در تمامی سال های پس از انقلاب، خصوصا در ده سال گذشته با این پرسش جوانان مواجه بوده ام که چرا انقلاب کردید پاسخ آن بوده که: کسی انقلاب نمی کند، انقلاب می شود. انقلاب محصول انسداد تمامی راه های اصلاحی توسط حکومت هاست و رژیم شاه چنین کرد و به تعبیر مرحوم مهندس (بازرگان) رهبر منفی انقلاب (محمدرضا شاه) بود که با اقدامات خارج از عرف و با تکیه بر استبداد فردی و گوش ندادن به سخن هر ناصح و دلسوز متخصصی زمینه های ایجاد نارضایتی و انفجار عمومی انقلاب را فراهم کرد. به عنوان نمادی از نسلی که عمر و جوانی خود را در راه انقلاب و تحقق آرمان های آن گذاشته، می بایست در فرصتی با هم نسلان خود و با جوانان این مرز و بوم سخن بگویم. بگویم ما به دنبال چه آرمان ها و تحقق چه خواسته هایی بودیم. در تمامی 43 سال گذشته در حد توان کوشیدم بر آن آرمان ها که عمده آن آزادی، عدالت و معنویت بود ایستادگی کرده و چه هزینه ها که پرداختم و چه بی مهری ها که شاهد بودم. این کتاب در سه فصل تنظیم شده است. فصل اول شامل نوشته هاست. فصل دوم شامل دو مطلب که مربوط به روزهای پرشور انقلاب است. فصل سوم گفته های گوناگون با مطبوعات کشور است و...

معرفی کتاب شوکران اندیشه شوکران اندیشه؛ خاطرات و اندیشه های آیت الله صالحی نجف آبادی نویسنده کتاب شهید جاوید» مرحوم آیت الله صالحی نجف آبادی از جمله علمای تراز اولی بود که جزو پیشروان روشنفکری و یا نواندیشی دینی به شمار می رود که تلاش کرد تا پیرایه و خرافه را از دین بزداید و اندیشه جدیدی از فلسفه دین را ارائه کند. صالحی نجف آبادی بر اهمیت مبانی کلامی و اخلاقی شریعت اسلام و لزوم تطبیق فقه و اصول با آن ها تأکید داشت و در رویکرد اجتهادی خود بر اهمیت دلایل عقلی و نقلی معتبر و بی اعتباری بسیاری از احکامی که به استناد اجماع و «ادعای اجماع» صادر شده، اصرار داشت که این امر منشأ مخالفت های بیشماری با آراء و نظرات او شد. وی به پیروی از استادش آیت الله بروجردی بر اهمیت فقه مقارن و تقریب گرایی و عدم تعصب در مواجهه با دستاوردهای فقهی اهل سنت اصرار می ورزید. او همچنین بر لزوم بازخوانی تاریخ و تأثیر آن در کشف حقایق شریعت واقف بود و به همین جهت در تاریخ و «علم رجال» تبحر داشت و بخشی از کشفیات کم نظیر خود در مورد احادیث مجعوله را در کتاب «غلو» و برخی مقالات دیگر آورده است. از دید وی دانستن تمام علوم لازمه امامت امامان نیست و امامان تنها آگاه به همه احکام اسلام و امور اجتماعی و سیاسی هستند و علم آنها در موارد دیگر استثنایی است و عمومیت ندارد. وی برای اثبات نظر خود بر روایات، قرآن، نظر علمای پیشین (شیخ مفید و شیخ طوسی، علامه حلی و سید مرتضی) استناد می کند. از دید وی آگاهی به امور غیبی در مواردی خاص به خواست خدا به امامان و پیامبر الهام می گردد و عمومیت ندارد.