انقلاب فرانسه

سیستم های روان‌درمانی [نظریه های روان‌درمانی] جامع، سیستماتیک، و متعادل پروچاسکا و نورکراس برای اینکه به خوانندگان کمک کند تا از انواع گسترده روان‌درمانی‌ها آگاه شوند- از جمله روان‌کاوی، روان‌پویشی، وجودی، فردمدار، تجربی، بین‌فردی، مواجهه ای، رفتاری، شناختی، سیستمی، چندفرهنگی، و یکپارچه نگر- از توضیحات مورد بالینی استفاده می کند. این کتاب 15 سیستم روان‌درمانی برجسته را تحلیل می کند و 32 سیستم دیگر را به طور خلاصه شرح می دهد و به این وسیله دامنه گسترده تری را از اکثر کتاب های موجود فراهم می آورد. نویسندگان نظریه شخصیت، نظریه آسیب شناسی روانی، و فرایند درمانی و روابط درمان ناشی از آنها را بررسی می کنند. آنها با انجام این کار نشان می دهند که سیستم های روان‌درمانی تا چه اندازه ای درباره فرایندهایی که موجب تغییر می شوند توافق دارند، و در عین حال نشان می دهند چقدر آنها درباره محتوایی که باید تغییر کند، اختلاف دارند. نویسندگان همچنین برای اینکه به این شباهت ها و اختلافات جان بدهند، محدودیت ها، واقعیت ها، و پژوهش نتیجه درمان را برای هر سیستم روان‌درمانی ارائه می دهند.چون عنوان این درس در برنامه های درسی رشته روان‌شناسی و مشاوره و روان‌پزشکی، نظریه‌های روان‌درمانی خوانده می شود، همین عنوان برای آن انتخاب شده است. به جرأت می توان گفت که این منبع در سراسر دنیا منبع بسیار معتبری است که بسیاری از منابع درسی دیگر به آن ارجاع می دهند. به دانشجویان عزیز توصیه می شود که مطالب آن را در طول فصل مطالعه کنند و آن را به نزدیک امتحان موکول نکنند  

چرا باید گذشته را شناخت ؟ برای اینکه زمان حال را بهتر بشناسیم ، برای اینکه بدانیم چگونه گذشته را ادامه می‌دهیم و چگونه از آن جدا می‌شویم . تاریخ‌نگاران دریافته‌اند که اگر تاریخ را به دوره‌های پی در پی با ویژگی‌هایی مشخص تقسیم کنند ، گذشته را بهتر می‌شناسند و می‌توانند آن را مخصوصاً برای بچه‌ها و جوان‌ترها بهتر شرح دهند . این کتاب درباره پرسش‌هایی از « قرون وسطا » است . پرسش‌هایی در مورد طول مدت و معنای آن ؛ زیرا درباره این دوره تاریخی ، از یک سو تفسیری خوشایند وجود دارد و از سویی دیگر ، تفسیری ناخوشایند . قرون وسطا الهام‌بخش نویسندگان رمان‌های تاریخی بوده است . بعضی از این رمان‌ها بسیار خوش اقبال بوده‌اند . اگر می‌خواهید درباره این قرون چیزهای بسیاری بدانید این کتاب را بخوانید . پیش از این چندین جلد از « مجموعه گفتگو‌ها » منتشر شده است .

اصطلاح سرمایه فرهنگی را اولین بار پی‌یربوردیو (١٩٣٠-٢٠٠٢) به ادبیات علوم اجتماعی و انسانی وارد کرد. بوردیو متفکری است که موضوع نابرابری فرهنگی و اجتماعی از اهتمامات جدی او بود. بوردیو سرمایه فرهنگی را به سه بخش تقسیم می‌کند: ١-سرمایه تجسم یافته یا مجسم که با کالبد و بدن فرد مرتبط است و به صورت مهارت و تربیت در فرد دیده می‌شود. ٢-سرمایه عینیت یافته که به صورت کالاهای فرهنگی چون تصاویر، کتاب‌ها، کامپیوتر و هنر بروز می‌کند. ٣-سرمایه نمادی شده که از طریق مدارک واقعی و دیگر شواهد پایگاه فرهنگی بازنمایی می‌شود. هرچند برخی دیگر از دانشمندان اظهار می‌کنند سرمایه فرهنگی جزئی از سرمایه اجتماعی است و اعضای یک اجتماع با پذیرش مبادلات فرهنگی، پیوندهای اجتماعی را نیز توسعه می‌دهند، اما بوردیوی فرانسوی چندان قائل به این امر نیست. آنتونی گیدنز می‌گوید که شیوه‌های گفتاری و رفتاری کودکان طبقه اجتماعی و خانوادگی فرو دست، به ویژه کودکان گروه‌های اقلیت قومی، با شیوه‌های گفتاری و رفتاری مسلط در مدرسه مغایر است. اگرچه نظریات مطرح شده در زمینه سرمایه فرهنگی در جهت ایجاد تمایز و تولید نابرابری است، دانشگاه می‌تواند شرایطی یکسان فراهم کند تا هر کسی بنابر استعداد و توانایی خود از آن بهره برد. دکتر رضا صالحی امیری استاد و مدرس دانشگاه پیش از این آثاری همچون «آسیب شناسی فرهنگی در ایران»، «مفاهیم و نظریه‌های فرهنگی»، «دیپلماسی فرهنگی» و «حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی» را در کارنامه تاْلیف‌های خود در نشر ققنوس دارد.