معرفی کتاب ترنم موزون حزن نوشته ی سروش دباغ: مواجهه ایرانیان با مدرنیته،قصه پر قصه دراز آهنگی است که طی یکصد و پنجاه سال گذشته گریبانگیر ما بوده است. روشنفکران ما، با پیشینه و عقله و فضل و مایه ی متفاوت، تاملات خویش را در باب نسبت میان سنت ستبر پس پشت و مدرنیته و مدرنیزاسیونی که به سر ما آوار شده برآفتاب افکنده اند؛ تاملاتی که از جنس ترنم‌اند؛نه قیل و قال وهیاهوی گوش خراش و دل ازار؛و در عین حال موزونند و از نظم و نسقی تبعیت می‌کنند،نه اینکه آشفته و شلخته تقریر شوند؛همچنین حزین‌اند بدین معنا که به رغم جهدهای صادقانه و مجدانه و حقیقت طلبانه ارمانهای روشن فکران را به طور کامل محقق نشده و تلاش‌هایشان وافی به مقصود نبوده است و ما همچنان در نیمهء راهیم:«ولی نشد

بخشی از کتاب جاسوسی اتمی در آلمان نازی نوشته ی آرنولد کرامیش: جاسوس به یکی از دیوارهای قلعه قدیمی «گراتْس» که هنوز سالم مانده بود، تکیه داد. دیگر امید زیادی به زنده‌ماندن نداشت. مارشال فرانسوی، «الکساندر مک‌دونالد» این قلعه را در سال ۱۸۰۹ درهم‌کوبیده بود. اما به مناره کلیسا و این بخش از دیواره‌های خاکریز خسارتی وارد نیامده بود. این مرد که متفکرانه در تاریک روشنِ غروب، آنجا ایستاده بود، خود زمانی بخشی از ماجرا به حساب می‌آمد، اما هیچ‌گاه فرماندهی سپاهی را به‌عهده نداشت و هیچ پایگاهی را منهدم نکرده بود. سلاح او سکوت بود؛ او بی‌سروصدا پیروز شده بود و در دنیا فقط عده معدودی بودند که با وجود دانستن نامش، در مورد ماجرای او سکوت کامل اختیار کردند. با وجود این، او یکی از مخالفان بزرگ هیتلر بود. در این جان‌پناه، صفحه فولادینی در مقابلش قرار داشت که جهت خطوطِ آن به مسکو، لندن و واشنگتن ختم می‌شد. آن بیرون، در امتداد این خطوط، دنیایی قرار داشت که از تأثیر عملکردهای این فرد بر خود بی‌اطلاع بود.