جهان نمایش مجموعهای است از متنهایی که برای صحنهی نمایش یا دربارهی آن نوشته شدهاند. انواع نمایشنامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایشنامههایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متنهای نظری در حوزهی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای میگیرند.
همیشه به خاطر داشته باشید که کوچکترین لغزشی در شخصیت شما میتواند شکافی باشد که روباه خودش را در آن مخفی کند، مانند آبی که در شکاف سنگی منتظر است تا یخ بزند و سنگ را از هم بپاشد.
منطق استعلایی کانت و حقیقت آن، منطق نظرورزانهی هگل / منطق دال لاکان، انفجاری است که هنوز امواجش آنطور که باید ما را نگرفته است. کتاب حاضر ما را به هستهی تاریک این انفجار راه میبرد … با تعابیر شیخ اشراق میتوان گفت که تمامیتِ نور در نقطهی «شب جهان» شکست میخورد و نورالانوار هرگز نمیتواند این نقطهی کسوف جهان را در برگیرد. همواره نقطهی کوری هست که نور با واپسرانیِ آن نور میشود؛ «نور / هستی بهمثابه تمامیت» فقط آنجا هست که درست در دلش شکاف و ترکی هستیشناختی وجود دارد. به دیدهی ژیژک این شکافِ هستیشناختی، این «شب جهان»، نخستین بار در کوگیتوی دکارت سر بر میآورد، در فلسفههای کانت و هگل شکلی بنیانبرانداز به خود میگیرد، در هایدگر پیچشی از سر میگذارند، و در منطق «نهـهمه» لاکان به اوج خود میرسد …
جهان نمایش مجموعهای است از متنهایی که برای صحنهی نمایش یا دربارهی آن نوشته شدهاند. انواع نمایشنامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایشنامههایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متنهای نظری در حوزهی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای میگیرند.
من رنج این دلبستگی شدید را تحمل کردم، بدون آنکه ذرهای از مواهبش نصیبم شده باشد. ماریان، اگر باور میکنی که من هم میتوانم احساس داشته باشم، پس قطعاً میتوانی بفهمی که تا عمق وجودم از این شکست رنج میبرم. آرامشی که از آن حرف میزنی حاصل رنج و عذابی است که بر خودم تحمیل کردم تا بتوانم خویشتندار باشم. من وظیفهام را انجام دادهام، اما باور کن… دارم از غصه میمیرم.
معرفی کتاب شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه (ایران، کردهای عراق و شیعیان لبنان ۱۳۳۷-۱۳۵۷)
پیوندهای استراتژیک ایران با برخی از جوامع و گروههای غیردولتی منطقه، در کنار تنش با آمریکا، مهمترین مبحث سیاست خارجی ایرانِ دوران معاصر است. برخلاف باور رایج، اتحاد ایران با گروههای یادشده پیش از انقلاب اسلامی و در زمان محمدرضا شاه پهلوی پیریزی شد. کتاب شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه: ایران، کردهای عراق و شیعیان لبنان نشان میدهد که شاه ایران در میانهی سالهای ۱۳۳۷ و ۱۳۵۷ روابط استراتژيکی را با کردهای عراقی و شیعیان لبنانی جهت حفظ امنیت ملی، یکپارچگی سرزمینی و مهار دشمنان خود برقرار کرد. کتاب با تکیه بر ویژگیهای ژئوپلیتیکی ایران، بر اهمیت نقش شاه و دیگر نهادهای تصمیمگیر در سیاست خارجی کشور تأکید میکند. همچنین این کتاب برای نخستینبار سرنوشت رازآلود امام موسی صدر را بیان کرده و رابطهی پرفراز و نشیب ایران را با ملامصطفی بارزانی بازگو میکند. حجم و تنوع اسناد ناگفتهی جمعآوریشده از بایگانیهای مهم آمریکا و ایران در کنار مصاحبه با دستاندرکاران سیاست خارجی ایران نشاندهندهی دستاولبودن این روایت است. این کتاب ترجمهی کتاب آرش رئیسینژاد با عنوان The Shah of Iran, the Iraqi Kurds and the Lebanese Shia است که پیش از این در ژوئن ۲۰۱۸ از سوی انتشارات معتبر پالگریوـمکمیلان به چاپ رسید.
شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه (ایران، کردهای عراق و شیعیان لبنان ۱۳۳۷-۱۳۵۷) - انتشارات نی
معرفی کتاب اندیشه پیشرفت و تحولات جدید جامعه ایران (بازخوانی مطالعات مجید تهرانیان در حوزههای توسعه، فرهنگ و ارتباطات)
میان تاریخ سیاسی جنبشها و انقلابها و تاریخ اجتماعی توسعه و پیشرفت در ایران، همسرشتیها و پیوندهایی استوار برقرار است. هر دو دسته از این تلاشها در فضایی انتزاعی و دور از عوامل و شرایط اجتماعی و تاریخی و فرهنگی و سیاسی ایران شکل نگرفته و نمیگیرند و هر دو تحت تأثیر مسائل پیشینی و پسینی و مزمن و جدید بوده و هستند. پس مطالعهی تاریخی توسعه و سیاست در ایران مطالعهای توأمان و بههمپیوسته است که «مسئلهی ایران بهمثابهی جامعهی در حال گذار» در کانون آن قرار دارد. مسئلهای که اگرچه کلی و مبهم است اما از ظرفیت گفتوگو بر سر کم و کیف موضوع برخوردار است. حوزهی ارتباطات و توسعه بهعنوان حوزهای «مسئلهبنیاد» و «میانرشتهای» که جوهر آن گفتوگو و رویارویی سازنده میان اندیشهها و تجربههاست به این موضوع اهتمام ویژه داشته و دارد و فضل تقدم در این کار با مرحوم دکتر مجید تهرانیان است که، پس از اخذ مدرک دکتری اقتصاد سیاسی از دانشگاه هاروارد و ورود به ایران در سال ۱۳۵۳، با تأسیس «پژوهشکدهی علوم ارتباطی و توسعهی ایران» به مطالعات علمی و ملی در این زمینه سامان داد. او از میان تحقیقات مختلف نتیجه گرفت که «آن راهبرد توسعهای که اولویت را به گسترش ظرفیتهای انسان و نهادهای اجتماعی بدهد، از راهبردی که پیشینگی را به توسعهی ظرفیتهای تولیدی میبخشید مؤثرتر و انسانیتر عمل میکند.» این کتاب مهمترین پژوهشها و مطالعات دکتر تهرانیان را برای نخستینبار منتشر و بررسی میکند، اما فراتر از آن به تحولات جدید جامعهی ایرانی و مسئلهی توسعه و ارتباطات در ایرانِ امروز نیز میپردازد.
اندیشه پیشرفت و تحولات جدید جامعه ایران (بازخوانی مطالعات مجید تهرانیان در حوزههای توسعه، فرهنگ و ارتباطات) - انتشارات نی
تیا دِنورا، استاد دانشگاه اکستر، بیگمان مهمترین چهرهی آکادمیک در حوزهی جامعهشناسی موسیقی در دهههای اخیر است که با پژوهشهای متنوع و بینرشتهای خویش سهم بسزایی در احیای این رشته داشته است. پس از آدورنوکوششی است در جهت تدوین برنامهای پژوهشی برای جامعهشناسی موسیقی تا به کمک آن بتوان سهم موسیقی را بر صورتبندی ساحتهای مختلف جامعه بررسی کرد. به همین منظور، دِنورا در کتاب حاضر، با بهرهگیری از میراث فکری آدورنو و همزمان نقد آنها، تفسیر تازهای از این حوزهی پژوهشی ارائه میدهد، و در این راه از میراث فکری صاحبنظرانی همچون هوارد بکر، لیدیا گر، کریستوفر اسمال، اروینگ گافمن، برونو لاتور بهره میبرد تا به جای نظریهپردازیهای کلان و غیرواقعی موسیقی را «در عمل» و در بطن موقعیتهای اجتماعی بررسی کند. ماحصل کار او به پژوهشگران یاری میرساند تا قدرت موسیقی را در گسترههای اجتماعی بسیار متنوع و حتی به صورت بینرشتهای تحلیل نمایند.
