کتاب در انتظار تاريكي در انتظار روشنايي"نفس‌هايش از فرط هيجان تند مي‌شود. به‌آهستگي از صندلي‌اش بلند مي‌شود، بعد، روي سقف بال‌بال مي‌زند، محتاطانه، از فرش نرم مي‌گذرد و كنار قفسه‌هاي كتاب معلق مي‌شود. بعد او را مي‌بينيد، جلادش در قفسه‌هايي كه درست كنار در قرار دارند گير افتاده، مجلدات قطور طوري دورش را گرفته‌اند كه فقط سر و بخش‌هايي از بدنِ بي‌نهايت كج‌ومعوج و معيوبش ديده مي‌شود. بلافاصله او را، آن پلك‌هاي بي‌مژه، و آن دهان پر از دندان‌هاي زرد مايل به قهوه‌اي را مي‌شناسد..." (از متن كتاب)