سه دفتر: گناه دریا، ابر و کوچه، بهار را باور کن

شناسه محصول: 9786002295705-1 دسته: کتاب, ادبیات, ادبیات فارسی, شعر, شعر نو برچسب: سه دفتر: گناه دریا، ابر و کوچه، بهار را باور کن, کتاب

توضیحات

سه دفتر: گناه دریا، ابر و کوچه، بهار را باور کن

نویسنده	فریدون مشیری
مترجم	—
نوبت چاپ	42
تعداد صفحات	347
نوع جلد	شومیز
قطع	رقعی
سال نشر	1403
سال چاپ اول	——
موضوع	ادبیات
نوع کاغذ	——
وزن	0 گرم
شابک	9789646194564

حمل و نقل

توضیحات تکمیلی

وزن	0.0 کیلوگرم

نظرات (0)

دیدگاهها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین نفری باشید که دیدگاهی را ارسال می کنید برای “سه دفتر: گناه دریا، ابر و کوچه، بهار را باور کن”

خلاصه کتاب PDF

اطلاعات فروشنده

فروشنده: aisa
هیچ ارزیابی یافت نشد!

محصولات بیشتر

از دو که حرف می‎‌زنم از چه حرف می‌زنم هاروکی موراکامی مجتبی ویسی

از دو که حرف می‎‌زنم از چه حرف می‌زنم

190,000 تومان

سرسخت‌ها و سخت‌کوش‌ها به زندگی باج نمی‌دهند. استوار و خدنگ در مقابل آن می‌ایستند و تا به هدف‌شان نرسند، دست از تلاش کردن بر نمی‌دارند. هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی برجسته‌ی ژاپنی که کتاب او «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم»، توسط مجتبی ویسی ترجمه شده، یکی از آنهاست. او در سال 1949 - اواسط قرن بیستم - در خانواده‌ای فرهیخته به این دنیا قدم گذاشت. در کودکی زیر نظر مادر و پدرش که در دانشگاه ادبیات ژاپنی تدریس می‌کردند با موسیقی و ادبیات روسیه و به طور کلی فرهنگ غرب آشنا شد و آثار نویسندگان بزرگ مثل کافکا، فلوبر، دیکنز، وونه گات، داستایوفسکی، جک کرواک، بالزاک و ... را مطالعه کرد. نویسنده‌ی «پین بال 1973» پس از پایان دوره‌ی متوسطه، در سال 1968 مطالعه‌ی هنرهای نمایشی را در دانشگاه واسدا شروع کرد. دو سال بعد، در سال 1971 ازدواج کرد و مثل همسرش که فروشگاه صفحه‌ی موسیقی داشت، او هم کافه و باری که در آن موسیقی جاز نواخته می‌شد، تاسیس کرد. موراکامی در 29 سالگی نویسندگی پیشه کرد. در گفت‌و‌گو با مجله‌ی اشپیگل گفت: «من از قبل چیزی ننوشته بودم و یک شخص معمولی بودم، یک باشگاه جاز داشتم و هیچ نوشته‌ای خلق نکرده‌بودم.» در 33 سالگی دویدن را با سخت‌کوشی و پشتکار بی‌نظیر آغاز کرد. طعم حضور در مسابقه‌ی ماراتن را اول بار در سال 1996 چشید و خاطرات‌اش از پروسه‌ی دشوار دونده شدن را در کتاب «از دو که حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم» نوشت که در ایران با استقبال خوانندگان روبه‌رو شد.

