ته کلاس، ردیف آخر، صندلی آخر

مجموعه «جونی بی جونز» نوشته باربارا پارک نویسنده معروف کودک و نوجوان است. اسم قهرمان این کتاب، جونی بی جونز است. «بی» اول اسم «بئاتریس» است ولی او از بئاتریس خوشش نمی آید و فقط از بی خوشش می آید. او دخترک کودکستانی و بسیار شیطان است و همیشه ماجراهای جدید درست می کند. زمانی می خواهد با عکس بدریخت خودش، لولوی زیرتخت را بترساند، یا نشان دهد که چگونه موهایش را کوتاه می کند یا این که می خواهد ثابت کند دزد نیست. پدربزرگ یک دستکش پوست سیاه به او هدیه داده است. او هنگام بازی آن را زیر درخت می گذارد. پس از بازی آن را پیدا نمی کند به دنبالش همه جا از جمله جعبه امانت و وسایل گم شده را جستجو می کند. او در جعبه دستکش را پیدا نمی کند ولی یک کوله پشتی خوشگل دل او را می برد ولی او اجازه ندارد آن را بردارد. پس از آن جونی یک خودکار چند رنگ پیدا می کند با وجود کشمکش درونی آن را برمی دارد پدربزرگ با شنیدن ماجرای دستکش، داستانی را درباره کیف پولش می گوید و او تصمیم می گیرد که دزد نباشد. او دستکش را دست دختر لباس پفکی صورتی می بیند وآن را پس می گیرد وخ ودش هم خودکار رادرون جعبه امانت می اندازد. مجموعه کتاب های جونی بی جونز موضوع های مختلفی دارد و این دختر شیطان هر بار دسته گلی به آب می دهد. داستان ها علاوه بر طرح مسائل اخلاقی و تربیتی در قالب طنز که جونی آن را تجربه می کند و نمایش شیطنت های کودکان در این سن به چگونگی رفتار والدین با کودکان هم اشاره دارد. در بخشی از این کتاب می خوانیم: «جونی هر کاری می کند نمی تواند جلوی دهن گشادش را بگیرد و همه حرف هایی که نباید بگوید بی اجازه از نوک زبانش می پرند بیرون. تازه این که چیزی نیست. جونی یک مشکل دیگر هم دارد. او باید برای روز شغل ها یک شغل انتخاب کند. اما جونی! این کلیدهای جلینگ جلینگی چیست که از شلوارت آویزان کرده ای؟ چی؟ حرف نمی زنی؟! عجب دختر رازداری!»