امپراتور پرتغالستان (شاه‌لیر سوئدی)

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.

معرفی کتاب نبرد امپراتوری ها کتاب حاضر، بیانی از رویدادهای جهانی بین سال‌های 1911 تا 1923 را دربرمی گیرد. هدف کتاب شرح جز به‌جز درگیری‌های جنگ جهانی اول نیست، بلکه می‌کوشد روندی را بررسی کند که به نابودی امپراتوری‌های سرزمینی استعماری اروپایی و جایگزینی آن‌ها با ملت کشورها در کل جهان منجر گردید. ازاین‌رو برخلاف دیدگاه‌های رایج، نویسندگان کتاب جنگ جهانی اول را جنگی میان ملت کشورهای اروپایی قلمداد نمی‌کنند بلکه روند فروپاشی امپراتوری‌های خاندانی تحت تأثیر دگرگونی گفتمان جهانی امپریالیسم را بررسی کرده و تأثیرات اولیه آن بر گفتمان روشنفکری و سیاسی مستعمرات را به‌خوبی وامی‌کاوند.