افزودن به سبد خرید

سفارش:1

باقی مانده:2

کارآگاه سیتو و دستیارش چین‌می‌ادو 8/ دردسر در کارخانه‌ی چترسازی

کارآگاه سیتو و دستیارش چین‌می‌ادو 8/ دردسر در کارخانه‌ی چترسازی

80,000 تومان

مجموعه کتاب های کارآگاه سیتو و دستیارش چین می ادو در این مجموعه داستان پلیسی که برای سنین شش تا ۱۴ سال مناسب است، کارآگاه سیتو که بسیار شکمو نیز هست، در «اداره پرونده‌های عجیب، مرموز و خیلی سخت» فعالیت می‌کند و به کمک دستیار باهوش چینی‌اش، چین می‌ادو در هر کتاب به یک مسئله و معما می‌پردازد. هرکتاب این مجموعه از یکدیگر متمایز هستند و کتاب پایانی شامل سه پرونده ویژه است که با حل آن مجموعه به انتها می‌رسد. رمان‌ها و مجموعه داستان‌های با ژانر پلیسی و معمایی برای مخاطب کودک و نوجوان در ایران به ندرت پیدا می‌شود و این مجموعه می‌تواند نیاز سنین پایین را برای خواندن داستان‌هایی با معماهای ساده و پیچیده برطرف کند. آنتونیو ایتوربه، روزنامه‌نگار ۴۹ ساله ساکن شهر ساراگوسای اسپانیا است و مجموعه کتاب «پرونده‌های کارآگاه سیتو و دستیارش چین می‌ادو» نخستین کتاب‌های او در زمینه کودک و نوجوان است که در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ توسط انتشارات اسپانیایی ادبه (EDEBE) به چاپ رسید. ایتوربه در ابتدا این داستان‌های پلیسی را برای فرزندان خود که در آن زمان کوچک بودند، نوشت و پس از چاپ هم مورد استقبال خوانندگان قرار گرفت. وی پس از این یک مجموعه رمان سه‌گانه دیگر در مورد آشویتز به چاپ رساند که برای مخاطبان نوجوان است. الکس اومیست نیز تصویرگر این مجموعه و ساکن شهر بارسلون، پیش از این کتاب‌های کودک و نوجوان زیادی را به تصویر کشده است، اما مجموعه کارآگاه سیتو آخرین و محبوب‌ترین مجموعه تصویرگری او است. وی همچنین در سال ۲۰۱۰ جایزه جهانی لاتین «اپل‌لس مستر» را بخاطر طراحی‌های خلاقانه‌اش در بخش کودک و نوجوان دریافت کرده است.

وقتی دستگاه‌های یک کارخانه‌ی چترسازی به‌طور عجیب و مرموزی خراب می‌شوند، این کارآگاه سیتو است که باید از همه‌چیز سر در‌بیاورد. پس ذره‌بین‌هایتان را در بیاورید و شما هم با کارآگاه و دستیارش همراه شوید.

افزودن به سبد خرید

سفارش:0

باقی مانده:2

مقدمات برنامه ریزی درسی

128,000 تومان

این کتاب برای دانشجویان رشته علوم تربیتی در مقطع کارشناسی به عنوان منبع اصلی درس «مقدمات برنامه‌ریزی آموزشی و درسی» به ارزش 2 واحد تدوین شده است.

فهرست:

پیشگفتار مقدمه فصل اول: جایگاه برنامه‌ریزی در تعلیم و تربیت فصل دوم: برنامه‌ریزی درسی فصل سوم: نیازسنجی: اصول و روشها فصل چهارم: تعیین هدف در برنامه درسی فصل پنجم: انتخاب محتوا و تجربیات یادگیری فصل ششم: سازماندهی محتوا و تجربیات یادگیری فصل هفتم: انتخاب روشهای تدریس فصل هشتم: طراحی و تولید کتاب درسی فصل نهم: ارزشیابی برنامه درسی فصل دهم: اجرای برنامه درسی منابع

