"سلوک و مکاشفه" کتابی است از "عبدالوهاب الشعرانی" که "به همراه مالابد للمرید از ابن عربی" یکجا در بیش از پانصد و بیست و هشت صفحه به همت نشر جامی (مصدق) به انتشار رسیده است. "سلوک و مکاشفه" که توسط "مسعود انصاری" به فارسی بازگردانده شده، متعلق به یکی از عرفای نامی قرن دهم هجری قمری است که می کوشد اصول، مبانی و شرایط "سلوک و مکاشفه" را به خواننده بشناساند. و اما چیست سلوک؟ این مسیر که آن را راهی به سوی خدا نیز می خوانند، طریق پیراستن نفس است از هرگونه آلودگی گناه و وابستگی مادی که همچون زنگاری، آیینه ی وجود را تباه می کنند و انسان برای رسیدن به متعالی ترین جایگاهی که می تواند متصور شود، باید ابتدا نفس خود را از این زنگارها بشوید. کتاب "سلوک و مکاشفه" به قلم "عبدالوهاب الشعرانی"، به مرید این راه، نشان می دهد که چه مسیری را در پیش بگیرد و چطور خود را به آفریننده ی بلندمرتبه نزدیک تر کند. او شرایط سلوک را برمی شمرد و ارتباط استادان با مریدان، سالکان با استادان و سالکن با یکدیگر را به وضوح تشریح می کند و به خوبی خواننده را در این مسیر پیش می برد. "عبدالوهاب الشعرانی" در این اثر ابتدا ارکان طریق را معرفی می کند و به اصول پاسداری از خویشتن، علائم توبه ی حقیقی، نحوه ی انتخاب استاد، ویژگی های صوفی فقیه، فهم عمیق در دین، همراهی استاد، درمان نفس، ذکر خداوند، آزمودن مرید، شریعت و حقیقت، تربیت نفس، مقام تجرد، مراحل سلوک، اساس طریقت، شرایط مرید صادق، صوفی راستین، انواع بیماری های نفس، ویژگی ها و زبان عاشقان و بسیاری از موارد دیگر می پردازد.

در کتاب "صلیب و صلابت: داستان زندگی حلاج"، سید یحیی یثربی با استفاده از سبک نثری ساده و قابل فهم، زندگی یکی از بزرگ‌ترین عارفان ایرانی، محسوب به منابع تاریخی معتبر، به گونه‌ای داستانی روایت کرده است. در این کتاب، نویسنده با تکیه بر منابع تاریخی و منابع معتبر، دیدگاه عرفانی و نگاهی به جنبه‌های سیاسی را ترکیب کرده و داستان حلاج را به نگاهی امروزی می‌آورد. سید یحیی یثربی در نگارش این کتاب از آثار حلاج و همچنین تحقیقات و بررسی‌های پژوهشگرانی مانند لویی ماسینیون استفاده کرده است. اشعاری که در این کتاب آورده شده، نقل قول‌های عربی از منصور حلاج هستند که توسط یثربی به فارسی ترجمه شده‌اند. حسین بن منصور حلاج با نام اصلی ابوالمغیث عبدالله بن ابی طاهر در سال 244 هجری قمری به دنیا آمد. او یکی از معروف‌ترین عارفان و شاعران قرن سوم هجری بود. افکار و عقاید او به گونه‌ای بود که به عنوان کفر و انحراف از عقاید اسلامی در آن زمان شناخته می‌شد. به همین دلیل، تکفیرش صادر شد. در سال 309 هجری قمری، به دستور حاکم وقت بغداد، به جرم کفر و انحراف از اعتقادات، پس از شلاق و شکنجه عمومی، به دار آویخته و پس از آن پیکر او سلاخی و سوزانده شد. این عارف بزرگ به خاطر افکار و نظریات خود، تا ابعاد چشمگیری از ادبیات و شعر فارسی تأثیرگذار بوده است. شاعران معروفی همچون حافظ، سعدی، مولوی، عطار و سایران نیز از او الهام گرفته‌اند و شعرهایی به او اختصاص داده‌اند.