ملل 6 … ژاپن
.به همان نشان دادن که شاخه های مواول، شاید یک سالی بیشتر، ازپس وپیش وپهلوهای اسب پیچیده وگره دار شده بودند که از روبرو نمی شد گفت این اسب است ومی شد گفت این تاک است پیچیده به بالای خود واسب نیست می نماید که اسب است یا روزگاری اسبی درسایه این شاخه های همیشه سرگردان وتوی خود پیچیده رااز استخوان ها جدا می کرد وشاخه های ازپایین به بالا خمیده اندکی سر راست کرده با آن خیزش ببروار ایستاده رودروی آن ها باز هم نمی شد گفت که آن ببر است و بی چون وچرا تاک بود پیچیده درخود وبه بالای خود...(رمان برگزیده سال ٨١ معتقدان ونویسندگان مطبوعات وجایزه ادبی اصفهان)
جادوهای داستان: چهار جُستار داستاننویسی
جهان چیزی یکپارچه و ملموس و کاملا آشنا نیست و این کار داستان است که آن را و لایه لایههایش را به ما بشناساند و از این طریق، زندگیمان را غنیتر کند.
این کار هم مقدور نیست جز عرضۀ جهان در نگاههای متنوع و سبکهای متعدد که هر یک نیز با ابزار و شگردهای متنوع داستان، قابل دستیابی و شکل دادن است و کار نویسنده چیزی نیست جز تازه کردن و غنی کردن زندگی خوانندگان از طریق به کارگیری ابزار مناسب برای وجوه گوناگون عناصر داستانهای متفاوت. کتاب حاضر با موضوع عنصر جادو در داستان در چهار بخش به نگارش درآمده است.
عناوین این بخشها عبارت است از: جادو در آثار مارکز؛ بروخس، کافکا؛ وهم در آثار ساعدی؛ داستان موقعیت؛ و سیلان ذهن.
تشریفات
مجموعة حاضر، حاوی اشعاری از «بهاره رضایی» دربارة موضوعهای گوناگون است که در قالب نو و سبک سپید سروده شده است.
شعر سپید، وزن عروضی ندارد و سرایندگان آن معتقدند که موسیقی کلمات جبران کمبود وزن را میکند.
این نوع شعر میکوشد، هنجارهای شعر کهن را بشکند و معانی جدیدی را در شعر بیافریند. برخی از عنوانهای این سروده ها عبارت است از: اسکورت شرقی؛ بهانه؛ اعتراف؛ سیندرلا؛ استپ؛ و تایگا.
سریرا، سیلویا و دیگران
زنی در کوهستانی زندگی میکرد. او نمیخوابید و راه میرفت، او با دستهایش جوی آبی نزدیک نهری میکند تا به درخت آب برساند.
دستهایش مثل بیل شده بود و ناخنهایش شبیه خنجر ؛ به بچهیوزپلنگانی که مادرشان شکار شده بودند شیر میداد.
وقتی پای کوه، در رودخانه شنا میکرد، بچه یوزپلنگها دورش حلقه میزدند. سلطان جنگل عاشق او شد و او را در غارش زندانی کرد. آن زن کودکانی با سر انسان و دل شیر به دنیا آورد. آنها وقتی بزرگ شدند تکههای مادرشان را به نیش کشیدند.
نویسنده در این کتاب در داستانهایی تنهایی زن امروز ایرانی را در شهرهایی که آداب و رسوم و اخلاق آدمهایش نشانی از یک غم دارد، با عنوانهایی چون این داستان سریرا نیست، آن مرد تبر دارد،
امیرعلی، نازک آرای تن ساق گلی، سیلویا، سیلویا، زن میرزاکوچکخان، وقت شک و... به نگارش درآمده است.