افزودن به سبد خرید

سفارش:1

باقی مانده:2

فوتبال عليه دشمن سایمون کوپر عادل فردوسی‌پور- بهزاد توکلی- علی شهروز

فوتبال عليه دشمن

225,000 تومان

در بخشی از کتاب فوتبال علیه دشمن می‌خوانیم: واقعه‌ی هامبورگ نه ‌تنها نهضت مقاومتی نبود که ما در پی‌اش بودیم، بلکه نبردی بود که هرگز در آن برنده نشدیم. این بازی به نوعی جنگ را دوباره برای همه تداعی کرد: به ‌طور خلاصه پس از بازی هامبورگ تمام هلندی‌ها، از کاپیتان تیم‌ ملی گرفته تا هوادارِ نخست‌ وزیر، همه برابر بودند. بازیکنان چنین فضایی را ایجاد کردند. پس از بازی، در هتل اینترکنتیننتال به رقص و پایکوبی پرداختند و آواز «ما راهی مونیخ می‌شویم» را خواندند که آواز هواداران است و «هنوز قرار نیست به خانه برویم» که آواز معروف مشروب‌ خواران است. در هتل، شاهزاده یوهان‌فریسو، پسر دوم ملکه‌ی هلند هم به جمع ملی‌ پوشان پیوست و آواز «آیا آواز آلمانی‌ها می‌شنوید؟» را خواند. گولیت گفت دوست داشت آن موقع در میدان لایدشپلاین آمستردام باشد: «به‌ هر حال در آلمان نمی‌شود جشن درست ‌و حسابی گرفت.» او واژه‌ی bobo را در توصیف یک مقام رسمی شیک اما بی‌مصرف اختراع کرد که این کلمه وارد زبان هلندی شد. حالا هلندی‌ها همدیگر را «بوبو» صدا می‌زنند. همان ‌طور که هلندی‌ها به رعایت مساوات معروف بودند، آلمانی‌ها کماکان مغرور به حساب می‌آمدند. هانس فن‌بروکلن دروازه‌بان هلند در این ‌باره می‌گوید: «نوع رفتار آلمانی‌ها با بازیکنان حریف غیر قابل قبول است. اگر آن‌ها در راهرویی به عرض یک متر هم با شما برخورد کنند، حتا آن‌قدر بانزاکت نیستند که سلام ‌و علیکی بکنند.» واقعیت این است که آلمانی‌ها کاملاً (واقعاً کاملاً) مسائل اخلاقی مسابقه را فراموش کردند. حتا بکن‌باوئر، آلمانی خوب، که پس از بازی سوار اتوبوس هلندی‌ها شد تا پیروزی را به حریف تبریک بگوید، شکست مقابل هلند را سزاوار تیمش ندانست.

افزودن به سبد خرید

سفارش:1

باقی مانده:1

فروخته شده

بي باد بي پارو

115,000 تومان

فریبا وفی یکی از نویسندگانی است که در اواسط دهه‌ی شصت شمسی داستان‌نویسی را آغاز کرد و به تدریج به یکی از نام‌آوران این عرصه بدل شد. او که از افراد عادی و اتفاق‌های به ظاهر ساده و بی‌اهمیت می‌نویسد، خوانندگان را وا می‌دارد تا با درونیات شخصیت‌هایی که در موقعیت‌هایی خاص قرار گرفته و با یاس، نگرانی و هراس روبرو و متحول شده‌اند آشنا شوند. او که در کارنامه‌ی کاری‌اش مجموعه داستان‌های موفق «در عمق صحنه»، «در راه ویلا» و «همه‌ی افق» به چشم می‌خورد، در مجموعه‌ی «بی‌باد، بی‌پارو» دوازده داستان گنجانده که درون‌مایه‌ی آن‌ها تقریبا یکسان است. شخصیت‌ها که بیشتر زن هستند، با وجود‌آن‌که بیم، نگرانی، خشم و ناکامی زمین‌گیر و کلافه‌شان کرده، تلاش می‌کنند شرایطی به وجود آورند تا در امنیت زندگی کنند. آن‌ها بیش از آن‌که با دیگران حرف بزنند با خود سخن می‌گویند: «خوب شد دنیا به حرف ما گوش نکرد. والا خرابش می‌کردیم. خراب‌تر از چیزی که الان هست.» چنین است که برخی اوقات سلوک‌شان عجیب، مرموز و تکان‌دهنده به نظر می‌رسد: «ذهنم مثل صفحه‌ی سفید شده بود. نه، حتا صفحه هم نبود. خالی خالی بود. هیچ فکری تو کله‌ام نبود. انگار مرده بودم. یک‌دفعه احساس کردم یه کرم داره ذره‌ذره لایه‌های مغزم رو مثل سیب می‌خوره. بعد خواستم داد بزنم. مشتم رو کوبیدم به دیوار. تو عمرم اون‌قدر نترسیده بودم. صدای بلند‌گو رو شنیدم. یکی داشت از مصیبت‌های حضرت زینب می‌گفت. گریه کردم هم برا اون هم برا خودم.»

