اصول و مبانی بهداشت روانی

باید اذعان کرد که دانش اداره دولت و حکومت در ایران مسیری طولانی تا رسیدن به جایگاه مطلوب در پیش دارد و در درجه اول نیازمند وجود متونی است که منسجم بوده و از جامعیت برخوردار باشند. کتاب حاضر که دربرگیرنده مجموعه نسبتاً جامعی از نظریات مطرح در حوزه مدیریت دولتی است، گام کوچکی در راستای غنا بخشیدن به ادبیات این رشته در کشور است. در این کتاب تاریخچه مختصری از ادبیات مدیریت دولتی از آغاز تا به امروز و همچنین بخشی از نظریه‌های مربوط به اداره دولت و حکومت ارائه می‌شود . به منظور سهولت در درک و شناخت نظریه ها و دیدگاه‌های مربوط به اداره دولت و حکومت و همچنین به لحاظ اشتراکاتی که شماری از آنها در مبانی و جهت‌گیری‌های نظری دارند، در چهارچوب رویکردهایی کلان بررسی می‌شوند .اما نکته مهمی که کتاب روی آن تمرکز دارد، موضوع بسیار مهم «دوگانگی سیاست اداره» است. در این کتاب تلاش بر این است تا رویکردهای مختلف مطرح شده در رابطه با اداره دولت و حکومت، با محوریت دوگانگی سیاست ـ اداره بررسی و در تشریح هر رویکرد، دیدگاه آن نسبت به روابط بین سیاست و اداره نیز تحلیل شود. همچنین از آنجا که بوروکراسی به منزله مهم‌ترین ساختار اداری تا به امروز در اداره دولت و حکومت تداوم یافته و همچنان پابرجا مانده است، به موازات بحث در مورد سیاست و اداره، این مفهوم نیز تحت هر رویکرد بررسی خواهد شد. فهرست : پیشگفتار مقدمه فصل اول: دولت و مدیریت دولتی فصل دوم: مدیریت دولتی سنتی فصل سوم: اداره دولتی نوین فصل چهارم: مدیریت دولتی نوین فصل پنجم: نهضت بازآفرینی دولت فصل ششم: خدمات دولتی نوین فصل هفتم: مدیریت دولتی در آینده: روندهای عملی فصل هشتم: تحلیل و نتیجه‌گیری منابع واژه‌نامه نمایه اعلام نمایه موضوعی

در روزگاری که هنر و آموزش آن در تار و پود زندگی صنعتی و سرعت فناوری اسیر شده است، مضامین و آداب معنوی که ریشه در فرهنگ و هویت این سرزمین دارد و از اصول بنیادی هنر ایرانی- اسلامی ماست جایگاه ضعیفی یافته و غالبی بی مضمون و گاه ملال انگیز را به چهره هنر معاصر نشانده است. در این میان، اگر چه بازگشت به ساختار و نظام آموزش در گذشته و با تکرار کسالت بار آنچه آفریده شده و به تاریخ پیوسته در ذات و مفهوم هنر، بیانی شایسته نیست. اما ایجاد فضایی که بتواند هویت و اصالت را در کنار تعلقات، نیازها و پیشرفت انسان معاصر همگام سازد، آرمان همگان است. این مهم میسر نخواهد شد مگر با رجعتی دوباره به مبانی هنرهای بومی، ایرانی و آنچه ظاهراً به زبانی فراموش شده تبدیل شده است.