بئاتریس و ویرژیل

معرفی کتاب در انتظار گودو

کتاب در انتظار گودو حاوی یکی از نمایشنامه‌های مهم قرن بیستم است که خود ساموئل بکت آن را اثری تراژیکمدی می‌دانست. در این اثر نوعی پوچی مسخره در میان تراژدی زندگی به چشم می‌خورد. ولادیمیر و استراگون، دو شخصیت اصلی نمایشنامه، چشم‌به‌راه شخصی به نام گودو هستند و برای گذران زمان، با یکدیگر سخن می‌گویند.

درباره‌ی کتاب در انتظار گودو

در انتظار گودو (Waiting for Godot) یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌های قرن بیستم است که تأثیری شگرف بر تئاتر و ادبیات نمایشی گذاشت. جالب است که انگیزه‌های مالی ساموئل بکت (Samuel Beckett) را به نوشتن این نمایشنامه سوق دادند. او تصمیم گرفت برای به دست آوردن کمی پول بیشتر، از رمان‌نویسی به نمایشنامه‌نویسی روی آورد. خود بکت در آن‌زمان فکر نمی‌کرد در حال خلق یک اثر ماندگار باشد؛ اما بعدها این نمایشنامه در زمره‌ی شاهکارهای ادبیات جهان قرار گرفت. اثری که بسیاری آن را یکی از نخستین‌ها در ژانر ابزوردیسم می‌دانند. خلاصه کردن کتاب در انتظار گودو در یک خط بسیار ساده است؛ اما تحلیل آن به ساعت‌ها مطالعه نیاز دارد. دو مرد با نام‌های ولادیمیر و استراگون در یک جاده‌ی روستایی نزدیک درختی بی‌برگ با یکدیگر صحبت می‌کنند. خوانندگان در خلال گفت‌وگوها پی‌ می‌برند که این دو در انتظار فردی به نام گودو هستند. پس از مدتی انتظار، مردی به نام پوتزو همراه با خدمتکارش، لاکی، به صحنه می‌آید. پوتزو لاکی را مانند حیوانی بارکش با طنابی به این‌سو و آن‌سو می‌برد. ولادیمیر و استراگون که از دیدن این دو نفر شگفت‌زده شده‌اند، با آن‌ها وارد صحبت می‌شوند و نمایش جانی تازه می‌گیرد. اما مخاطب هر لحظه با خود فکر می‌کند که گودو کیست؟ چه زمانی خواهد آمد؟ چرا ولادیمیر و استراگون این‌چنین منتظر او هستند؟ چرا پوتزو با لاکی چنین رفتاری دارد؟ معنای این نمایشنامه‌ی ساموئل بکت چیست؟ مترجم کتاب، مهدی نوید، در بخش حواشی و تعلیقات می‌کوشد به این سؤالات پاسخی درخور دهد. کتاب در انتظار گودو را نشر چشمه روانه‌ی بازار کرده‌ است.