از غربت با عشق

معرفی کتاب مجموعه آثار احمد شاملو دفتر یکم از میان آثار احمد شاملو، شاید اشعارش بیش از هر اثر دیگری که از او به جا مانده بتوانند این شاعر بزرگ را به جهان معرفی کنند. چرا که شاملو چون دیگر شاعران تنها شعر نگفت؛ او قالبی نوین در عرصه شعر پارسی ایجاد کرد و آن را شعر سپید نام نهاد. در این آفرینش اما ملاقات شاملو با نیما یوشیج پدر شعر نوی پارسی بی تاثیر نبود. آشنایی او با نیما باعث شد تا در دهه ی بیست شاملو ابتدا به شعر نیمایی رو بیاورد. اما شعر او نیز همچون روح سرکشش، پرنده ای بی پروا بود که در قید و قفس وزن های شعری نمی گنجید؛ بنابراین نخستین بار در شعر تا شکوفه ی سرخ یک پیراهن، قالب وزن را بدرود گفت و قصری جدید در سرزمین شعر معاصر ایران بنا نهاد. امااز آغاز کار شاعری او می توان به دفتر آهنگ های فراموش شده اشاره کرد که تنها دفتر شعر به جا مانده از شاملو با شکلی سنتی و دارای وزن است. پس از آن با انتشار قطع نامه و هوای تازه، وی خود را به عنوان شاعری با حرف های نو و زبانی آتشین معرفی می کند. اما این فرزند چموش شعر فارسی به پیشروی هایش ادامه می دهد و دفاتر شعری با مضامین اجتماعی و سیاسی و با لحن کوبنده و حماسی می آفریند که هنوز هم روح جنگنده ی او را در این اشعار، زنده می بینیم. از مجموعه آثار شاملو، دفتر یکم اختصاص به اشعار او داشته و شامل هفده دفتر از دفاتر شعر او محسوب می شود. این گنجینه ی غنی را انتشارات نگاه برای علاقمندان به شعر الف. بامداد منتشر نموده است.

معرفی کتاب شعر زمان ما نصرت رحمانی در اين كتاب سير زمانى و خطىِ اشعارِ نصرت رحمانى بررسى شده است، تقريبآ همه‌ى ويژگى‌هاىِ كمى و كيفىِ اشعار شاعر و تمامى جوانب و عملكردهاى شاعرانه‌ى او را بررسى كرده‌ايم: نحوه‌ىِ سرايشِ اشعار، زبانِ شعرى، درون‌مايه‌ها، تأثيرگيرى و تأثيرگذارى‌ها، بافت و ساخت و شكل و در مجموع نواقص و حركت تكاملى كارهاى شاعر را موردِ توجه قرار داده‌ايم. اشعار شاعر را تا آن‌جا كه مقدور بوده است از لحاظ تاريخى از اولين كتاب (كوچ) تا آخرين (بيوه‌ى سياه) به عنوان نمونه در كتاب ارائه كرده‌ايم. اين كتاب شامل سه قسمت است : قسمت اول: وروديه (دربرگيرنده‌ى تمامىِ جوانبِ كارى شاعر) قسمت دوم: متن (دربرگيرنده‌ى بهترين شعرهاى شاعر) به نظر نگارنده‌ى اين عبارات كتابى كه انتشارات نويد شيراز تحتِ عنوان عشق بر آستانه يا چند و چونى با نصرت رحمانى در ارديبهشت ماه 1388 چاپ كرد و اين كتاب شعر زمان، نصرت رحمانى، تجسّم و تجسّد اشعار و احوال اين شاعرِ گرانقدر است كه در تاريخ ادبيات معاصر، چنانكه افتد و دانى، به او عنايتى شده است : «تلألؤ اين درخشش‌ها گه‌گاه به حدى بود كه برخى از منتقدين را دچار حقد و حسد مى‌ساخت به طورى كه آنان را به دشمنى با نصرت وامى‌داشت و چون بر اثر انتخابِ مردم نمى‌توانستند در مقابلِ شعرِ نصرت موضع‌گيرى خصمانه كنند، ترجيح مى‌دادند كه درباره‌ى كتاب‌هايش سكوت اختيار كنند…»[1]