چراوچگونه جلد 61، پول و نظام پولی، تاریخچه و تاثیر در زندگی بشر

کتاب غریبه یکی از مجموعه اثار ادوار اروین است.  نویسنده در این کتاب به صورت مفصل و دقیق به بررسی زندگی، نظریات، روش‌های درمانی و تأثیرات فرهنگی زیگموند فروید، پدر روانکاوی، می‌پردازد. اروین با نثری علمی که نشان از تسلط او بر مفاهیم فروید دارد، توضیح می‌دهد که چگونه او با معرفی مفاهیمی مانند ناخودآگاه، ساختار شخصیت و مکانیسم‌های دفاعی، انقلابی در درک ما از ذهن انسان ایجاد کرد. او همچنین شرح می‌دهد که چطور روش‌های درمانی فروید مانند تداعی آزاد و تحلیل رویا، زمینه را برای توسعه روان‌درمانی مدرن فراهم کرد. نویسنده با استفاده از منابع گسترده و معتبر، سعی در ارائه تصویری جامع و بی‌طرفانه از فروید دارد. او نه تنها به دستاوردها و نوآوری‌های فروید می‌پردازد، بلکه انتقادات و چالش‌های مطرح شده در برابر نظریات او را نیز مورد واکاوی قرار می‌دهد. این رویکرد متوازن، خواننده را قادر می‌سازد تا نگاهی تازه تر نسبت به میراث فروید پیدا کند. یکی از نکات مهم این کتاب، بررسی تأثیر گسترده فروید بر حوزه‌های مختلف فرهنگی و علمی است. اروین نشان می‌دهد که چگونه اندیشه‌های فروید نه تنها روانشناسی و روانپزشکی، بلکه ادبیات، هنر، فلسفه و حتی مطالعات فرهنگی را تحت تأثیر خود، قرار داده است. این کتاب با ساختار دایره‌یالمعارفی خود، اطلاعات ارزشمندی درباره مفاهیم کلیدی روانکاوی، شخصیت‌های مهم در تاریخ روانکاوی، و تحولات این رشته پس از فروید ارائه می‌دهد. از آنجایی که اساس معالجات روانی فروید بر روی نظریه پسیکانالیز می‌باشد، به این منظور، اروین ۵ درس گفتار پسیکانالیز فروید را با توضیحات و منضماتی که در این کتاب گنجانده شده است را در کنار مفاهیمی همچون هیپنوتیزم، تجدید خاطره، هیستری و ... آورده است. این کتاب نظریات فروید را در رابطه با واپس زنی، غرایز، لیبیدو ومذهب و سمبل ها و رویا ها به خوبی بیان می‌کند. بطور کلی، کتاب «مقدمه ای بر روانشناسی فروید» با بهره‌گیری از منابع گسترده و رویکردی علمی، به خوبی نشان می‌دهد که چگونه فروید توانست با معرفی نظریات جدید درباره ذهن انسان، انقلابی در علوم انسانی ایجاد کند و تأثیری ماندگار بر فرهنگ و جامعه بگذارد.

کتاب مدرنيته‌ي سياسي، نوشته‌ي موريس باربيه: حاوي بازانديشي دقيقي در مفهوم مدرنيته‌ي سياسي است و مي‌كوشد تا معيار روشني براي ارزيابيِ آن به دست دهد. نويسنده وجود آزادي‌هاي عمومي، تفكيك قوا، رأي‌گيري همگاني و كثرت‌گراييِ سياسي را براي تعريف مدرنيته‌ي سياسي بسنده نمي‌داند. از اين‌رو، نخست مي‌كوشد تا وجه تمايز دولت مدرن ودولت پيش‌مدرن را تعيين كند تا از رهگذر آن به تعريفي از مدرنيته‌ي سياسي دست يابد. باربيه در بخش اول كتاب به فرايندِ تاريخيِ گذار از دولت پيش‌مدرن به دولت مدرن اشاره مي‌كند. در اين ميان، او از دولت‌شهرهاي يوناني، دولت فئودالي و دولت مطلقه به منزله‌ي سه شكل متفاوت دولت پيش‌مدرن ياد مي‌كند و به بررسي ديدگاه‌هاي سقراط، افلاطون، مسيحيت، كالوينيسم، پروتستانيسم، هابز و روسو در مورد رابطه‌ي ميان فرد و جامعه، دولت و جامعه‌ي مدني مي‌پردازد. اين چشم‌انداز تاريخي كه وجه مشخصه‌اش «فقدان مدرنيته‌ي سياسي» است تا پايان سده‌ي هژدهم تداوم مي‌يابد. در بخش دوم كتاب، باربيه به بررسيِ زايش و بالش مدرنيته‌ي سياسي مي‌پردازد كه از انقلاب‌هاي امريكا و فرانسه آغاز مي‌شود. نويسنده در اين بخش به بررسيِ آراي مژده‌گويان مدرنيته (اسپينوزا، لاك، مونتسكيو) مي‌پردازد، از نقد منتقدان آن (توكويل، ماركس) سخن مي‌گويد، و به بررسي موانعي مي‌پردازد كه به‌ويژه در سده‌ي بيستم در راه آن پديدار شد، موانعي كه از جمله در ديدگاه‌ها و كنش سياسي هيتلر و موسوليني متجلي شد.