اساطیر خاورمیانه (درسگفتارها)

معرفی کتاب درباره دموکراسی نیمه ی دوم قرن بیست، عصری پیروزمندانه برای دموکراسی بوده است. اصلی ترین رژیم های ضد دموکراسی نظیر فاشیست ها، کمونیست ها و نازی ها ناپدید شده و دموکراسی های جدید و قدرتمند راه خود را به صورت تجربی در دل جهان باز کرده اند. "درباره دموکراسی" که توسط یک از برجسته ترین نظریه پردازان دموکراتیک زمان ما "رابرت دال" به نگارش درآمده ، ماهیت، ارزش و ساز و کار دموکراسی را توضیح می دهد. "رابرت دال" در یک بخش از کتاب "درباره دموکراسی"، به چشم انداز آن با توجه به تحولات صورت گرفته از زمان خیزش های بهار عربی در سال 2010 می پردازد و در بخش دیگر اثرات نابرابری و تاثیر پول در سیاست بر کیفیت دموکراسی را مورد بررسی قرار می دهد. "درباره دموکراسی"، منبعی است برای آموزش حکمرانی بر پایه ی دموکراسی که متد ها و بینش "رابرت دال" در این زمینه را به مخاطب منتقل می کند. این اثر مختصر و مفید، چکیده ای از درس های عمیق و تاثیرگذار "رابرت دال" درباره ی نقطه های قوت و ضعف دموکراسی محسوب می شود. از دیدگاه او یک فرد برای اداره کردن یک سرزمین علاوه بر دانش نیاز به اراده ای پولادین در برابر فساد ناشی از قدرت دارد، که این مقاومت عظیم تنها از فداکاری و وابستگی به منافع ملت به جای منافع شخصی نشات می گیرد. "درباره دموکراسی" منطقا بحث می کند که با وجود محدودیت های مشخص، هر شهروند در یک جامعه ی دموکرات باید از فرصت های موثر و برابر جهت یادگیری درباره ی سیاست های جایگزین و مرتبط و همچنین عواقب آن ها داشته باشد.

در بخشی از کتاب من و تو می‌خوانیم

با بازوهایی حلقه‌زده دور چوب‌اسکی‌ها ساک کفش‌ها در دست و کوله‌پشتی به دوش، مادر را دیدم که دور می‌زد. با او خداحافظی و صبر کردم تا بی‌ام‌و روی پُل ناپدید شود. مستقیم به سمت خیابان ماتزینی رفتم. ساختمان رای را رد کردم. در پنجاه‌قدمی خیابان لانا سرعتم را کم کردم. قلبم به‌شدت می‌زد. دهانم تلخ بود؛ انگار یک رشته مس لیس زده باشم. آن‌همه بار جلوِ حرکتم را می‌گرفت و درون کاپشنم مثل سونا شده بود. وقتی به تقاطع رسیدم، سرم را به گوشه‌ی دیگر چرخاندم. آن انتها، رو‌به‌روی کلیسایی مدرن، یک مرسدس شاسی‌بلند بود. السیا رونکانتو، مادرش، سومرو و اسکار توماسی را دیدم که داشتند چمدان‌ها را در صندوق‌عقب جا می‌دادند. یک ولوو با یک جفت چوب‌اسکی روی سقفش کنار شاسی‌بلند ایستاد و ربکاردو دوبوسز از آن خارج شد و از کنار بقیه گذشت. کمی بعد پدر دوبوسز هم خارج شد. خودم را عقب کشیدم، رو‌به‌روی دیوار. به چوب‌اسکی‌ها تکیه دادم و کاپشنم را باز کردم. مادر السیا و پدر دوبوسز داشتند چوب‌اسکی‌ها را روی سقف مرسدس محکم می‌کردند. السیا و اسکار توماسی با موبایل حرف می‌زدند. سومرو می‌پرید و ادای مشت زدن به دوبوسز را درمی‌آورد. مدتی طول کشید تا آماده شوند. مادر السیا از دست بچه‌هایی که کمک نمی‌کردند، عصبانی بود. سومرو روی سقف ماشین پرید تا چوب‌اسکی‌ها را بررسی کند و سرانجام راه افتادند. در طول مسیر در تراموا با آن چوب‌ها و کفش‌های اسکی، فشرده میان کارمندان کت‌و‌شلواری، ‌مادران و بچه‌هایی که به مدرسه می‌رفتند، احساس حماقت می‌کردم. می‌شد چشم‌هایم را ببندم و خیال کنم در تله‌کابینم. بین السیا، اسکار توماسی، دوبوسز و سومری. می‌توانستم بوی کره‌ی کاکائو را از میان کرم‌های برنز‌کننده بشنوم. می‌خندیدیم و با هُل دادنِ همدیگر از کابین بیرون می‌آمدیم.