زبان فراموش شده

3,500 تومان

در روزگاری که هنر و آموزش آن در تار و پود زندگی صنعتی و سرعت فناوری اسیر شده است، مضامین و آداب معنوی که ریشه در فرهنگ و هویت این سرزمین دارد و از اصول بنیادی هنر ایرانی- اسلامی ماست جایگاه ضعیفی یافته و غالبی بی مضمون و گاه ملال انگیز را به چهره هنر معاصر نشانده است.

در این میان، اگر چه بازگشت به ساختار و نظام آموزش در گذشته و با تکرار کسالت بار آنچه آفریده شده و به تاریخ پیوسته در ذات و مفهوم هنر، بیانی شایسته نیست.

اما ایجاد فضایی که بتواند هویت و اصالت را در کنار تعلقات، نیازها و پیشرفت انسان معاصر همگام سازد، آرمان همگان است.

این مهم میسر نخواهد شد مگر با رجعتی دوباره به مبانی هنرهای بومی، ایرانی و آنچه ظاهراً به زبانی فراموش شده تبدیل شده است.

 

در انبار موجود نمی باشد

شناسه محصول: 9789645306494 دسته: , برچسب: , , ,
توضیحات

زبان فراموش شده

نویسنده
دکتر مهران هوشیار
مترجم
——–
نوبت چاپ 1
تعداد صفحات 152
نوع جلد شومیز
قطع وزیری
سال نشر 1390
سال چاپ اول  ————
موضوع
هنر
نوع کاغذ  —————
وزن 0 گرم
شابک
9789645306494
توضیحات تکمیلی
وزن 0.0 کیلوگرم
نظرات (0)

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “زبان فراموش شده”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خلاصه کتاب PDF
اطلاعات فروشنده

اطلاعات فروشنده

  • فروشنده: aisa
  • هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر

پرسه‌زن

140,000 تومان
یوسف آتیلگان یکی از مهم‌ترین نویسندگان ادبیات ترکیه است. او که به کافکای ترکیه مشهور است در شهر مانیسا چشم به جهان گشود و تا انتهای دوره‌ی دبستان در آن‌جا بود. سال 1936 برای ادامه‌ی تحصیل راهی شهر بالی‌کسیر شد. سه سال بعد، پس از اتمام دوران دبیرستان، به استانبول رفت تا در رشته‌ی زبان و ادبیات ترک ثبت‌‌نام کند. در سال 1944، زیر نظر نیهات تارلان، یکی از مشهورترین اساتید زبان و ادبیات ترک از پایان‌نامه‌اش زیر عنوان هنر، شخصیت و روان‌درمانی دفاع کرد. بالافاصله پس از خروج از دانشگاه به استخدام ارتش درآمد و برای تدریس زبان و ادبیات ترکی در دانشگاه شهر آک‌شهیر مشغول به کار شد. چند ماه پس از آغاز تدریس به دلیل فعالیت‌های سیاسی به زندان افتاد و سی سال از هر گونه فعالیت دولتی محروم شد. آتیلگان به مانیسا، زادگاهش بازگشت و در طول سه دهه کشاورزی کردن دو رمان و نزدیک به بیست داستان کوتاه نوشت که با نام مستعار نوزات چوروم منتشر شدند که جوایز معتبری برایش به ارمغان آوردند. آتیلگان مطالعات مارکسیستی و روان‌کاوانه را به یکسان به کار می‌گیرد تا وضع بد بشر معاصر را بکاود. افراد در میان اوهام خویش، در حسرت و آرزو، روزگار می‌گذرانند. شخصیت اصلی رمان «پرسه‌زن» نیز مردی است تنها و غمگین، با وجود زندگی مرفه و عاری از رنج و سختی‌ای که دارد. مردی که به ظاهر مشکلی ندارد و می‌تواند روزگار خویش را چنان بگذراند که آرزوی هر کسی است که برای معاش تقلا می‌کند. او، که فردی درون‌گرا، بدخلق، بهانه‌گیر و بیکار است، روزگار خود را به تفریح و تفرج می‌گذراند اما همواره در پی کسی است زیرا گمان می‌برد که با یافتن او خلاصی خواهد یافت. آتیلگان با خلق چنین شخصیتی در برابر نظر اشخاصی ایستاده است که مشکلات معیشتی را مهم‌ترین دلیل نارضایتی بشر از زندگی می‌دانند و صحنه‌ی اجرای مرد پرسه‌زن ثابت می‌کند که بشر موجودی است که در غیاب روابط خوش اجتماعی گرفتار انواع اوهام می‌شود، اندک‌اندک روان‌رنجور و منزوی و بیمار.
سفارش:0
باقی مانده:1

