خودآموز ترکی‌ استانبولی‌ (مکالمه‌ ـ دستور)

مارگارت اتوود می‌گوید: «هنگامی‌که‌ حوادث‌ اولیه‌ داستان‌ در ذهنم‌ شکل‌ گرفت‌ و مشغول‌ نگارش‌ اوریکس‌ و کریک‌ بودم‌، در واقعیت‌ این‌ حوادث‌ داشت‌ به‌ وقوع‌ می‌پیوست‌، حادثه‌ یازدهم‌ سپتامبر و پس‌ از آن‌ انتشار میکروب‌ سیاه‌زخم.» تمامی‌ اتفاقات‌ این‌ رمان‌ خواندنی‌ در سال‌های‌ پایانی‌ قرن‌ ۲۱رخ‌ می‌دهد. اتوود با دقتی‌ مثال‌زدنی‌ گزارشی‌ از جهانی‌ می‌دهد که‌ ما در آن‌ زندگی‌ می‌کنیم‌. او آن‌قدر خواندنی و پٌرکشش این گذشته در آینده را روایت کرده که خواننده را کاملاً درگیر می‌کند تا کتابی با این حجم را یک‌نفس بخواند. بی‌جهت نیست که نام این اثر در فهرست نهایی جوایز متعددی در سال ٢٠٠٣ جای داده شد.

بعد از پایان جنگ دوم جهانی، جهان به دو قطب کمونیسم و امپریالیسم تبدیل شد و فاتحان جنگ هر کدام به تقسیم غنایم به دست آمده از پیروزی بر آلمان هیتلری پرداختند. حکومت کمونیستی در کشورهای اروپای شرقی به وجود آمد. کتاب «تاریخ بلوک شرق» یکی دیگر از کتابهای مجموعه تاریخ جهان است که به بررسی سیر رویدادها و حوادثی می‌پردازد که از بدو پیدایش بلوک کمونیستی و سپس اضمحلال آنها رخ‌ داد. از سال ۱۹۱۷ به بعد بیش از هفتاد سال جنگ سرد و بدگمانی بین دول کمونیست و جهان غیرکمونیست برقرار بود. شوروی‌ها سیاست مقابله با آمریکا و بالطبع آمریکایی‌ها و کشورهای غربی راهکار سد نفوذ در برابر شرقی‌ها را اتخاذ کرده بودند.

هزاران موشک هسته‌ای آماده بود تا در صورت رسیدن فرمانی از کاخ سفید و کاخ کرملین زندگی میلیون‌ها انسان‌ را در کره زمین به خطر اندازد. این کتاب روایتی مستند است از مقابله و تلاش برای جلوگیری از نفوذ کمونیست‌ها توسط غربی‌ها… بازگویی تاریخ کشورهای بلوک شرق و روند فروپاشی آن‌ها.

حدود ۱۴۰۰  سال پیش، زمانى که اروپاى غربى در قرون تاریک تحلیل مى‏ رفت،صحراهاى عربستان به یک امپراتورى درخور توجه هستى بخشید. جنگجویان عرب،که دین تازه‏اى به نام اسلام محرکشان بود، در ظرف یک دهه آنچه را اکنون سوریه،فلسطین، مصر و بیش‏تر عراق است فتح کردند. آن‏ها در ظرف کمى بیش از یک قرن‏ امپراتورى‏ اى را بنا نهادند که بخش‏ هاى عمده‏ اى از سه قاره - آفریقا، آسیا و اروپا - رادربر مى ‏گرفت و جانشین تمدن‏‌هاى قدیمى ‏تر بیزانس در غرب و ایران ساسانى درشرق شد. امپراتورى‏‌اى که این جنگجویان راه خدا ایجاد کردند در اوج خود بزرگ‏تر از امپراتورى‏روم بود و از اسپانیا و پرتغال در غرب تا مرزهاى هندوستان و چین در شرق امتداد داشت. امپراتورى اسلامى، در جریان این گسترش‏ یابى، دین و زبان خود را براى‏مردمانى با پیشینه‏‌هاى قومى، دینى و زبانى مختلف به ارمغان آورد. نه امپراتورى‏‌هاى ‏روم، بریتانیا، یا روسیه چنین جمعیت گوناگونى را به خود جذب کردند و نه هیچ‏ امپراتورى دیگرى پیش یا پس از آن. به گفته پژوهشگر آلبرت هورانى، امپراتورى‏ اسلامى از وحدتى برخوردار بود که مرزهاى زمانى و مکانى را درنوردید؛ زبان عربى ‏توانست راه به دیوان بگشاید و در سرتاسر دنیا نفوذ کند؛ مجموعه دانشى که سلسله‏ اى ‏از آموزگاران بلندآوازه آن را طى قرن‏ ها انتقال دادند، جامعه ‏اى اخلاقى را محفوظ نگه‏‌داشت، حتى زمانى که فرمانروایان تغییر کردند؛ مکان‏‌هاى زیارتى، مکه و بیت‏ المقدس، قطب‏‌هاى ماندگار دنیاى انسانى بودند، هر چند قدرت از شهرى به شهردیگر نقل مکان مى‏‌کرد.