دفتر و دفترچه
تراول ماگ و فلاسک
ساده دل
کتاب"ساده دل" نوشته "ولتر" که در سه روز نوشته به نثر درآمده ، شاهکاری است که با طنز دغدغه های اصلی انسان امروزی را بیان نموده است . در واقع "ولتر" در کار"ساده دل" به نثر درآمده در قرن هجدهم ابعاد وجودی انسان کنونی را دربر می گیرد. انسانی که به دنبال خوشبختی و رضایت است ولی آن را نه در پول نه در رفاه زمینی ویا حتی رسیدن به معشوق نمی یابد.پس خوشبختی کجاست؟
"ولتر"در سرتاسر کتاب "ساده دل"اثری مفرح و همزمان بی رحم و ویرانگر رقم میزند، کیفیت هایی که شاید آسان تر از آنچه فکرش را میتوان کرد را در این کتاب کم حجم کنار یکدیگر قرار بدهد و همین دو جنبه ی متناقض و ناسازگار را زندگی غریبی را شکل می دهد. در "ساده دل"جملات بسیار هوشمندانه وجود دارد که انسان را دراندیشه فرو می برد. مقابله با این شکل از تفکر، که از دید"ولتر" هر بلایی به سرانسان بیاید باز بدتر آن هم وجود دارد پس بهترین حالت ممکن، همان چیزی است که پیش آمده در واقع سرنخ هایی است برای تعقل واندیشیدن.
آموزش و زندگی بهتر
در دنیای امروز، بیشتر از همیشه به تربیت صحیح فرزندان توجه می‌شود و مسأله‌ی تعلیم و تربیت، موضوع مهمی به شمار می‌آید. کتاب «آموزش و زندگی بهتر» نیز یکی از آثاری‌ست که می‌تواند برای معلم‌ها و والدین راهنمای بسیار مناسبی در ساختن عقل، روح و جسم کودکان باشد. «برتراند راسل» که نامی آشنا به شمار می‌آید، نزد طرفداران فلسفه‌ی تربیت و تعلیم، فردِ خوش‌نامی محسوب می‌شود. وی همه‌چیز را در این کتاب به وضوح و روشنی شرح می‌دهد و از تمامیِ ویژگی‌های ضروریِ انسانِ کامل، برای‌تان می‌گوید. راهنمایی‌های برتراند راسل همچون چراغی، روشنگرِ راهِ والدین است.
ترس جان
پوست معروف‌ترین اثر کورتزیو مالاپارته است ـ که در ۱۹۴۹ نوشته شده و سبب گفتگوی بسیار شد و حتی به مراکز قضایی نیز کشیده شد ـ و بلافاصله تقریبآ به تمام زبان‌های دنیا ترجمه شد و موقعیتی فوق‌العاده به دست آورد. سخت‌گیرترین منتقدین نیز مالاپارته را «نویسنده‌ای فوق‌العاده» و «استعدادی بزرگ» شناختند و «نمایندهٔ شریف و نومید اروپا ای شهید و مغلوب».
مالاپارته در جنگ اول جهانی داوطلبانه شرکت کرد و نشان لیاقت گرفت. پس از ۱۹۱۸ با تمام وجودش به سیاست و روزنامه‌نگاری پرداخت و روحیهٔ ماجراجویش در این فعالیت‌ها بی‌تأثیر نبود. مترجم نام کتاب را به پیشنهاد جلال آل احمد به ترس جان تغییر می‌دهد. این کتاب که نویسنده خود در آن راوی است از زبان نویسنده بیان می‌شود. او نشان می‌دهد چطور آمریکایی‌ها به بهانه شکست فاشیسم وارد ایتالیا شدند و همه چیز را نابود کردند. نویسنده همزمان که از نگاه بالا به پایین آمریکایی‌ها عصبانی است برای سربازان کشته شده آمریکایی هم دل می‌سوزاند.
امیدهای نو
کتاب امیدهای نو یکی از مجموعه اثار های برتراند راسل است. زمان حاضر زمانی است که در آن حس حیرتی توأم با عجز و ناتوانی همه را فرا گرفته می بینیم به طرف جنگی می رویم که تقریباً هیچ کس خواهان آن نیست. جنگی که همه می دانیم قسمت اعظم نوع بشر را به دیار نیستی خواهد فرستاد با وجود این، مانند خرگوشی که در برابر مار افسون شده باشد خیره خیره به خطر نگاه می کنیم بدون اینکه بدانیم برای جلوگیری از آن چه باید کرد. در همه جا داستان های مخوف از بمب اتمی و بمب هیدروژنی و شهرهای با خاک یکسان شده و خیل قشون دشمن و قحطی و سبعیت و درنده خویی برای یکدیگر نقل می کنیم ولی با اینکه عقل حکم می کند که از مشاهده چنین دورنمایی به خود بلرزیم، چون جزئی از وجود ما از آن منظره لذت می برد و شکافی عمیق روح ما را به دو قسمت سالم و ناسالم تقسیم می کند، برای جلوگیری از بدبختی تصمیم قاطعی نمی گیریم.
