آیرونی: از مجموعه‌ی مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری

دیکتاتور اتحاد شوروی ژوزف استالین یکی از رهبران قدرتمند و دیکتاتورهایی است که نامش در تاریخ ماندگار شده است . او در شروع جنگ جهانی دوم از نیروهای شوروی انتظار داشت که برای دفاع از سرزمین مادری خود تا آخرین نفس با نیروهای آلمانی بجنگند و چنان در این راه تعصب به خرج داد که هنگام اسارت پسرش توسط نیروهای آلمانی گفته بود : « احمق ! نکرد خودش را با تیر بزند . » استالین در سال ١٨٧٨ در گرجستان به دنیا آمد و مادرش علاقه زیادی داشت که او کشیش شود . یکاترینا - مادر استالین - هنوز امیدوار بود که پسرش کشیش شود اما استالین هیچگاه به مذهب علاقه نشان نداد و مادرش را به خاطر این که موجب دوری‌اش از خانه شده بود نبخشید . کتاب « ژوزف استالین » همراه با عکس‌های دیدنی ، زندگی این مرد را از کودکی تا به هنگام وقوع انقلاب شوروی و سپس آغاز جنگ سرد و به قدرت رسیدن مطلق این رهبر بلامنازع شرح می‌دهد . ژوزف استالین در سال ١٩٥٣ دچار خونریزی مغزی می‌شود . مرگ او یکی از مرموزترین مرگ‌های تاریخ جهان به شمار می‌رود چرا که اسنادی بعد از درگذشت او منتشر شد که حاوی دسیسه‌های مخالفانش برای برکناری او بود .

در ٤ ژوئن ١٩٨٩ ارتش آزادی‌بخش خلق به اهالی غیرنظامی پکن حمله کرد و صدها نفر را کشت. حالا اما این رویداد مهم از خاطرۀ جمعی حذف شده است. لوئیزا لیم در جمهوری خلق نسیان نشان می‌دهد که چگونه حوادث ٤ ژوئن چین را تغییر داد و حزب کمونیست چین، با بازنویسی تاریخ، حوادث ژوئن را. لیم در این کتاب جزئیات جدیدی افشا می‌کند و با کسانی مصاحبه می‌کند که حوادث ٤ ژوئن زندگی‌شان را متحول کرده است: سربازی که واحدش را برای سرکوب مردم به تیان‌آنمن فرستاده بودند؛ دو بنیان‌گذار گروه مادران تیان‌آنمن که فرزندانشان به ضرب گلوله کشته شده‌اند؛ همین‌طور با یک از مهم‌ترین مقامات دولتی کشور که پس از حوادث میدان تیان‌آنمن به زندان افتاد و بعدها به یکی از برجسته‌ترین دگراندیشان کشور تبدیل شد. لیم همچنین توضیح می‌دهد که چگونه وقایع ٤ ژوئن باعث شکل‌گیری هویت ملی شد و نسلی از میهن‌پرستان جوان را خلق کرد که اطلاعات اندکی دربارۀ حوادث سال ١٩٨٩ دارند و اهمیت کمتری هم به آن می‌دهند. نویسنده همچنین با یافتن شاهدان عینی و اسناد افشاشدۀ دیپلمات‌های آمریکایی اولین ‌بار از اعتراضات و سرکوب جنگدو سخن می‌گوید. فراموش شدن این اعتراضات و خشونتِ نظامیان نشان‌دهندۀ موفقیت مثال‌زدنی حکومت در بازنویسی تاریخ و حذف بخش‌های دردناکِ آن است.