شکستن امواج: سینمای لارس فونترییه
بخشی از کتاب سینمای لارس فون ترییه
اغلب از فون ترییه نیز همانند هیچکاک، به عنوان کارگردانی زنستیز یاد میشود هر چند خودش ادعا میکند شخصیتهای زن فیلمهایش «کمالگرا» هستند (کاپلوف، ۲۰۰۳: ۱۹۷) و از شخصیتهای زن، بهویژه در سهگانهٔ «قلب طلایی» تصویری قوی و محکم ارایه داده است. (اسمیت، ۲۰۰۰: ۲۵) رسانههای جهانی پیوسته به وجود نوعی رابطهٔ «پورنوگرافیک احساسی» بین او و بیورک در زمان فیلمبرداری رقصنده در تاریکی اشاره میکنند (اسکات، ۲۰۰۰؛ راکول، ۲۰۰۱) یا از نیکول کیدمن نقلقول میکنند که فون ترییه او را از نظر احساسی آزار داده (مارو، ۲۰۰۴؛ بیلن، ۲۰۰۶) و شباهتهای آشکاری بین رفتار فون ترییه و رفتار سختگیرانه و وسواسآمیز هیچکاک با بازیگران زن فیلمهایش مانند تیپی هدرن، اینگرید برگمن، جَنِت لی و اوا مری سنت به چشم میخورد. فون ترییه اذعان کرده که «خوک» بودن هیچکاک را ستایش میکند (لارسن، ۱۹۸۴: ۴۵) و این موجب بحثهای فراوانی دربارهٔ فمینیستی خواندن آثار فون ترییه و امکان استفاده از تفسیرها و تحلیلهای فمینیستی دربارهٔ آنها شده است. (برای بررسی بیشتر این موضوع به فصل شش مراجعه کنید.) یکی از نکات بسیار جالب توجه، روش مشترکی است که هم هیچکاک و هم فون ترییه در فیلمهایشان به کار میبرند، بدین شکل که شخصیتهایشان را در میانهٔ موقعیتهای دشوار انسانی (و بهشدت جنسیتی) قرار میدهند تا بتوانند تأثیرپذیریهای روانی آنها را هر چه بهتر تجزیهوتحلیل کنند. در هستهٔ مرکزی آثار هر دو کارگردان، درونمایههای مشترکی مانند رنج کشیدن، کمالگرایی و لذتها و نگرانیهای مرتبط با این تجربهها قرار دارند؛ هر دو به منظور بازتاب دادن و تشدید استعارههای روایی، در فرم فیلمهاشان دستکاری میکنند و به نتایج بسیار موفقی دست مییابند که بهخوبی مستند شدهاندسینمای آزار (ویراست دوم)
معرفی کتاب سینمای آزار اثر سعید عقیقی
«برایتان شبی آزاردهنده آرزو میکنم.» میشاییل هانکه این جمله را پیش از نخستین اکران «پنهان» در جشنوارهی بینالمللی فیلم لندن خطاب به تماشاگران میگوید.
اما «آزاردهنده» بیگمان برای بینندگان هر فیلمی از او در سراسر جهان آشناترین کلیدواژه است. آنچه این کارگردان در برابر دوربین به نمایش در میآورد، غالبا بسیار ساده، عادی، و بهدوراز تجمل و خودنمایی است؛ عادی بودنی معقول، اما نامعمول و حتی غیرطبیعی که بهتدریج سبب آزار تماشاگر و شکلگیری احساسات منفی در او میشود.
به همین دلیل، او در نظر دوستداران و هنرجویان سینما میان عناوین یکی از «بهترین» و یکی از «تحملناپذیرترین» فیلمسازان معاصر در نوسان است.
استفادهی ویژه و منحصربهفرد هانکه از فرم و تکنیکهای سینمایی برای آزار تماشاگران، فیلمهای او را تبدیل به آثاری پیچیده، دشوار و چندلایه میکند و به همین سبب، برای فهم و درک بهتر سینمای او نیاز است تا به نظر منتقدین و صاحبنظران حوزهی فیلم رجوع شود. کتاب «سینمای آزار» به قلم سعید عقیقی، منتقد و فیلمنامهنویس ایرانی، دقیقا در همین راستا نوشته شده است.
کتاب حاضر، به بررسی گسترده سینمای هانکه میپردازد و توضیح میدهد که در مشرب فکری او، به چه شکل نشانههایی از ایدئالیسم آلمانی در فلسفه (فیشته)، اگزیستانسیالیسم سارتری ریشهدار در فلسفه و اندیشههای هگل، مارکسیسم غیر ارتدوکسی و انتقادی (بنیامین - آدورنو)، شاعران و نویسندگان رمانتیک ادبی (گوته - شیلر)، مکتب رفتارگرایی در روانشناسی و عناصر پایهی سینمای مدرن قابلتشخیص است و این مباحث، چه تأثیری سینمای او گذاشتهاند. بر اساس ادعای این اثر، فیلمهای هانکه در کار طرح و ساخت پرسشاند.
