از غربت با عشق

معرفی کتاب انقلاب های اروپايی 1492-1992 اثر چارلز تیلی: چارلز تیلی جامعه شناس و مورخ برجسته آمریکایی و یکی از محققین تاریخ انقلاب ها در جوامع بشری به شمار می آید .وی در این کتاب که اولین بار به سال 1993 منتشر گردید به بررسی جامعه شناسانه تاریخ انقلاب های اروپایی از اوایل عصر جدید تا به امروز می پردازد.رویدادهای انقلابی و به یاد ماندنی قاره اروپا انقلاب شکوهمند 1688 انگلستان،انقلاب 1798 فرانسه و انقلاب اکتبر 1917 روسیه- در کانون توجهات این نویسنده قرار گرفته است و به انقلاب در سایر کشورهای این قاره و از جمله تحولات دهه اخیر در اروپای شرقی و مرکز نیز اشاراتی رفته است.کتاب انقلاب های اروپایی که در سال 1995 جایزه اروپایی جامعه شناسی و علوم اجتماعی را به خود اختصاص داد، بازگویی صرفا ساده از رویدادهای تاریخی نیست. بلکه نویسنده در این کتاب، تاریخ انقلاب های بزرگ و کوچک در اروپا را از منظری جامعه شناسانه و علمی مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و آنها را از زوایای مختلف با یکدیگر مقایسه کرده است.

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .