ایرانیان در بابل هخامنشی

کتاب هنر مردن نوشته پل موران با ترجمه اصغر نوری, توسط نشر مرکز با موضوع فلسفه و هنر، هنرهای تجسمی, مقدمه بابک احمدی دنیای پل موران, خودکشی در ابیات به چاپ رسیده است. کتاب پیش رو، دو مطلب «هنر مردن» و «خودکشی در ادبیات» را شامل می شود که در واقع سخنرانی هایی هستند که پل موران در سال 1932 به مناسبت صد سالگی رمانتیسم ایراد کرده است. رمانتیسم مکتبی ادبی است که نویسندگانش بیشتر از دیگران به مرگ یا سپردن خود به مرگ پرداخته اند. اما مرگ تاریخی به قدمت زندگی انسان دارد و به نظر می رسد موران به همین دلیل در اولین جستار این کتاب، از هنر مردن صحبت کرده است. از نظر این متفکر، انسان باستان با این هنر آراسته بوده و انسان مدرن از آن بی خبر است. پل موران نویسنده، شاعر، منتقد، نمایشنامه نویس و همچنین فیلمنامه نویس بوده است. سبک موران را مانند تصاویر سینمایی، تند توصیف می کنند. او از خود نوشته های زیادی به جا گذاشته و با وجود رشدش در فضایی فرهنگی، به دانشکده علوم سیاسی رفته و دیپلمات شد. این نویسنده، با یهودیت، دموکراسی و سوسیالیسم دشمن بوده و به عنوان یک نژادپرست و یکی از شیفتگان بنیتو موسولینی دیکتاتور ایتالیا در زمان جنگ جهانی دوم شناخته می شود. موران متولد سال 1888 و درگذشته به سال 1976 است. طبق آنچه در مقدمه بابک احمدی بر این دو جستار آمده، موران نویسنده ای بود که مارسل پروست برای نخستین مجموعه داستان های او مقدمه ای نوشت و پس از بحثی مفصل درباره اهمیت سبک، او را نویسنده ای نو به تمام معنی، نامید. سلین درباره این نویسنده گفته بود که به یقین، موران نام ماندگار ادبیات فرانسه خواهد بود و در سده آینده من و او به عنوان دو بیانگر ادبیات شناخته خواهیم شد. معرفی مباحث کتاب هنر مردن مقدمه بابک احمدی دنیای پل موران یادداشت کترجم هنر مردن خودکشی در ابیات

چاپ حاضر بر اساس نسخه‌اي از گفتار در روش آماده شده كه انتشارات فلسفي وٍرن آن‌را در شمار «مجموعه متون فلسفي» خود به همراه مقدمه و حواشي اتين ژيلسون منتشر كرده است. ويژگي اين چاپ، مقدمه موجز اما پر مغز و نيز حواشي مفصل و موشكافانه اتين ژيلسون است؛ اما امتياز اصلي از آنٍ حواشي است. حجم حواشي تقريبا برابر است با حجم متن اصلي و ژيلسون، از خلال آن‌ها، كوشيده است تا بند به بند متن را بگشايد و معنا و جهت‌گيري اصلي گفتار را آشكار كند. ترجمه محمدعلي فروغي از گفتار در روش تاكنون بارها و بارها به چاپ رسيده است. بي‌ترديد در اين اقبال تاريخي، نثر استوار فروغي بسيار مؤثر بوده است: سبك نگارش فروغي بيش از هر نحو نگارش ديگر، و بهتر از هر جاي ديگر، به قامت اين كتاب نشسته است؛ زيرا اين گفتار، چنان‌كه دكارت گفته است، «سرگذشت» روحاني او است و نگارش فروغي مناسبت تام با اين «سرگذشت‌نويسي» دارد.