شوپنهاور در سال ۱۷۸۸در شهر بندری دانتسیگ (گدانسک کنونی) به دنیا آمد. او در بندر هامبورگ بزرگ شد و در محیطی  رشد و نمو یافت که از آرامش  بی‌بهره بود. شوپنهاور در یادداشتی دلشوره شدیدی را شرح داده است که به او دست داده بود: «هنگامی که والدینش خانه را ترک کرده بودند و او فکر می‌کرد آنها هرگز باز نخواهند گشت». این دلشوره در تمام زندگی با او ماند. او اظهار می‌کند: «همیشه دلشوره‌ای دارم که باعث می‌شود وقتی هم که اصلاً خطری وجود ندارد، به دنبال خطر بگردم». شوپنهاور اغلب بد خلق بود و به هیچ وجه نمی‌توانست احمق‌ها را با خوشرویی تحمل کند. او برخلاف فریدریش نیچه، کسی که فلسفه‌اش، با رابطه‌ای آمیخته از مهر و لیکن توأمان، متأثر از فلسفه شوپنهاور بود، هیچگاه مردم گریز نبود.گفت‌وگو یکی از بزرگ‌ترین خوشی‌های شوپنهاور بود.

«بهروز نظری»، مترجم، در ویراست دوم این کتاب کوشیده یک متن قابل فهم به دست دهد. از طرفی او تلاش کرده به صورت آگاهانه در سنت زبان فارسی زنده و معاصر قرار گیرد و با بهره‌گیری از سنت استادان نثر فارسی سره‌ی معاصر در حد توان خود در راه این بزرگان قدم بردارد. ویراست دوم ترجمه کتاب نقد عقل محض شامل مقدمه ویراستار فارسی (دکتر محمدمهدی اردبیلی) به همراه یادداشت مترجم و مقدمه‌ها و پیشگفتارهای ویراست اول و ویراست دوم این کتاب مهم و ارزشمند است و آنگاه وارد متن اصلی می‌شود.