آگوس و هیولاها 7/ جشنواره‌ی بازی‌های رومیزی

فرانسیس فوکویاما، نویسنده و تحلیلگر لیبرال، سی سال پس‌از مدعایش مبنی بر اینکه لیبرال دموکراسی بهترین و کامل‌ترین نظریه برای اداره‌ی جامعه است، در گفت‌وگویی عجیب اعتراف به اشتباه کرده و گفته که برای نجات انسان و جهان نیاز مبرم داریم به جنبشی سوسیالیستی. این نیاز مبرم سال‌هاست که بر همگان روشن شده و به جز سرمایه‌داران و جیره‌خوارانشان، هرآنچه بر زمین و انسان آوار شده نشان می‌دهد که یا باید هرچه زودتر از شر سرمایه‌داری و نئولیبرالیسم خلاص شویم یا اینکه پایان مرگبار جهانمان را بپذیریم.

کتاب «انقلاب زیست‌بومی: صلح با کره‌ی زمین» روایتی تحلیلی و آینده‌نگر از همه‌ی بلایایی‌ست که بر سر زمین عزیزمان و همه‌ی موجوداتش آمده و اگر فکری به حالش نکنیم، پایانی محتوم و دردناک در انتظارمان است.

جان بلامی فاستر، پژوهشگر و نظریه‌پرداز مارکسیست که همواره تحقیقات بزرگی درباره‌ی محیط زیست جهان انجام داده است، این بار در «انقلاب زیست‌بومی» بر الزام همبستگی عمومی و جهانی برای نجات جهان پافشاری می‌کند و می‌نویسد که این کار باید خیلی سریع هم اتفاق بیفتد، چون به گفته‌ی او و بر اساس پژوهش‌های عظیم انجام شده، فرصت بسیار کمی برای نجات جان خودمان و زمین باقی مانده است.

نگاهی سرسری به محیط اطرافمان، بحران‌های آب، خاک و هوا و انبوهی مشکلات ریز و درشت برآمده از دل این بحران‌ها که فقط و فقط سرمایه‌داری و سرمایه‌داران موجب آن شده‌اند، نشان می‌دهد که وضعیت به چه حدی وخیم و بغرنج است.

انقلاب زیست‌بومی دعوتی‌ست به خشمی بزرگ، جهانشمول و همه‌گیر که باید درون همه‌ی ما شعله‌ور شود تا بتوانیم خودمان و جهانمان را نجات دهیم.

این کتاب شرح، توصیف و نقشه‌ی راهی‌ست در راستای بازتنظیم رابطه‌مان با طبیعت برای رسیدن به صلح با کره‌ی زمین، صلحی که ممکن نمی‌شود مگر با نابودی کامل سرمایه‌‎داری.

چرا یک کارگردان فیلمنامه خاصی را انتخاب می کند؟ برای اینکه بازیگران طبیعی و واقعی جلوه دهند بعد از گرفتن یک صحنه چه کاری باید انجام دهند؟ چگونه می توانید یک سکانس پر برخورد و اکشن را در منطقه ای پرتردد و معروف مثلا در قلب منطقه الماس نیویورک اجرا کرد؟ و نکات بسیار زیاد دیگری که درباره ساخت فیلم از ابتدا تا انتها مورد نیاز است را سیدنی لومت یکی از کارگردانان معتبر دوران ما در کتاب فیلم ساختن به تفصیل بیان می کند. لومت این کتاب را در ۱۳ بخش تنظیم کرده که عبارت است از: «کارگردان: بهترین شغل جهان»، «فیلم نامه: آیا نیازی به نویسنده هست؟»، «سبک»، «بازیگران: آیا بازیگر می تواند خجالتی باشد؟»، «دوربین: بهترین دوست کارگردان»، «طراحی صحنه و لباس»، «بالاخره رسیدیم به ساختن فیلم»، «دیدن کار روز قبل رنج و سرمستی»، «اتاق تدوین بالاخره تنهایی»، «آوای موسیقی: صدای صدا»، «میکس: تنها بخش خسته کننده سینما»، «کپی اول کودکی متولد می شود» و «استودیو: آیا تمام زحمات من برای این بود؟». مترجم این کتاب در مقدمه ای نوشته: «یکی از مهم ترین ویژگی های «فیلم ساختن» این است که چیزهایی را درباره بازیگرها و کار با آنها می گوید که در هیچ کلاس درسی نمی توان آنها را شنید و یاد گرفت. لومت ... دنبال این بوده که توضیح دهد خودش به عنوان کارگردانی خوب و قابل احترام در سینمای امریکا، چگونه فیلم می ساخته؛ برای این است که همه چیز را از اول توضیح می دهد ... تا در نهایت به خواننده اش بگوید فیلم کاری گروهی است نه کاری شخصی».