کتابی که در دست دارید ابر باران­زایی است برای هر آن­کس که جان او چونان کویری تشنه است. نویسندۀ ناشناس آن آموزگاری استثنایی است. او، صفحه به صفحه، صبورانه توضیح می­دهد که نیایش مراقبه­گرانه چیست و چگونه می­تواند به هر گونه عطش روحی پایان دهد. او از طریق تمرینات روحیِ عملی، که آن‌ها را "ابر ندانستن" و "ابر فراموشی" می­خواند، به ما می­آموزد که بی­وقفه عبادت کنیم و نشان می­دهد که مکالمه با آن وجود رازآمیز نه‌تنها ممکن است، بلکه در واقع "آن عمل روح است که بیش از هر عمل دیگری آفریدگار را خشنود می­سازد." ابرهای ندانستن و کتاب اندرز سربه‌مُهر در برهه­ای از نیمۀ دوم قرن چهاردهم میلادی، عصر بیماری همه­گیر طاعون در انگلستان نوشته شدند. میلیون­ها نفر به آن مبتلا گشتند و تقریباً نیمی از جمعیت انگلستان مرد. در این میان، مهربانی نیز دچار مرگ تدریجی شد. طاعون فقط یکی از مشکلات قرن چهاردهم بود. از دل طاعون، جنگ­های خودخواهانه، بی­نظمی و تبعیض اجتماعی، کلیسای چندپاره، و تحولات ناشی از فناوری، نمونه­های شاخصی از متون نیایشی در انگلستان، به شکل بی­سابقه و تکرارناشدنی، سر برآوردند. زبان انگلیسی برای نخستین بار به جای زبان نامأنوس­تر لاتین به کار گرفته شد تا افراد با قلب­های ناآرام را به سوی آرامشی دیرین هدایت کند. محققان کوشیدند تا هویت او را بشناسند ولی شکست خوردند، اما نوشته­های او خبر از معلمی دلسوز، صریح­اللهجه، مصمم، خردمند، دوست­داشتنی و به طور استثنایی فصیح می­دهد. او هم خوش‌بین است و هم واقع­بین و، از همه مهم‌تر، توصیفات او از مراقبه نشان می­دهد نوشته­هایش برآمده از تجربه است. "بخشی از مقدمۀ کارمن آسویدو بوچر"

این كتاب پنج فصل دارد، فصل نخست آن به شرح و ریشه‌یابی تحلیلی‌ـ‌تاریخیِ ایدۀ اصلی كتاب نقد عقل محض با تمركز بر انقلاب كپرنیكی و آموزۀ «تركیب» اختصاص دارد. فصل دوم به بررسی مختصر برخی نقدهای هگل به فلسفۀ كانت اشاره دارد و فصول سوم و چهارم به پاسخ‌های ایجابی جایگزین هگل به این نقدها در آثار مختلفش می‌پردازد. به این ترتیب، استرن با محور قرار دادنِ مفهوم «ابژه»، شرحی اجمالی از بخش‌هایی از سه اثر اصلی هگل ارائه می‌دهد كه مرتبط با بحث ابژه‌اند. فصل آخر هم با جمع‌بندی مسائل مطرح‌شده و حل و فصل مسئلۀ وحدت و كثرت در روح مطلق هگلی به پایان می‌برد.

آنچه ترجمه و انتشار این اثر را ضرورت می‌بخشد، همان‌گونه كه نویسنده در پیشگفتار ادعا می‌كند، علی‌رغم حجم اندك، طرحی كلی از رویكرد كل‌گرایانۀ هگل به ابژه و جهان ترسیم می‌كند كه می‌توان در پرتو آن كل فلسفه هگل را بازتفسیر كرد.