آقاکوچول ها جلد 34، آقاسوتی

کتاب علم و دین در جامعه، اثری نوشته ی برتراند راسل است و ترجمه اه توسط اقایان علی اصغر مهاجر و احمد ایرانی ترجمه شده است که نخستین بار در سال 1935 منتشر شد. راسل در این کتاب ارزشمند، پژوهشی مختصر و در عین حال بسیار مهم را از کشمکش های میان علم و دین سنتی را در طول چهار قرن گذشته ارائه می کند. با تحلیل و بررسی مواردی که در آن ها، پیشرفت های علمی با قواعد مسیحیت یا تفاسیر کتاب مقدس در تضاد بوده، از گالیله گرفته تا انقلاب کوپرنیکی و پیشرفت های پزشکی در علم بیهوشی، راسل به فراز و نشیب ها و دگرگونی های دائمی نظام های اعتقادی انسان ها در طول تاریخ اشاره می کند. او همچنین، به مباحثی میان علم مدرن و نهادهای مذهبی می پردازد که همچنان در دنیای مدرن وجود دارند؛ نکته ای که باعث می شود کتاب علم و دین در جامعه ارتباط خود را با جهان کنونی حفظ کند.

طريق عرفانی معرفت برای اولین بار در تاریخ شرق شناسی، مطالعه کاملی در مورد اندیشه ابن العربی اکنون در دسترس است. ویلیام چیتیک ترجمه ای از بخش های متعددی از کار مجیستر مگنوس را در اختیار ما قرار داده و آنها را در زمینه الهیات خود قرار داده است. بدین ترتیب بسیاری از سوء تفاهم‌هایی که هم در میان مسلمانان و هم در غرب در تفسیر جهان‌بینی عرفانی ابن‌عربی رواج داشته است، برطرف می‌شود. آنماری شیمل، دانشگاه هاروارد ابن عربی هنوز در میان فرقه های صوفیه بازمانده به «شیخ اعظم» معروف است. او که در اسپانیای مسلمان به دنیا آمد، در غرب به عنوان بزرگترین متفکر عرفانی تمدن اسلامی شهرت یافته است. او فیلسوف، متکلم و شاعر بزرگی بود. ویلیام چیتیک گام بزرگی در جهت افشای وسعت و عمق بینش ابن العربی برمی دارد. این کتاب دیدگاه او را در مورد کمال معنوی ارائه می دهد و الهیات، هستی شناسی، معرفت شناسی، هرمنوتیک و روان شناسی او را توضیح می دهد. زبان روشن، بدون محدودیت در اصطلاحات روش شناختی، آن را برای کسانی که با سنت های معنوی دیگر آشنا هستند قابل دسترسی می کند، در حالی که دقت علمی آن برای متخصصان جذاب خواهد بود. این کتاب با بررسی آموزه‌های اصلی ابن‌عربی، به تدریج مهم‌ترین جنبه‌های اندیشه او را معرفی می‌کند و به تعاریف اصطلاحات اساسی او توجه می‌کند. آموزه های او با عبارات ترجمه شده ی بسیاری نشان داده شده است که خوانندگان را با راه های فرعی جذاب زندگی معنوی آشنا می کند که معمولا در شرح ایده های یک متفکر با آنها مواجه نمی شوند. ابن عربی مجاز است دنیای بینایی را که دانشش از آن سرچشمه می گیرد به تفصیل توصیف کند و تعالیم خود را به زبان خود بیان کند.