ابن سینا نابغه ای از شرق

کتاب نقشه دانش اثری نوشته «وایولت مولر» است که اولین بار در سال 2019 انتشار یافت. «مولر» به نقش هفت شهر—اغلب نزدیک یا در طول «حوضه مدیترانه»—در ذخیره سازی (از طریق کتابخانه ها، صومعه ها، یا مجموعه های شخصی)، ترجمه، اکتشاف، و انتقال دانش می پردازد. «اسکندریه»، «بغداد»، «کوردوبا»، «تولدو»، «سالرنو»، «پالرمو»، و «ونیز» مورد بررسی قرار می گیرند و همچنین، گروهی از اندیشمندان بزرگ که در زمانه کنونی به دست فراموشی سپرده شده اند، به مخاطبین معرفی می شوند—از جمله ادیب و مترجمی ایتالیایی در قرن دوازدهم به نام «ژرار کرمونا» که نقشی اساسی را در انتقال دانش از جهان عرب به اروپا ایفا کرد. «مولر» همچنین به تحولات شگفت انگیز در طول تاریخ می پردازد، مانند خاستگاه های کالبدشکافی اجساد و فعالیت پزشکان زن در ایتالیا در اواخر قرون وسطی.

معرفی کتاب همیشه شوهر کتاب همیشه شوهر، رمانی نوشته ی فئودور داستایفسکی است که اولین بار در سال 1870 منتشر شد. در تابستانی سوزان در سن پترزبورگ، زمین داری ثروتمند به نام ولچانینوف مدام مردی را در خیابان های شهر می بیند. وقتی این مرد، شبی به شکل سرزده به دیدن او می آید، ولچانینوف درمی یابد که او کسی نیست جز دوستی قدیمی به نام تروسوتسکی که همسر فقیدش، ناتالیا، زمانی معشوقه ی پنهانی ولچانینوف بوده است. پس از گپ و گفت های ابتدایی، ولچانینوف درمی یابد که فرزند تروسوتسکی، در واقع دختر خود اوست. از آن زمان به بعد، سرنوشت ولچانینوف و تروسوتسکی به هم گره می خورد و این دو شخصیت، با هم وارد موش و گربه بازی خطرناکی می شوند که در نهایت، به مواجهه ای تعیین کننده و دراماتیک خواهد انجامید.  

معرفی کتاب مجموعه اشعار عارف قزوینی ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹ قزوین – ۲ بهمن ۱۳۱۲ همدان) شاعر و تصنیف‌ساز ایرانی اهل شهر قزوین بود. او سراینده تصنیف‌های میهنی در دورهٔ مشروطه بود. خانه عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی شهر قزوین قرار دارد. عارف در سال ۱۲۵۹ هجری خورشیدی در قزوین به دنیا آمد. پدرش «ملا هادی وکیل» بود. عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. خط شکسته و نستعلیق را بسیار خوب می‌نوشت. موسیقی را نزد میرزا صادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یکی از وعاظ قزوین، به نوحه‌خوانی پرداخت و عمامه می‌بست؛ ولی پس از مرگ پدر عمامه را برداشت و ترک روضه‌خوانی کرد. عارف در سال ۱۲۷۷ به تهران آمد و چون صدای خوشی داشت با شاهزادگان قاجار آشنا شد و مظفرالدین شاه خواست او را در ردیف فراش خلوت‌ها درآورد. اما عارف به قزوین بازگشت. در سال ۱۲۸۲ در زمان آغاز ۲۳ سالگی عارف زمزمه مشروطیت بلند شده بود عارف نیز با غزل‌های خود به موفقیت مشروطیت کمک کرد. وی نخستین تصنیفش را در ۱۸ سالگی ساخت. عارف، تصنیف‌های وطنی-سیاسی یا عشقی می‌ساخته و در هر دو زمینه نیز بی‌باک و سنت‌شکن بوده‌است. چون بیشتر تصنیف‌های عارف دربارهٔ و اوضاع زمانه بودند تأثیر بسزایی در مجامع آن روز داشتند. عارف از نخستین کسانی است که در ایران کنسرت برگزار کرد و به جنبهٔ غیر مجلسی بودن و مردمی بودن آن تأکید می‌ورزید. کنسرت‌های او همیشه پر رونق و پر ازدحام بود. عارف در مورد تصنیف و تصنیف‌سازی عقیده داشت که تصنیف نباید تحریر داشته باشد تا مردمی که صدا و تحریر ندارند بتوانند به راحتی از پس اجرای آن برآیند. عبدالله دوامی نقل می‌کند: هنگام خواندن یکی از تصنیف‌های عارف تحریر داده‌ است و عارف به حالت قهر با او درگیر شده که چرا تحریر می‌دهد. عارف در سراسر زندگی خود همیشه صراحت داشته و این دست کم در تصنیف‌های اجتماعی و سیاسی او به خوبی مشهود است. او بدون هراس آنچه را که فکر می‌کرد درست است بر زبان می‌راند تا جایی که صراحت او گاه باعث رنجش دوستان و یارانش می‌شد. . . .