در انتظار تاريكي در انتظار روشنايي

خیلی وقت‌ها کسانی هستند که چراغ راه مسیر پرتلاطم زندگی را دست می‌گیرند و راه رسیدن به یک زندگی آرام را هموار می‌کنند. آن‌ها همه‌ی تلاش‌شان را می‌کنند تا از راه‌های نرفته برای مردم صحبت کنند و تجربه‌ و کشف و شهود خود را بدون هیچ چشم‌داشتی در اختیار افراد جامعه می‌گذارند. این افراد تلاش می‌کنند با ارائه‌ی راه‌کار‌های تربیتی درست به رشد و سعادت انسان‌ها کمک کنند. شهید مرتضی مطهری از آن دسته افرادی است که با نوشتن کتابها و مقاله‌های متعدد تلاش کرده راه رسیدن به کمال را به انسان‌ها نشان دهد. او کلامی نافذ و گویا و ادبیات منحصر به فردی داشت. ادبیاتی که هم‌چنان بعد از سال‌ها گیرا و راه‌گشا است.

پوست معروف‌ترین اثر کورتزیو مالاپارته است ـ که در ۱۹۴۹ نوشته شده و سبب گفتگوی بسیار شد و حتی به مراکز قضایی نیز کشیده شد ـ و بلافاصله تقریبآ به تمام زبان‌های دنیا ترجمه شد و موقعیتی فوق‌العاده به دست آورد. سخت‌گیرترین منتقدین نیز مالاپارته را «نویسنده‌ای فوق‌العاده» و «استعدادی بزرگ» شناختند و «نمایندهٔ شریف و نومید اروپا ای شهید و مغلوب». مالاپارته در جنگ اول جهانی داوطلبانه شرکت کرد و نشان لیاقت گرفت. پس از ۱۹۱۸ با تمام وجودش به سیاست و روزنامه‌نگاری پرداخت و روحیهٔ ماجراجویش در این فعالیت‌ها بی‌تأثیر نبود. مترجم نام کتاب را به پیشنهاد جلال آل احمد به ترس جان تغییر می‌دهد. این کتاب که نویسنده خود در آن راوی است از زبان نویسنده بیان می‌شود. او نشان می‌دهد چطور آمریکایی‌ها به بهانه شکست فاشیسم وارد ایتالیا شدند و همه چیز را نابود کردند. نویسنده هم‌زمان که از نگاه بالا به پایین آمریکایی‌ها عصبانی است برای سربازان کشته شده آمریکایی هم دل می‌سوزاند.