هیچ کس مقصر نیست
گاهی اوقات دلت میخواهد به یک جایی و به یک کسی وابسته باشی اما نیستی ، و چون نمیتوانی ، پس باید یک جورهایی از پس زندگی بربیایی . باید اختراعش کنی . اگر زمان مناسب نبود در زمان دیگری و در جای دیگری . پس یک روز ، تمام زندگیت را برمیداری ، یک چمدان و میگویی دارم میروم . « هیچکس مقصر نیست » داستان آدمهایی است که سالهایی از عمر را سپری کردهاند اما هنوز با محیطشان هماهنگ نیستند ، سازش نکردهاند و از نظر درونی چنان با خود کنار نیامدهاند که انگار هرگز زندگی نکردهاند . با زره در برابر دیگران ظاهر میشوند و با اینکه رفتارشان هوشمندانه است خیلی اوقات در برابر یک ارتباط دائم ناکام میمانند . از تنهایی میترسند ، از کامل زندگی نکردن ، میدانند خودشان را گول میزنند و در عین حال میدانند فریبدادن خود در مورد زندگی ویرانکننده است و بهایش را میپردازند . این داستان از زبان ٣ نفر روایت میشود و خودکاوی آنان را در بر میگیرد .
اتروسکها
اتروسکها قومی سرزنده و بسیار پیشرفته بودند که در هزاره نخست قبل از میلاد در بخش وسیعی از ایتالیا ساکن بودند. اکثریت بزرگی از دانشمندان در حال حاضر تصور میکنند که اتروسکها بومی ایتالیا بودهاند، نه مهاجرانی از خاور نزدیک. بدین ترتیب که ساکنان اولیه اتروریا در عصر سنگ و عصر مفرغ سرانجام به قومی تبدیل شدند که دیگران آنها را اتروسک خواندند. کارشناسان پذیرفتهاند که چند شاه اولیه رم، اتروسک بودهاند و فرهنگ اولیه رم قویاً تحت تأثیر فرهنگ همسایگان اتروسک آن قرار گرفت ولی در حال حاضر عموماً این عقیده وجود دارد که این امر، جریانی مسالمتآمیز و داوطلبانه بوده است، رمیهای از لحاظ فرهنگی کمتر پیشرفته به خود اجازه دادهاند که تا حدی «اتروسک مآب» باشند، با وجود این در اساس یک شهر لاتین مستقل باقی ماندند.
به علاوه بسیاری از فرضهای وسیعاً پذیرفته شده در باره اتروسکها، با پیدا شدن مداوم مدارک جدید باید مورد بازاندیشی قرار گیرند. سری جدید مجموعه تمدنهای گمشده به تاریخ، دستاوردها، زندگی روزانه و اهمیت تمدنهای باستانی میپردازد. تمدنهایی که تا کنون نامی از آنها کمتر شنیدهایم. خواننده با خواندن این مجلدها درمییابد تمدنی که مدتها پیش از بین رفته چگونه در پرتو دانش روز بار دیگر در برابر چشمان شیفته نسلهای امروز متجلی میشود و رازهایش را آشکار میسازد.
مینوسیها
«مینوس» نام یک شاه اهل جزیره کرت بود. «آرتور اونز» دانشمند و حفار انگلیسی از روی نام همین پادشاه این قوم را مینوسیها خواند. متأسفانه با وجود بیش از یک سده حفاریهای مستمر در سراسر کرت و جزایر نزدیک آن، اطلاع از مینوسیها بسیار محدود مانده است. غیر از تعدادی اسامی ذکر شده در اساطیر،که ممکن است ساختگی باشند، رهبران سیاسی یا اشخاص مینوسی مهم دیگری شناخته نشدهاند. به همین ترتیب، دانشمندان عملاً هیچ چیز درباره تاریخ مینوسیها نمیدانند. این امر فقط به این دلیل نیست که مینوسیها در زمان بسیار قدیم زندگی می کردند. مشکل اصلی باستانشناسان و دانشمندانی که در مورد مینوسیهامطالعه میکنند این است که برخلاف مصریها و اهالی بینالنهرین، مینوسیها هیچ ادبیات مکتوبی از خود باقی نگذاشتهاند، آنها تنها قوم باسواد و بسیار با فرهنگی بودند که هیچگونه درکی از تاریخ نداشتهاند.