، به آن وفادار باشیم یا آن را از هم بپاشیم و بند دیگری جایگزین آن کنیم و باز همان و هر نسل نیز همان کار را میکند.
دومنیکو استارنونه در رمان بندها رد زخم و درد خانوادهای را واکاوی میکند و میکوشد تا بفهمد در زیر رفتار هرروزهی ما چه پنهان است، کدام گرایش مرموز است که مردی را از خانواده جدا میکند یا زنی را وابستهی فرزندان میکند و کدام نیروست که خواهان چنین کانونی است تا حیاتش ادامه یابد.
او در کنار واکاوی سخنان و اعمال این اشخاص به وسیلهی نامه و عکس و کتاب و اشیایی دیگر به سراغ قسمتی از وجود آ نها میرود و باز میکوشد تا آنچه را در احوال ایشان پنهان مانده از طریق اشیا بجوید و اینگونه حیات درونی و بیرونی بهیکسان فرصت حضور یابند.
این کار به نویسنده فرصتی میدهد تا هیچ گزارهای را نپذیرد و رد آن را در جایی دیگر بیابد و این عمل مستلزم تلاشی بیوقفه است. این تقلا ظاهر رمان بندها را کمی غمگین و نومیدانه بازمینماید، اما در همین کوشش است که شناخت و آزادی حاصل میشود.
دومنیکو استارنونه از نویسندگان ایتالیایی است که از اکثر افتخارات این کشور بینصیب نبوده و جوایز معتبری گرفته و از آثارش اقتباس سینمایی شده است.
آفتاب پرست ها
ژوزه ادوآردو آگوآلوسا که تبارش به پرتغال و برزیل باز میگردد در سال 1960 به دنیا آمده و روزنامهنویسی و نویسندگی پیشه کرده است. او در آنگولا به دنیا آمده که همواره با کودتا، درگیریهای نظامی، نزاعهای خونین و استعمار دستوپنجه نرم کرده است. او که رمانهایش به بیش از بیستوپنج زبان ترجمه شده تحت تاثیر ادبیات آمریکای لاتین و نزدیکی اش به آفریقا مینویسد.
«آفتابپرستها»، رمانی شگفتانگیز است. روایت زندگی فلیکس ونتورا و آفتابپرست یا بزمجهای است که در خانهای رو به زوال سکنا دارند و هر کدام روایتی غریب را از سر میگذرانند. ونتورا مرد زالی است که خاطره و گذشته میفروشد تا بورژواهای بیهویت را هویتی بخشد و بزمجهی داستان نیز بورخس، نویسندهی سرشناس آرژانتینی، است.
زندگی این دو، جز وقت تماشای غروب، فقط در رؤیا بههم میرسد و این رؤیابافیها است که پیرنگ اصلی داستان را پیش میبرد. این رؤیاهاست که جادو و واقعیت را یکی میکند و ناتوانی در ارتباط میان این دو را رفع میسازد.
هویت مهمترین مفهوم آفتابپرستهاست. هویتی که به دست آوردن و ساختنش همان اندازه برای مشتریان ونتورا اهمیت دارد که برای آگوآلوسای نویسنده و سایر آنگولاییها و آفریقاییها. آنگولا از آخرین کشورهای رهیده از استعمار غرب است.
اما در آفتابپرستها این موضوع زیر قدرت جادو و استعاره جان میگیرد و تاریخ و ادبیات چون دو دوست ناتوان بههم میرسند و مبدل به واقعیتی میشوند که شبیه زندگی ارواح و اشباح سرگردانی است که دربهدر یافتن جسمی برای حیاتاند.