زمانی نهچندان دور، محتوای بیشترین اعتراض منتقدان به فیلمهای او در این دو سوال خلاصه میشد: «چرا فیلمساز به تمام پرسشهای مطرح شده در درون اثر پاسخ نمیدهد؟» و «چرا فیلمساز از طریق امتناع از پاسخ به این سوالها ما را آزار میدهد؟» پاسخ او در اکثر مواقع این جمله است: «وظیفهی هنر پاسخدادن به پرسشها نیست و پرسشکردن به معنای پاسخدادن نیست...».
در ویراست تازهی کتاب، علاوه بر بازنگری و افزودن بخشهایی تازه به فصل فیلمها، مقالهای دربارهی آخرین فیلمش، پایان خوش آمده، فصل مجزایی هم به اقتباس تلویزیونی هانکه از رمان عصیان نوشتهی یوزف روت اختصاصیافته است.
سرچشمههای فرم معماری، تاریخ انتقادی تئوری طراحی
معرفی کتاب سرچشمه های فرم معماری اثر مارک گلرنتر
کتاب « سرچشمه های فرم معماری» "تاریخ انتقادی تئوری طراحی" نوشته مارک گلرنتر توسط نشر چشمه منتشر شده است.
«سرچشمه های فرم معماری» تاریخ انتقادی نظریه معماری غرب را از دنیای باستان تا امروز ارائه می دهد. این کتاب بر روی سوال اصلی تئوری طراحی تمرکز می کند:
معمار چگونه فرم معماری را ایجاد می کند؟ نظریه پردازان لزوما به این سوال اساسی می پردازند تا تعدادی از مسائل گیج کننده از جمله خاستگاه سبک، تداوم سنت و نقش نابغه را توضیح دهند.
این کتاب تئوری های اصلی طراحی را در هشت دوره زمانی توصیف می کند. گلرنتر رابطه مهمی بین نظریههای طراحی و نظریههای دانش شناسایی میکند و بنابراین مفاهیم معرفتشناختی غالب هر دوره را توضیح و تحلیل میکند.
نظریه پردازان معاصر آموزش نیز مورد بررسی قرار می گیرند، زیرا بسیاری از نظریه پردازان از ویترویوس تا گروپیوس، احکامی را برای آموزش به عنوان اجزای جدایی ناپذیر ایده های خود گنجانده اند.
سر کلاس فيلم سازي الکساندر مکندريک
معرفی کتاب سر کلاس فیلم سازی الکساندر مکندریک: پیش درآمدی به مهارت در کارگردانی
اگر این امکان را داشتید که در کلاس درس کارگردانان شاخص سینمای جهان حضور داشته باشید، انتخاب شما چه کسی بود؟ در کتاب سر کلاس فیلم سازی الکساندر مکندریک نوشتهی الکساندر مکندریک این امکان برای شما فراهم شده است! این اثر آموزههای تخصصی ارزندهای را پیرامون فیلمسازی به روش این کارگردان مطرح در اختیار شما میگذارد. گردآوری این کتاب را پال کرونین بر عهده داشته و آن را با مقدمهای از مارتین اسکورسیزی خواهید خواند.دربارهی کتاب سر کلاس فیلمسازی الکساندر مکندریک
الکساندر مکندریک، کارگردان شاخص آمریکایی، پس از آن که به انتخاب خود از کار فیلمسازی بازنشسته شد، نزدیک به 25 سال به تدریس هنر سینما در مؤسسهی هنرهای کالیفرنیا در لسآنجلس پرداخت. علاقه و ارادتی که مکندریک، در چندین دهه زندگی حرفهای پربار خود نسبت به هنر فیلمسازی نشان داد، انگیزهای قوی و نیرویی الهامبخش برای هنرجویان مؤسسهی هنرهای کالیفرنیا و فیلمسازان جوان آمریکایی به شمار میرفت. کتاب سر کلاس فیلمسازی الکساندر مکندریک (On Film-Making) دربرگیرندهی آموزههای این کارگردان و مدرس برجستهی تئاتر است و با مطالعهی آن، گویی سوار بر ماشین زمان شدهاید و از خلال سفری به دهها سال پیش، در کلاس آموزش فیلمسازی الکساندر مکندریک در آمریکا نشستهاید. کتاب سر کلاس فیلمسازی الکساندر مکندریک اثری فوقالعاده و سرشار از بینشها و توصیههای عملی است که بیشتر بر تفسیر و اجرای فیلمنامه و موقعیتیابی دوربین تمرکز دارد. از آنجایی که در این کتاب مجموعهای از یادداشتها و سخنرانیهای مکندریک در طول دوران تدریس او گردآوری شده است، لحن اثر از جذابیت و شیوایی لذتبخشی برخوردار است و البته گاهی اوقات نیز شمایلی کاملاً رسمی به خود میگیرد. بخش اول کتاب با تمرکز بر ساختار دراماتیک، در انواع مختلف هنرهای روایی تألیف شده است و بخش دوم روی اصول و دستور زبان سینما متمرکز است.سالهایی که سینما مهم بود
