معرفی کتاب شعر زمان ما 8 منوچهر آتشی منوچهر آتشی در اواخر دههٔ ۳۰ با آهنگ دیگر در شعر معاصر به تجربه ای تازه دست می زند. او با کشف و شهود در طبیعت جنوبی و وحشی به نوعی خشونت غریزی در شعر دست می یابد. اما آنچه خشونت شعری آتشی را از عنصر خشونت آشفته و غیرمنسجم برخی از شاعران قبل و بعد از خودش (مثلا از نصرت رحمانی یا کیومرث منشی زاده) متمایز می کند به جز حضور «جنوب»، لحن حماسی آن است. . . .

معرفی کتاب شعر زمان ما 4 فروغ فرحزاد کتاب “فروغ فرخزاد” که چهارمین اثر از مجموعه ی “شعر زمان ما” می باشد، به همت “محمد حقوقی” و انتشارات نگاه منتشر شده است. این مجموعه به خوانندگان، اعم از دانشجویان، شاعران و علاقه مندان به شعر، این امکان را می دهد که بتوانند فضای حقیقی که شعر در آن سروده شده را درک کنند و با صورت های مختلف آن، که تنها در اشعار چند شاعر برجسته ی امروزی تجلی پیدا کرده، آشنا شوند. به این ترتیب مجموعه ی “شعر زمان ما” علاوه بر اینکه درخشان ترین اشعار شاعر مدنظر را در بطن خود قرار داده، از مقدمه ای نیز برخوردار است که خواننده را با سبک شعری، نکات فنی و مسیر شاعر شدن وی آشنا خواهد کرد. ویژگی های مختلف شعر در این مقدمه بیان می شود و کیفیت اشعار “فروغ فرخزاد” زیر ذره بین تجزیه و تحلیل “محمد حقوقی”، به خواننده نمایانده می شود. به عبارتی می توان گفت، همین تجزیه و تحلیل هاست که مجموعه ی پیش رو را از سایر گزیده های رایج تمایز می دهد. از جمله ویژگی هایی که در کتاب “فروغ فرخزاد” مورد نقد و بررسی قرار گرفته عبارت است از: نحوه ی سروده شدن اشعار، زبان به عنوان وسیله و زبان در خدمت شعر، محتوای اشعار و جهان بینی “فروغ فرخزاد”، دید او نسبت به مسائل، مواردی که شعر وی را تحت تاثیر قرار داد و تاثیراتی که اشعار او بر ادبیات نهاد، ساختمان منحصر به فرد و فضای خاص اشعار “فروغ فرخزاد” و من حیث المجموع، مواردی که به عنوان نقاط قوت و ضعف شعرهای “فروغ فرخزاد” شناخته می شود.

معرفی کتاب شعر زمان ما 6 سیمین بهبهانی سیمین خلیلی معروف به سیمین بـهْبهانی (زادهٔ ۲۸ تیر ۱۳۰۶ تهران – درگذشتهٔ ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ تهران)، نویسنده و غزل سرای معاصر ایرانی و از بنیان گذاران کانون نویسندگان ایران بود. سیمین بهبهانی در طول زندگی اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده اند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی هم چون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می گیرند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن های بی سابقه به «نیمای غزل» معروف است… بی هیچ تردیدی مجموعه ی بی نظیر و پنج جلدی «شعر زمان ما» که تفسیر و تحلیل گزیده شعرهای پنج شاعر بزرگ معاصر: نیما، اخوان، شاملو، سپهری و فروغ را شامل می شود و طی سالیانی طولانی از سوی زنده یاد «محمد حقوقی» شاعر و محقّق فروتن فراهم آمده بود، گنجینه ای گرانبهاست از شعر روزگار ما که انتشار آن با تلاش انتشارات نگاه میسّر شد و جامعه ی ادبی اعم از روشنفکران و دانشجویان و دیگر اهالی فرهنگ از آن استقبال شایانی کردند و تجدید طبع چندباره ی هرکدام از مجلّدات آن، گواه بارز این ادعاست. دریغا در هشتم تیرماه 1388 محمد حقوقی، ملک این جهانی وانهاد و به مصداق «ای بسا آرزو که خاک شده»، کار تدوین مجلّدات بعدی شعر زمان ما، نافرجام ماند. آنچه اینک برابر خواننده است دوره ای جدید از این مجموعه است که به واقع حاصل تلاش و تتبّع محقق و ادیب معاصر «فیض شریفی» است که به روایت ایشان زنده نام «حقوقی» شش ماه پیش از فرونهادن قلم، دوام و پیگیری و تألیف سایر مجلدات را بدو سپرده بود. در دوره ی جدید، فراهم آورنده سروده های «سیمین بهبهانی»، «نادر نادرپور»، «سیاوش کسرایی»، «نصرت رحمانی»، «منوچهر آتشی»، «سید علی صالح »«یدالله رویایی»، «فریدون مشیری»، «شمس لنگرودی»، «حمید مصدق» و «حسین منزوی» را مطمح نظر قرار داده و بی آنکه صرفآ قصد تقلید از شیوه ی کار زنده یاد حقوقی را داشته باشد با روش و دیدی علمی و مدرن، با واکاوی و جستجوی برگ های ادبیات معاصر، ضمن تحلیل و نقد اشعار هر شاعر، به گزینی از سروده های اثرگذار شاعران مورد بحث را نیز عرضه کرده است…انتشارات نگاه» مفتخر است در آغاز دهه ی پنجم فعالیت های فرهنگی اش، در کنار چاپ آثار بزرگان ادب معاصر ایران، بار فرونهاده ی زنده یاد محمد حقوقی را دگربار بر دوش گرفته و با چاپ دیگر مجلدات آن که به سعی «فیض شریفی» فراهم آمده، این بار را به سرمنزل مقصود برساند. به یقین این مجموعه همراه با تجدید طبع مجلدات پیشین، چنانکه گفته آمد مجموعه ی «شعر زمان ما» را به گنجینه ای بی بدیل بدل خواهد کرد که هیچ آشنا به شعری از آن بی نیاز نخواهد بود…در انتهای کلام، یادی دیگر از «محمد حقوقی» این استاد فرهیخته و شعرشناس شاخص داشته باشیم که به قول سهراب سپهری در شعر «دوست«بزرگ بودو از اهالی امروز بودو با تمام افق های باز نسبت داشت…»