می‌رود و واژه‌ها را به روشنایی سرآغازینشان در «سرآغاز نخست»ِ اندیشه در یونان بازمی‌گرداند. این دیالوگ زبان فرانسه را به «پاس‌دادن» میان زبان یونانی و زبان آلمانی وارد می‌کند و از این راه، تلاش می‌کند واژه‌ها و مفاهیمی را روشن کند که هایدگر برای اشاره به «فراگذار» از سرآغاز نخست اندیشه غربی به «سرآغاز دیگر» به کار می‌برد. این واژه‌نامه مفاهیم دوره‌های متفاوتِ کار فکری هایدگر را در بر می‌گیرد و می‌کوشد این مفاهیم را تا حد امکان با زبانی روشن اما دقیق به بیان آورد. زبان هایدگر، اگرچه باطناً نوعی دیالوگ است، واژگانی را نیز در بر دارد که در کتاب حاضر سعی شده با فهمیدن آنچه خودِ او دوست داشت «مفاهیم بنیادین» بنامد، حدود آن‌ها مشخص شود.