معرفی کتاب سالهایی که سینما مهم بود: سیاست، تاریخ و جنبشهای اجتماعی در سینمای دههی هفتاد آمریکا
تامس السیسر، الکساندر هورواث و نوئل کینگ در کتاب سالهایی که سینما مهم بود مجموعه مقالاتی را گردآوری کردهاند که روی سینمای دههی 1970 آمریکا متمرکز است و آن را از لحاظ سیاسی، تاریخی و اجتماعی تحلیل میکند. این کتاب به یکی از درخشانترین و تأثیرگذارترین دوران هالیوود میپردازد، دربارهی فیلمها و فیلمسازان مهم آن دوره و فلسفهی آنان بحث میکند و میکوشد ردپایشان را در آثار معاصر پی بگیرد.دربارهی کتاب سالهایی که سینما مهم بود
سینمای دههی 1970 آمریکا از مهمترین دورههای سینمایی تاریخ آمریکا و حتی دنیا به شمار میرود. آن دوران که از اواخر دههی 1960 شروع شد و تا حوالی سال 1977 طول کشید، شاهد ظهور چند نفر از بزرگترین فیلمسازان سینما بود که فیلمهایی بسیار تأثیرگذار ساختند. اسکورسیزی، اسپیلبرگ، سم پکین پا، رابرت آلتمن، آرتور پن، دی پالما و هال اشبی تنها چند چهره از انبوه فیلمسازهای جریان٬ساز و صاحبسبک دههی هفتاد بودند که انقلاب مهمی در این هنر به وجود آوردند. در همان زمان بود که شاهکارهایی مثل رانندهی تاکسی، پدرخوانده، ایندیانا جونز، جنگ ستارگان، بانی و کلاید، بوچ کسیدی و ساندنس کید، فارغالتحصیل و این گروه خشن ساخته شد. بااینکه در حوالی دههی 1980 خود این موج به حاشیه رانده شد ولی تأثیر آن پابرجا ماند، بهطوریکه اغراق نیست اگر بگوییم آن زمان شروع عصر جدید هالیوود بود.زيبا شناسي عکاسي
معرفی کتاب زیباشناسی عکاسی اثر فرانسوا سولاژ
اگر عکس و تصویر مفهوم به حساب می آیند، پس باید بتوان آن ها را همچون هر مفهوم دیگری تجزیه و تحلیل نمود. تجزیه و تحلیل مفاهیم، یکی از مهم ترین عملکردهای فلسفه به شمار می رود و در کتاب "زیباشناسی عکاسی"، تلاشی از جانب "فرانسوا سولاژ" صورت گرفته تا مفاهیم عکس و عکاسی را در فلسفه تحت بررسی قرار دهد.
اما این تجزیه و تحلیل ممکن است در قالب سوالات و تلاش برای پاسخ به این سوالات ارائه شود.
بنیادی ترین مساله در کتاب "زیباشناسی عکاسی"، آنالیز و توضیح ارتباط میان عکاسی و واقعیت است. ابداع عکاسی پس از اختراع دوربین، سبب شد تا بسیاری خیال کنند که بالاخره ابزاری یافته اند که با آن می توانند واقعیت را به دام بندازند و واقعیت زیرک و گریزان، دیگر در یک چشم به هم زدن اسیر می شود.
"فرانسوا سولاژ" این دیدگاه را با تکیه بر ایدئولوژی واقعیت مورد انتقاد قرار داده و آن را از اساس فاقد اعتبار خوانده و بحث می کند که عکاسی نه تنها در به دام انداختن واقعیت شکست می خورد بلکه ساده لوحانه است اگر چنین انتظاری از عکاسی داشته باشیم. در عوض "فرانسوا سولاژ" معتقد است، فایده ی عکاسی در این بوده که واقعیت را مدام مورد سوال قرار می دهد و سوال فلسفی مشهور را که می پرسد:
چیزها چیستند؟ در زندگی روزمره به رخ می کشاند. ما در طول روز یا از چیزهای مختلف استفاده می کنیم یا آن ها را نادیده می گیریم؛ حالا به لطف عکاسی ما متوجه می شویم که چقدر چیزها را ندیده ایم و نسبت به جهان بی تفاوت بوده ایم و به این شکل همه چیز در برابر دیدگان ما قرار می گیرد. این مفهوم "زیباشناسی عکاسی" است.
"زیباشناسی عکاسی"، نتیجه ی اندیشه های فلسفی، روانکاوانه و زیبایی شناسانه در عکاسی است.
این تاملات سه سوال اصلی را ایجاد کرده اند که می پرسد: از نگاه کردن به یک عکس به چه چیز دست می یازیم؟ از چه چیزی عکس می گیریم؟ و شاید مهم تر از همه اینکه چرا عکس می گیریم؟ "فرانسوا سولاژ" سوال اول را در پس زمینه ی کتاب "زیباشناسی عکاسی"، مطرح می کند.