کتاب حاضر شرح جامعی است بر زیباشناسی هگل در پرتو ایدئالیسم فلسفی او. هنر در کنار دین و فلسفه یکی از اجزای مقوّم فلسفهی هگل و از مضامین محوری اندیشههای اوست. بخش نخست این کتاب مفاهیم بنیادی زیباشناسی هگل و خاستگاههای ایدئالیستی آنها را شرح میدهد، و بخش دوم میپردازد به ایضاح آرای هگل دربارهی تکوین تاریخی هنرها در قالب تسلسل سه صورت جزئی سمبولیک، کلاسیک و رمانتیک. بخش سوم اختصاص دارد به معرفی نظام هنرهای منفرد براساس ویژگیهایی که هگل برای هریک از آنها برمیشمارد. تحول تاریخی هنرها در این نظام بر مبنای گسترش نقش سوبژکتیویته در آنها تبیین میشود. مالند در شرح نظریهی مناقشهبرانگیز «پایان هنر» میکوشد برداشتهای سطحی از این نظریه را نقد، و نسبت آن را با فلسفهی روح هگل برجسته کند. به این ترتیب، صورتهای جزئی سهگانهی هنر و هنرهای منفرد در فرایندی دیالکتیکی مضمحل و به سطح مفهومی بالاتری مرتفع میشوند. افزون بر اضمحلال دیالکتیکی هنرها، شرایط نامساعد تاریخی نیز مسبب زوال تدریجی آنهاست. نویسنده با بررسی موشکافانهی زمینه و زمانهی شکلگیری اندیشههای زیباشناختی هگل، دلایل باور او به غروب امر روحانی و طلوع امر مادی در هنرها را تبیین، و علل افول آفرینشهای بزرگ هنری را تحلیل میکند و درعینحال نشان میدهد که این افول مبیّن رسیدن به آستانهی هنر مدرن است.
بسیاری از پژوهشگران تاریخ فرانسه بر این باورند که بازگشت نظام سلطنت به کشور، در پی سقوط ناپلئون، حاصلی جز ناکامی نداشته است، اما نویسندهی کتاب، پملا پیلبیم، استاد تاریخ فرانسه در دانشگاه لندن و رئیس انجمن مطالعات تاریخ فرانسه، بر این گمان است که بهرغم ایام پرالتهاب سالهای ۱۸۴۸-۱۸۱۴، فرانسه از ثبات و انسجام قابل توجهی بهرهمند بود. در این دوران، سه پادشاه بر سر کار آمدند، اما ساختار نهادینی که ماحصل سالهای انقلاب (۱۸۱۴-۱۷۸۹) بود، پابرجا باقی ماند و رجال گذشته به سلطهی خود بر مقدرات کشور ادامه دادند. این دوره همچنین شاهد سربرآوردن جریانهای سوسیالیستی و فمینیستی، انجمنهای سیاسی متنوع و همچنین نشریات پرخوانندهای بود که فضای حاکم بر جامعهی فرانسه را، فارغ از مناسبات حکومتی، با تعاریف تازهای آشنا کرد.
مجموعهی «کارگاه تاریخ» بهپشتوانهی تحلیلهای دقیق و اسناد معتبر، پرتوی تازه بر رویدادهای مهم و مناقشهبرانگیز جهان، از اوایل عصر مدرن تا امروز، میاندازد. این کتابها بیش از پنج دهه منبع اساسی دانشجویان و پژوهندگان تاریخ بوده است که اینک بهتدریج در اختیار خوانندگان فارسیزبان قرار میگیرد.