اطلاعات بیشتر

فروخته شده

قدرت و جلال

105,000 تومان

بخشی از کتاب قدرت و جلال

«زن میانسالی در ایوان نشسته و سرگرم رفو کردن جورابی بود. عینک پنسی به چشم داشت و کفش‌هایش را برای راحتی بیشتر از پا کنده بود. آقای لهر، برادر او، مشغول مطالعهٔ مجلهٔ نیویورکی سه هفته پیش بود، اما کهنه بودن آن واقعاً اهمیت نداشت. همهٔ صحنه‌ها حکایت از صلح و صفا و آرامش می‌کرد. دوشیزه لهر گفت: «هر وقت آب خواستید، خودتان بریزید، بخورید.» در گوشهٔ خنکی کوزهٔ بزرگ آبی قرار داشت و یک آبگردان و لیوان هم در کنارش کشیش پرسید: «مگر آب را نمی‌جوشانید؟» دوشیزه لهر با لحنی دقیق و خودنمایانه، چنان‌که انگار اگر کس دیگری چنین سؤالی می‌کرد جوابش را نمی‌داد، گفت: «آه، نه، آب ما تازه و سالم است.» برادرش گفت: «بهترین آب این ایالت است.» صفحه‌های براق مجله که در موقع ورق زدن خش‌وخش صدا می‌کرد پر از عکس‌های سناتورها و اعضای کنگره بود با غبغب‌های گوشتالو و ازته‌تراشیده. در آن سوی پرچین باغ، علفزاری گسترده بود که به‌نرمی به سوی رشته‌کوه دیگری موج برمی‌داشت، و درخت لاله‌واری بود که هر روز صبح به گل می‌نشست و شامگاهان گل‌هایش پژمرده می‌شد. دوشیزه لهر گفت: «مسلماً روزبه‌روز حال‌تان بهتر می‌شود، پدر.» خواهر و برادر هر دو، تا اندازه‌ای انگلیسی را توی گلوی‌شان حرف می‌زدند و کمی لهجهٔ امریکایی داشتند آقای لهر آلمان را وقتی نوجوان بود ترک گفته بود تا از خدمت سربازی فرار کند: چهره‌ای مرموز و خط‌خطی و جاه‌طلب داشت. اگر کسی می‌خواست در این کشور به جاه و مقام برسد، ناچار بود حیله‌گر و موذی باشد و او هم دست به هر ترفندی می‌زد تا زندگی خوبی داشته باشد. آقای لهر گفت: «ای بابا، ایشان فقط به چند روز استراحت احتیاج داشتند.» به هیچ‌وجه دربارهٔ این مرد که مباشرش او را سه روز پیش در حالت اغما پیدا کرده و روی قاطری به خانه آورده بود کنجکاوی نشان نمی‌داد. هر چه درباره‌اش می‌دانست همان بود که خود کشیش به او گفته بود. این هم درس دیگری بود که این کشور به آدم می‌آموخت هرگز از کسی زیاد سؤال نکن یا سعی کن سرت توی کار خودت باشد.

اطلاعات بیشتر