حیات دوباره رباعی
معرفی کتاب حیات دوباره رباعی.
رباعیات ایرج زبردست، شاعر خوش درخشیده و در عین حال ماندگار معاصر را نمی توان و نباید جدی نگرفت. لازم نیست که دلت را بکاود تا در آن برای خود جا باز کند.
«پروانه را چه حاجت پروانه دخول» (سعدی). نام یکی از دفترهای رباعی درباره این شاعر بحث انگیز از آب درآمد: خیامی دیگر.
این نام را گردآورنده از سر ذوق و هیجانی که هر کس تحت تأثیر شعر نافذ ایرج زبردست پیدا می کند، بر آن نهاده بود. شاعر هم در عالم قلندری و درویشی و وارستگی که دارد در پی آن نیست که چقدر به خیام نزدیک است یا نه.
گلبانگ ترانه های خیامی صیحه ی آسمانی است که به موسیقی کیهانی تبدیل شده است. زبردست شاعری است به کلی نوگرا و نوسرا و نواندیش.
به هر حال تشبیهی بوده است و تشویقی و نباید بر سر آن زیاد درنگ کرد. رباعی زبردست همان ویژگی رباعی ماندگار و خوب را که تشکیل شکلی «برهان گونه» از سه گزاره است را دارد.
(گزاره چهارم با تأکید یا تکرار یکی از مصرع های سه گانه دیگر است).
.
.
پروانه های پراکنده
معرفی کتاب پروانه های پراکنده نوشته منصور خورشیدی
خورشیدی شاعری با چهار دهه حضور فعال در عرصه ادبیات معاصر است که به تدریج و با تکیه بر اصول و موازین شعر حجم، سروده هایش از خامی و ناپختگی عبور کرده و به آثاری مطرح و ماندگار مبدل شده اند. این کتاب دربردارنده ی مجموعه ای از شعرهای تامل برانگیز اوست که در قالب شعر حجم سروده شده اند.
.
.
مجموعه اشعار حافظ موسوی
سروده ای از حافظ موسوی که توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است. مجموعه شعر پیش رو در نه بخش دستی به شیشه های مه گرفتۀ دنیا، سطرهای پنهانی، شعرهای جمهوری، “زن، تاریکی، کلمات”، خرده ریز خاطره ها و شعرهای خاورمیانه، مادیان سیاه، حالا حکایت هدهدها، واژه های من، محاکمه در سکوت و مکالمۀ غیابی دربردارندۀ مجموعه اشعار موسوی می باشد.
.
.
.
از شلوغی پیاده رو ها
معرفی کتاب از شلوغی پیاده رو ها
وی در سال 1339 در تهران متولد شد، پس از اتمام تحصیلات به کار مطبوعاتی روی آورد، پس از آن وارد صدا وسیما شد، و سپس در روزنامه جمهوری اسلامی مشغول به فعالیت شد.پس از آشنایی با مهرداد اوستا وارد عرصه ی شاعری شد، با بیانی که مروج مهربانی و محبت بود خود را از شاعران هم عصر خویش متمایز ساخت، او در شکل گیری ادبیات انقلابی تاثیر بسزایی داشت و غزل هایش راهگشای غزل های دهه هفتاد است.محمودی همواره به کلمات عامیانه لباسی شاعرانه می پوشاند و هرگز کلمات کلیشه ای در آثارش جایی نداشته اند.