قصه‌های باپدرومادر 2/ پدر و مادرم زده‌اند به سیم آخر

185,000 تومان

قصه‌های باپدرومادر ۲ | پدر و مادرم زده‌اند به سیم آخر

قصه‌های باپدرومادر ۲ | پدر و مادرم زده‌اند به سیم آخر این کتاب از بخش های مختلفی تشکیل شده و توسط انتشارات هوپا به چاپ رسیده است. وقتی مامان و بابا شروع کردند به سؤال کردن از من که چه‌کار کنند باحال به نظر برسند، اصلاً عین خیالم نبود. راستش خیلی باحال بود که می‌دیدم آن‌ها بالا‌و‌پایین می‌پرند و جفنگیات نوجوان‌ها را بلغور می‌کنند. این تا وقتی بود که سر‌و‌کله‌ی بابا با لباس‌های اجق‌وجق دمِ مدرسه‌ی ما پیدا نشده بود! اصلاً باحال نیست. بهترین دوستم، مدی، هم موافق است. آن‌ها دیگر شورش را درآورده‌اند. باید دست از این کارهایشان بردارند. کتاب «پدر و مادرم زده‌ اند به سیم آخر» جلد دوم از مجموعه­ چهار جلدی «قصه‌های با پدر و مادر» است که با زبان طنز و به شکل یادداشت‌های روزانه، از زبان پسری به نام لویی روایت شده است.
مامان و بابای لویی می‌خواهند باحال باشند. همه‌اش بالا‌و‌پایین می‌پرند و جفنگیات نوجوان‌ها را بلغور می‌کنند.
اما وقتی سر‌و‌کله‌ی بابا با لباس‌های اجق‌وجق دمِ مدرسه‌ی لویی پیدا می‌شود، دیگر لویی باید فکری کند. آن‌ها دیگر شورش را درآورده‌اند...
سفارش:0
باقی مانده:2

فوتبال عليه دشمن

225,000 تومان
در بخشی از کتاب فوتبال علیه دشمن می‌خوانیم: واقعه‌ی هامبورگ نه ‌تنها نهضت مقاومتی نبود که ما در پی‌اش بودیم، بلکه نبردی بود که هرگز در آن برنده نشدیم. این بازی به نوعی جنگ را دوباره برای همه تداعی کرد: به ‌طور خلاصه پس از بازی هامبورگ تمام هلندی‌ها، از کاپیتان تیم‌ ملی گرفته تا هوادارِ نخست‌ وزیر، همه برابر بودند. بازیکنان چنین فضایی را ایجاد کردند. پس از بازی، در هتل اینترکنتیننتال به رقص و پایکوبی پرداختند و آواز «ما راهی مونیخ می‌شویم» را خواندند که آواز هواداران است و «هنوز قرار نیست به خانه برویم» که آواز معروف مشروب‌ خواران است. در هتل، شاهزاده یوهان‌فریسو، پسر دوم ملکه‌ی هلند هم به جمع ملی‌ پوشان پیوست و آواز «آیا آواز آلمانی‌ها می‌شنوید؟» را خواند. گولیت گفت دوست داشت آن موقع در میدان لایدشپلاین آمستردام باشد: «به‌ هر حال در آلمان نمی‌شود جشن درست ‌و حسابی گرفت.» او واژه‌ی bobo را در توصیف یک مقام رسمی شیک اما بی‌مصرف اختراع کرد که این کلمه وارد زبان هلندی شد. حالا هلندی‌ها همدیگر را «بوبو» صدا می‌زنند. همان ‌طور که هلندی‌ها به رعایت مساوات معروف بودند، آلمانی‌ها کماکان مغرور به حساب می‌آمدند. هانس فن‌بروکلن دروازه‌بان هلند در این ‌باره می‌گوید: «نوع رفتار آلمانی‌ها با بازیکنان حریف غیر قابل قبول است. اگر آن‌ها در راهرویی به عرض یک متر هم با شما برخورد کنند، حتا آن‌قدر بانزاکت نیستند که سلام ‌و علیکی بکنند.» واقعیت این است که آلمانی‌ها کاملاً (واقعاً کاملاً) مسائل اخلاقی مسابقه را فراموش کردند. حتا بکن‌باوئر، آلمانی خوب، که پس از بازی سوار اتوبوس هلندی‌ها شد تا پیروزی را به حریف تبریک بگوید، شکست مقابل هلند را سزاوار تیمش ندانست.
سفارش:1
باقی مانده:1

