آیرونی: از مجموعه‌ی مکتب‌ها، سبک‌ها و اصطلاح‌های ادبی و هنری

کتاب «ترجیح می دهم که نه» دربردارندۀ داستان «بارتلبی محرّر» هرمان ملویل و سه جستار فلسفی دربارۀ آن است توسط پویا رفویی به فارسی برگردانده شده است. در واقع این کتاب با جمع آوری دیدگاه های چندی از فیلسوفان معاصر چاپ شده است. ژیل دلوز، فیلسوف فرانسوی در مقاله خود با عنوان «بارتلبی، یا یک فرمول» به این داستان هرمان ملویل پرداخته است. «ژاک رانسیر» در مقاله دوم با عنوان «دلوز، بارتلبی و فرمول» به بررسی و تشریح بیشتر نظر دلوز دربارۀ این داستان پرداخته است. مقالۀ سوم این کتاب، «بارتلبی، یا در باب حدوث» است که در آن جورجو آگامبن وجوه دیگری از این داستان را بررسی کرده است. «بارتلبی محرر» داستان مردی است که می تواند به راحتی و باخونسردی «نه» بگوید. او فردی است که برای کار تحریر یا رونویسی در یک دفتر ثبت اسناد استخدام شده است و رفتاری متفاوت و خاص دارد. او در برابر بسیاری از درخواست هایی که از او می شود تنها یک پاسخ دارد: «ترجیح می دهم که نکنم.»

ویرجینیا وولف، زنی که همواره پیش تر از زمان خود بود. این رمان نویس ماهر که مسائل مربوط به آزادی و برابری حقوق زنان را جان مایه ی بسیاری از آثار خود قرار داده است، بارها مورد ستایش و تکریم نویسندگان نسل بعد از خودش قرار گرفته و می توان گفت که آثار او به نوعی راه را برای فعالیت های بیشتر در زمینه ی زن و آزادی برای دیگر نویسندگان گشوده است. در کتاب آزادی که مجموعه ای دست چین شده از آثار وولف توسط انتشارات پنگوئن است با این سوال اساسی مواجه می شویم که چرا باید نیمی از جهان آزاد باشد هرجور که دلش می خواهد زندگی کند در حالی که نیم دیگر در سکوت و خفقان و حاشیه نشینی، محکوم به تماشاست؟

در این مجموعه ی رویایی، ویرجینیا وولف ما را به سفری متحول کننده خواهد برد که در آن قدرت های بی بدیل ذهن را آزاد می کند.

جستجویی در باب اینکه چه چیزهایی سد نوشتن زنان شد تا کند و کاو در این واقعیت که آنان تحت چه شرایطی خود را از این زندان می رهانند. از آرامش برخاسته از داستان خیابان گردی در لندن، این گزیده ها و مقالات و داستان ها، وولف را در هیجان انگیزترین حالت خود نشان می دهند. حالتی شورانگیز که تصویر او را در جستجوی آزادی، در شاعرانه ترین ماجراهای زندگی ارائه می دهد. گزیده هایی که در این کتاب به چاپ رسیده، انگیزه ای برای خوانندگانی است که آثار او را مطالعه نکرده اند و بخش اعظم آن ها از کتاب های موج ها، خیابان گردی در لندن و دیگر مقالات ویرجینیا وولف انتخاب شده است.