الگوی ارتقای سرمایه فرهنگی در ایران

معرفی کتاب پینوکیو پینوکیو از همان روز اولی که پدر ژپتو او را درست کرد، شیطون و بازیگوش بود. این عروسک کوچولو به جای رفتن به مدرسه یا یاد گرفتن یک حرفه، فقط دوست داشت بخورد، بخوابد و بازی کند. اما با گذشت زمان، مشکلات پینوکیو درست مثل دماغش در زمان هایی که دروغ می گفت، بزرگ و بزرگتر شد. حتی بدتر از این ها، این عروسک کوچولو به زندان افتاد، به یک الاغ تبدیل شد و حتی در شکم کوسه ای بسیار بزرگ اسیر شد. کتاب پینوکیو، رمانی بی نهایت بامزه و پرماجرا است که به شکلی جادویی موفق شده که برای بیش از صد سال، مخاطبین کودک و نوجوان را شیفته و مجذوب دنیای فراموش نشدنی خود سازد. این رمان، در زمره ی جاودانه ترین آثار ادبی کل تاریخ قرار می گیرد. .

بخشی از کتاب مطرود و دو داستان دیگر شهر را درست نمی‌شناختم، شهر محل تولدم و محل اولین گام‌هایم در این جهان، و بعد گام‌های دیگرم، آن‌چنان پُرشمار که گمان می‌کردم همهٔ ردپاهایم گم شده، اما اشتباه می‌کردم. چه کم بیرون می‌رفتم! گه‌گاه پشت پنجره می‌رفتم، پرده‌ها را کنار می‌زدم و بیرون را تماشا می‌کردم. اما بعد تندی برمی‌گشتم به کنج اتاق، به سوی تخت‌خواب. در این هوایی که محاطم کرده بود احساس ناخوشی می‌کردم، احساس گمگشتگی در برابر هرج‌ومرج چشم‌اندازهای بی‌شمار. اما همچنان می‌دانستم در این برهه چه‌طور عمل کنم، در مواقعی که کاملاً ضروری بود. اما اول چشم چرخاندم به سوی آسمان، همان جا که به ما مدد می‌رساند، که هیچ مسیری در آن نیست، که انسان در آن آزادانه پرسه می‌زند، همچون در برهوت، و هیچ‌چیز سد نگاهت نمی‌شود، هر جا که چشم بگردانی، مگر حدودوثغور خودِ نگاه. سرِ آخر ملال‌آور می‌شود. بچه که بودم گمان می‌کردم زندگی وسط دشت چه خوب است، و رفتم به خلنگ‌زار لونِبورک۱ با فکر دشت رفتم به خلنگ‌زار. خلنگ‌زارهای نزدیک‌تر دیگری هم بود، اما صدایی مدام به‌ام می‌گفت، خلنگ‌زار لونِبورک به کارت می‌آید. به‌حتم عامل ۲lüne در این ماجرا مؤثر بود. از قرار معلوم خلنگ‌زار لونِبورک به‌هیچ‌وجه رضایت‌بخش نبود، به‌هیچ‌وجه. ناامید به خانه آمدم، و درعین‌حال آسوده‌خاطر. بله، نمی‌دانم چرا، اما هیچ‌وقت ناامید نشده‌ام، اغلب در روزهای نخست ناامید می‌شدم، بدون آن‌که هم‌زمان، یا اندکی بعد، آسودگی خاطر انکارناپذیری احساس کنم.