چرا مسیحی نیستم
کتاب «چرا مسیحی نیستم؟» مجموعه‌ای از مقالات کلاسیکی است که در آنها «برتراند راسل» با نگاهی نقادانه و بر اساس منطق، نظرات خود را درباره‌ی دین و مذهب ارائه می‌دهد و مفاهیم رایج در جامعه‌ی امروز را به چالش می‌کشد. راسل که یکی از شخصیت‌های مؤثر در عرصه‌ی اندیشه در قرن بیستم به شمار می‌آید، به زندگی عقلانی بسیار متعهد است و همواره تلاش می‌کند به سوالات اساسی پاسخ دهد. این اندیشمند بزرگ در خصوص دین نیز چنین رویکردی را پیش می‌گیرد و در مقالات موجود در این کتاب به دغدغه‌های بنیادین بشر می‌پردازد.
کتاب «چرا مسیحی نیستم؟» به مسائلی مانند موقعیت انسان در جهان و طبیعت، زندگی پس از مرگ، اخلاق، آزادی، آموزش و اخلاق جنسی توجه دارد. او در بررسی این موضوعات از شجاعت، منطق دقیق و دانشی بهره می‌برد که او را به عنوان یک فیلسوف، نویسنده و استاد به شهرت رسانده است
روان درماني در عمل
جلدِ شانزدهم از مجموعه آثارِ یونگ، همین کتاب «روان درمانی در عمل» است که مجموعه‌ای است از مقالات ِ روان‌درمانیِ تحلیلی پیرامونِ برخی مفاهیمِ اصلی ِ کاربست و بالین، همچون انتقالِ متقابل، تخلیه‌ی هیجانی و تحلیل ِرویا. و البته رساله‌ای با عنوانِ واقعیت‌های کاربستِ روان‌درمانی، که پس از مرگِ یونگ، یک‌بار توسط انتشاراتِ راتلج ِ لندن به تاریخِ ۱۹۹۳ و پیش‌تر در انتشاراتِ دانشگاهِ پرینستون به سالِ ۱۹۶۶ منتشر شد.
رساله‌های آمده در این مجلد، ارتباطِ میانِ انتقالِ متقابل و فرآیندهای شفابخشِ کیمیاگری را مبسوط و مفصل شرح می‌دهد، انتقال متقابل یا transference را به صورتِ نمادین مطرح و اساسِ رابطه‌ی میانِ درمانگر و بیمار را کارکردِ لیبیدوی خویشی و همانستی (kinship libido) لحاظ کرده است.
یونگ نه تنها این پدیده را پاتولوژیک یا آسیب‌شناسانه نمی‌دانَد، که در فرایندِ فردانیت فرد و لاجرم پی‌ریزیِ جامعه‌ای پوینده، بسیار مهم تلقی می‌کند، چراکه بر مبنایِ ربط و پیوندِ روانیِ همه‌ی اعضای جامعه شکل گرفته و گسترش می‌یابد.
کتاب چهار بخش دارد که هریک ،یکی از ایده‌ها و ارکانِ مهم ِ روان‌درمانی را مطرح می‌کند. بخش نخست اصول و قواعدِ کلیِ روان‌درمانی را بحث و فحص می‌کند. بخش دوم بررسیِ فرآیند روانکاوی در اتاق ِ عمل است؛ سومین بخش ارتباط میانِ درمانگر و بیمار را می‌کاوَد و بالأخره آخرین بخش ِ کتاب، کاربرد ِ روان‌درمانی در زمینه‌های متفاوت را توضیح می‌دهد.
