آدمکش کور

این کتاب با شرح‌های معمول بر آثار اسلاوی ژیژک فرقی جالب و اساسی دارد. شرح آدام کوتسکو فراز و فرود اندیشهٔ ژیژک را از مسیری نامعمول دنبال می‌کند. به عقیدهٔ کوتسکو، همزمان با افزایش اقبال به آثار ژیژک نشانه‌های چرخشی به سوی الهیات در آراء او مشاهده می‌شود، و این چرخش در خصوص متفکری ماتریالیست چون او موضوعی قابل توجه است. به همین دلیل، گرچه این کتاب برای مجموعه‌ای عام تحت عنوان «فلسفه و الهیات» نوشته شده، شرحی خواندنی از پروژهٔ فکری خاص ژیژک به عنوان فیلسوفی ماتریالیست که الهیات یکی از عناصر فلسفهٔ اوست ارائه می‌کند. خوانندهٔ کتاب ابتدا با مفاهیم اصلی ژیژک که عموماً برگرفته از روانکاوی لکانی هستند آشنا می‌شود و این آشنایی با معرفی روش فلسفی ژیژک که عمدتاً ملهم از فلسفهٔ هگل است تکمیل می‌شود. در ادامه، کوتسکو زمینه‌های جهت‌گیری به مضامین الهیاتی را در آثار ژیژک شرح می‌دهد و با رجوع به آثار اصلی او اهمیت این چرخش الهیاتی را برای فلسفه‌ای ماتریالیستی مشخص می‌کند. در فصل آخر کتاب واکنش اصحاب الهیات به «الهیات ماتریالستی» ژیژک بررسی شده و نویسنده کوشیده است از دل مواجهٔ نامعمول فیلسوف ماتریالیست با الهیات راهی برای نوسازی مضامین کهن الهیاتی باز کند.