من و روزها من و کارها جلد 1، من و حمام

پنج گفتار درباره روانکاوی زیگموند فروید در سال 1909 و در دانشگاه کلارک ماساچوست، پنج سخنرانی مهم و جریان ساز ایراد کرد. او درباره ی مبانی روانکاوی صحبت کرد و این سخنرانی ها، در سال بعد به انتشار رسیدند. کتاب روانکاوی از نگاه فروید (پنج سخنرانی)، خلاصه و چکیده ی ایده ها و نظرات این شخصیت برجسته است و همچنان هم، مقدمه ای کلی و بسیار جامع از روانکاوی فرویدی به حساب می آید. خود فروید، شخصا بر ساختار این کتاب نظارت داشته و استفاده ی خاص از برخی کلمات کلیدی و یادداشت های ارزشمند اضافه شده به کتاب، همگی مورد تأیید او بوده اند. اگر به روانشناسی و روانکاوی علاقه دارید و به دنبال کتابی جامع برای آشنا شدن با مفاهیم کلی این رشته هستید، کتاب روانکاوی از نگاه فروید (پنج سخنرانی)، درست برای شماست.

طريق عرفانی معرفت برای اولین بار در تاریخ شرق شناسی، مطالعه کاملی در مورد اندیشه ابن العربی اکنون در دسترس است. ویلیام چیتیک ترجمه ای از بخش های متعددی از کار مجیستر مگنوس را در اختیار ما قرار داده و آنها را در زمینه الهیات خود قرار داده است. بدین ترتیب بسیاری از سوء تفاهم‌هایی که هم در میان مسلمانان و هم در غرب در تفسیر جهان‌بینی عرفانی ابن‌عربی رواج داشته است، برطرف می‌شود. آنماری شیمل، دانشگاه هاروارد ابن عربی هنوز در میان فرقه های صوفیه بازمانده به «شیخ اعظم» معروف است. او که در اسپانیای مسلمان به دنیا آمد، در غرب به عنوان بزرگترین متفکر عرفانی تمدن اسلامی شهرت یافته است. او فیلسوف، متکلم و شاعر بزرگی بود. ویلیام چیتیک گام بزرگی در جهت افشای وسعت و عمق بینش ابن العربی برمی دارد. این کتاب دیدگاه او را در مورد کمال معنوی ارائه می دهد و الهیات، هستی شناسی، معرفت شناسی، هرمنوتیک و روان شناسی او را توضیح می دهد. زبان روشن، بدون محدودیت در اصطلاحات روش شناختی، آن را برای کسانی که با سنت های معنوی دیگر آشنا هستند قابل دسترسی می کند، در حالی که دقت علمی آن برای متخصصان جذاب خواهد بود. این کتاب با بررسی آموزه‌های اصلی ابن‌عربی، به تدریج مهم‌ترین جنبه‌های اندیشه او را معرفی می‌کند و به تعاریف اصطلاحات اساسی او توجه می‌کند. آموزه های او با عبارات ترجمه شده ی بسیاری نشان داده شده است که خوانندگان را با راه های فرعی جذاب زندگی معنوی آشنا می کند که معمولا در شرح ایده های یک متفکر با آنها مواجه نمی شوند. ابن عربی مجاز است دنیای بینایی را که دانشش از آن سرچشمه می گیرد به تفصیل توصیف کند و تعالیم خود را به زبان خود بیان کند.