ما مردم… داستان آمریکا

82,000 تومان

معرفی کتاب ما مردم… اثر لئو هیوبرمن

کتاب ما مردم… به عنوان تاریخچه کارگری و جنبش کارگری در ایالات متحده آمریکا در دهه 1930 منتشر شد. این اثر روایتی است هیجان‌انگیز، سرگرم‌کننده و اغلب غم‌انگیز از یک ملت و مبارزات کسانی که در فرآیندهای تبدیل آن نابود شده‌اند. کتاب ما مردم... توسط نوشته‌شده توسط لئو هوبرمن است.
زحمتکشان ناشناس که اغلب آنها نادیده گرفته می شوند در این کتاب نقشی محوری را ایفا می کنند. تاریخچه های مرسوم این مردان، زنان و کودکانی هستند که زمین را پاکسازی کردند و در مزارع کار کردند، کارخانه ها را ساختند و در آن ساکن شدند، کالاها را در امتداد راه آهن و کانال ها و بزرگراه ها جابجا کردند و نسل بعدی کارگرانی را پرورش دادند که نیروی کار استثمار شده آنها توسعه کشور را به پیش می برد. هوبرمن با استعمار اروپای آمریکای شمالی شروع می‌کند و داستان را از طریق رکود بزرگ و شروع نیو دیل دنبال می‌کند. ما مردم... که در ابتدا برای مخاطبان جوان‌تر طراحی شده بود، اما بعدا برای بزرگسالان دوباره نوشته شد، توجه ویژه‌ای به توسعه اقتصادی ایالات متحده و روندهای تاریخی بلندمدت آن به شیوه‌ای واضح و قابل دسترس دارد.

اتاق روشن: اندیشه‌هایی درباره عکاسی

120,000 تومان
روزگار عکس، روزگار انقلاب‌ها، منازعات، ترورها و انفجارها هم هست؛ يک کلام، روزگار بي‌تابي‌ها و ناشکيبايي‌ها، روزگار هر آن‌چه که بالاندن و به ثمر رسيدن را به هيچ مي‌گيرد و انکار مي‌کند.
  • ادبیات غیرداستانی قرن 20 ام فرانسه
  • تلفیقی از هنر و فلسفه
  • نظرات و برداشت های شخصی و عمیق نویسنده از معقولۀ عکس و عکاسی
  • مرثیه ای برای مرگ مادر نویسنده در قالب کتابی فلسفی
  • آخر اثر رولان بارت پیش از مرگ
سفارش:0
باقی مانده:1

وبلاگ خون‌آشام 4/ سایه‌ی وحشت خاطرات

80,000 تومان

بخشی از متن کتاب وبلاگ خون‌آشام 4 (سایه‌ی وحشت خاطرات)

باید می رفتم یک جای دیگر باید کاری می کردم فکر کردم شاید بد نباشد سری به خانه خانم لنچستر بزنم و آن دور و بر سر گوشی آب بدهم. می توانستم بفهمم برگشته یا نه حتما ارزش فهمیدن داشت. از این روز مزخرف هم خلاص می شدم. از برنت وود که برمی‌گشتم، حس می کردم یکی دنبالم است و عصبی شده بودم. حتی یک بار از لای بوته ها صدای خش خش شنیدم. دور و برم را نگاه کردم، کسی نبود. بعد فهمیدم از دیشب حالم این طوری است. انگار گوش به زنگ زدم کسی را ببینم منتظر حمله بودم انگار. به خانه خانم لنچستر که رسیدم. از تعجب کم مانده بود شاخ در بیاورم. امروز آن جا با دیشبش  زمین تا آسمان فرق داشت. قبلش متروکه بود. پر از علف هرز و درخت های خشکیده. وقتی نگاهش می کردی.، می‌ترسیدی. شبیه فیلم های ترسناک بود. ولی حالا باغچه اش پر از گل بود به در خانه هم رنگ زرد روشنی زده بودند. همه چیز تر و تازه بود، انگار یک نفر دیگر صاحبش شده بود. درست است که روفوس گربه خانم لنچستر بود. اما مگر گربه ها بیشتر از آدم ها به مکان ها وابسته نمی شوند؟ شاید روفوس  برگشته بود خانه قبلی اش پیش صاحب های جدیدش! واقعا امیدوار بودم این طور باشد. با این فکر رفتم جلو و زنگ را زدم. مطمئن بودم کس دیگری غیر از لنچستر در را باز می کند. یک آدم معمولی و بی خطر. تو که نمی رفتم، یک بهانه می آوردم و کمی حرف می زدم و خیالم که راحت می‌شد می‌رفتم. همین که می فهمیدم یک خون آشام ترسناک آن جا نیست کافی بود تا حسابی آرام شوم. هر چه منتظر شدم کسی جواب نداد، پرده ها تا نیمه کشیده شده بود شاید طرف خانه نبود.  
سفارش:0
باقی مانده:1