دفتر و دفترچه
تراول ماگ و فلاسک
دشت سوزان
قصه ای است که در آغاز داستان، پایان آن گفته میشود . اما تعلیق و بی تکلیفی نه تنها در نتیجه به کار گرفتن این فن تباه نمی شود، بلکه با پرداخت دراماتیک رولفو فزونی مییابد. همچنین ترتیب و تسلسل رویدادها به گیرایی درهم شکسته میشود، و زمان از حرکت بازمی ایستد. چند داستان کم و بیش حکایت به شمار میآیند، مثل «شبی که تنهایش گذاشتند»، که در آن فلیثیانو در پی چارهجویی است تا مثل دو عموی بختبرگشتهاش به دار آویخته نشود. رولفو این قصه را با تمام توان دراماتیک آن باز میکند، شاخ و برگ اضافی را میزند، اما جزئیات و جمله هایی را که داستان را غنا میبخشند، تکرار می کند.
پدرو پارامو
خوان رولفو در پدرو پارامو، که آکنده از نومیدی و سنگدلی است و تسلسل زمانی در آن به‌کلّی گسسته است، به شیوه‌ای شاعرانه و رئالیستی جهان ناپدید شده پیش از انقلاب و استثمارگری‌های مالک مستبد آن را با زبانی عاری از خشونت و حتی تلخی باز می‌گوید. دوران محدود و درخشان نویسندگی خوان رولفو یکی از شگفتی‌های ادب امریکای لاتین است. او نویسنده‌ای است که نسبت به بی‌عدالتی اعتراض نمی‌کند اما، در سکوت، از وجود آن همچون بخشی از یک بیماری مسری، که زندگی نام دارد، رنج می‌برد. خوان رولفو در رمان پدرو پارامو داستان نمی‌پردازد، او عصاره تجربه‌ای را که در جهان پیرامون خویش، جهان سایه‌های بدون جسم، بر آن دست یافته ارائه می‌دهد.
