آینه در آینه
وقتی از رفاقت حرف میزنیم نخستین چیزی که به ذهن متبادر میشود فیلمهای مسعود کیمیایی، سینماگر شناخته شده، است. کسانی که «ضیافت» را دیدهاند، یادشان است موضوعاش رفیق و رفاقت است. موضوعی که خالق این اثر علاقهی زیادی به آن دارد.
در ساحتهای دیگر فرهنگ و هنر این سرزمین نیز میتوان آثاری که نتیجهی رفاقت هستند را سراغ گرفت. مجموعهی اشعار «آینه در آینه» مشتی است از نمونهی خروار دوستی، رفاقت، همدلی و همراهی میان اهالی ادب و فرهنگ این دیار.
دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر، نویسنده، استاد دانشگاه و مترجم شناخته شده که از دیرباز زیر سایهی رفاقت امیر هوشنگ ابتهاج بوده و با اشعارش انس و الفت داشته، در یکی از دیدارهاشان در بهار سال 1369 در شهر کلن آلمان، در حضور دوست سالیاناش، از حافظه و زمانی با مراجعه به مجموعههای شعری او، منتخبی از آنها را برگزیده و ابتهاج با بزرگواری، ولی بیهیچ اعمال سلیقهای، پذیرفته منتشر شود.
سایه، در انواع سخن، شعر خوب و درخشان بسیار دارد. اما مقصود اصلی از این گزینش، ارائهی نموداری از مراحل مختلف خلاقیت هنری و نمونههایی از تجارت گوناگون او در عرصهی شعر و شاعری بوده است.
از این روست که به جای اشعار دوران کمال او، تعدادی از آثار نخستین دفتر شعرش - مجموعهی سراب - انتخاب شده است.
سه دفتر: گناه دریا، ابر و کوچه، بهار را باور کن
معرفی کتاب ابر و کوچه اثر فریدون مشیری
**کوچه سرانجام مشیری پس از چند سال معروفترین شعر خود را در 1339خورشیدی به نام «کوچه» در مجله روشنفکر به چاپ رساند. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است.
بی تو، مهتاب شبی، باز از آن کوچه گذشتم **ابر این شاعر نام آشنای معاصر در 1340 سومین دفتر شعرش را تحت عنوان «ابر» به چاپ رساند.
شعر کوچه فریدون در این زمان شهرت باور نکردنی یافت و به زودی بر سر زبان ها افتاد. این دفتر به چاپ های بعدی نیز رسید و این شعر موجب شد که عنوان اثر به «ابر و کوچه» تغییر پیدا کند.
نوایی همآهنگ باران
معرفی کتاب آه باران اثر فریدون مشیری
آه، باران...؛
ریشه در اعماق اقیانوس دارد، شاید
این گیسو پریشان کرده؛
بید وحشی باران
یا نه، دریایی ست گویی واژگونه؛
برفراز شهر؛
شهر سوگواران
هر زمانی که فرومیبارد از حد بیش
ریشه در من میدواند، پرسشی پیگیر، با تشویش؛
رنگ این شبهای وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران؟؛
چشمها و چشمه ها خشکند
روشنیها محو در تاریکی دلتنگ
همچنان که نامها در ننگ
هرچه پیرامون ما، رنگ تباهی شد
آه، باران
ای امید جان بیداران؛
بر پلیدیها، که ما عمری ست در گرداب آن غرقیم
آیا چیره خواهی شد؟
آوازهای زنی که از گرامافون میآمد (کپی)
مجموعهای از سرودههای شاعر معاصر، سید مرتضی نجاتی، در کتاب آوازهای زنی که از گرامافون میآمد گرد آمدهاند تا آینهای تمامنما از آخرین دستاوردهای ارزشمند شعر معاصر فارسی باشند. این شعرهای نو و سپید دربردارندهی مضامین بکر شاعرند و با هنرمندی وی در کاربرد زبان و ابزار شعر همراه شدهاند. مطالعهی این مجلد از مجموعه کتابهای جهان تازهی شعر را به تمامی مخاطبان و مشتاقان شعر معاصر ایران پیشنهاد میکنیم.