داستان‌های حامد حبیبی گاهی به یک قطعه شعر می‌ماند؛ پر از تصویر آدم‌ها و مکان‌هایی محو. انگار نویسنده از پشت شیشه‌ای بخارگرفته به جهان می‌نگرد و خواننده را با خود همراه می‌کند تا با آنچه پیش از این از کنارش به‌آسانی گذشته روبه‌رو شود. گاهی فضایی ملتهب و کابوس‌وار خلق می‌شود که از واقعیت‌های روزمرۀ زندگی جدا نیست؛ درست مثل رؤیایی که اتفاق وحشتناکی در آن نمی‌افتد، اما حضور در آن موقعیت دلهره‌آور است. حبیبی قهرمان قصه و خواننده‌اش را میان واقعیت و رؤیا در جهانی کژومژ رها می‌کند. همۀ آنچه روایت می‌شود، آنچه از دید راوی و شخصیت دیده می‌شود، این فضای کج و معوج آن چیزی است که انسان زیسته در این عصر، ناخواسته، به آن مبتلاست؛ آن رنجی که تنها ادبیات تواناییِ نمود آن را دارد. این داستان‌ها جلوه‌هایی از جهان امروزند که نه می‌توان گفت رئالیسم محض است و نه می‌توان آن را ذیل ژانر دیگری دسته‌بندی کرد. جهانی که نویسنده ساخته هرچند پر از خشم، نقص، کجی و کاستی است، همان امر واقع و از جادررفتگیِ جهانی است که حقیقتِ زیر پوست این زندگی را نمایان می‌کند. املاک رابینسون مجموعه‌داستانی شامل ده داستان کوتاه نوشتۀ حامد حبیبی است. انتشارات ققنوس پیش از این کتاب دیگری با عنوان آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شوند از همین نویسنده منتشر کرده است، که این اثر برگزیدۀ جایزه بنیاد گلشیری سال ۸۸، برندۀ هفتمین جایزۀ ادبی اصفهان و تقدیرشدۀ جایزۀ روزی روزگاری بوده است.

هر جمعیت و هر دوره‌ای به سخنگو نیاز دارد تا به یک نسل تبدیل شود. سخنگویان هر نسل نویسندگان آن نسل‌اند، نویسندگانی که با نگاه ژرف‌شان لحظات از دست رفته و ترس‌های نسل‌شان را روایت می‌کنند به نسلی که به تاریخش بدهکار نیست. مجموعه داستان «آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شود» شامل ٩ داستان کوتاه است، داستان‌هایی که اغلب وقایع‌نگار فاجعه‌اند، در فضایی رنگین، پرجوش و خروش و گهگاه طنز. زبان داستان‌ها امروزی و بازیگوش است که با آن روزمرگی آدم‌های معمولی و ترس‌ها و آینده نامعلومشان با طنزی تلخ بازنمایی می‌شود. شاید این مجموعه بیان این حقیقت باشد که در دنیای امروز فقط ترس‌ها هستند که واقعی‌اند. پیش از این از «حامد حبیبی» مجموعه داستان دیگری تحت عنوان «ماه و مس» منتشر شده بود. و اکنون از این نویسنده جوان کتاب «آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شوند» منتشر شده است.