یونگ بر اهمیتِ رابطه‌ی بیمار و درمانگر (analyst and patient)، تأکید می‌ورزد و در پروسه‌ی درمان و شفای بیمار، بسیار مهم می‌دانَد، چه، که این ارتباطِ امن و مطمئن و دور از قضاوت، برای دسترسی به فضای ناخودآگاهِ روانِ بیمار لازم و حیاتی است. و این درمانگر است که در کسوتِ متخصصِ یونگی، باید در روندِ فردانیت، همراه بیمار به ضمیرِ ناخودآگاه وی به طرق مختلف همچون تحلیل و تفسیرِ رویا، خاطرات و خیال‌پردازی‌ها و امیال و هراس‌ها دست یابد، زبانِ نمادینِ آنها را بکاوَد و به او کمک کند تا عقده‌های روان (complexes) را واگشاید و در نهایت قسمت‌های ناساز و گسیخته‌ی روانِ بیمار، منسجم و هماهنگ و هارمونیک شوند و شفا یابند. ایدهی عقده را نخستین بار خودِ یونگ به مفهومی بدیع مطرح کرد، که همان تجربیات و امیالِ اوست و در قالبِ یک تصویر یا ایماژ ذهنی، به مرور زمان برساخته شده و دسترس‌پذیر است.
نوشته های بی سرنوشت
نوشته های بی سرنوشت اثری است که به فیلسوف آلمانی فردریش نیچه نسبت داده شده است.
ظاهرا این اثر در سال 1889 یا اوایل 1890 در زمان اقامت نیچه در آسایشگاه روانی در شهر تورینگن ینا نوشته شده است. اگر چنین ادعایی درست باشد، من و خواهرم دومین اثر زندگی‌نامه‌ای و نهایی نیچه است که از لحاظ زمانی پس از Wahnbriefe (نامه‌های جنون‌آمیز) او -که در زمان طولانی فروپاشی ذهنی‌اش نوشته شده- می باشد. نوشته های بی سرنوشت بیوگرافی جسورانه ای است که در آن از چیزهایی سخن رفته است که بسیاری تابو بوده و هستند. این کتاب به سبکی نوشته شده است که حکایت و خاطره را به شیوه ای مشابه دیگر آثار نیچه ترکیب کرده است. نوشته های بی سرنوشت اولین بار در سال 1951 توسط Boar's Head Books منتشر شد و توسط انتشارات Seven Sirens در شهر نیویورک توزیع شد.
این کتاب به سرعت به ناشر بحث‌برانگیز ساموئل راث، صاحب احتمالی Seven Sirens، که به دلیل توزیع غیرقانونی نسخه‌ای از اولیس جیمز جویس (1922) زندانی شده بود، گره خورد. در مقدمه کتاب، یک ناشر ناشناس ادعا کرد که نسخه خطی را از یکی از همبستگان نیچه در ینا دریافت کرده است.
جدا از حواشی ایجاد شده این کتاب کتابی است که خواننده را بیشتر از کتاب های دیگر نیچه با درونیات او آشنا کرده و به او فرصت شناختن نیچه ی حقیقی را می دهد.
کتاب نوشته های بی سرنوشت
آسمان هفتم
کتاب آسمان هفتم، آخرین اثر نجیب محفوظ است، این کتاب که شامل دست نوشته های او می باشد، پس از مرگ وی توسط فرزندش به انتشار رسید. این کتاب شامل 236 داستان کوتاه است که با نگاهی روانکاوانه انسان را برای کشف حقایق زندگی و رمز و راز روح به تفکر وا می دارد.
در حالی که گرسنگی به من فشار می‌آورد با دوچرخه به هر طرف می‌رفتم، در جست‌وجوی رستورانی ارزان قیمت بودم که با درآمد محدود من همخوانی داشته باشد. اما همه جا بسته بود. به سمت میدان، و ساعت وسط آنکه نگاه کردم دوستم را دیدم که زیر آن ایستاده بود، با اشاره به من گفت که پیشش بروم. با دوچرخه به سمت او رفتم و وقتی متوجه موضوع شد از من خواست دوچرخه را به او بسپارم تا راحت‌تر دنبال غذا بگردم، من هم پیشنهادش را عملی کردم و در حالی که به دنبال غذاخوری می‌گشتم ضعف و گرسنگی بیشتر به من فشار می‌آورد. در یأس و ناامیدی و فشار گرسنگی به سمت رستوران«خانواده« رفتم با اینکه می‌دانستم گران است. صاحب رستوران کنار در ورودی که پرده‌ای به آن زده بودند ایستاده بود. با کنار زدن پرده مشخص شد که سالن رستوران، چیزی جز یک خرابه پر از آشغال نبود، با دلخوری پرسیدم: چه اتفاقی‌افتاده؟
مرد گفت: زود برو کبابی الشباب شاید قبل از اینکه تعطیل کند به آنجا برسی.
من هم وقت تلف نکردم و با سرعت به میدان ساعت برگشتم، اما نه از دوچرخه خبری بود نه از دوستم