بادی بگ کودک (طرح لبخند)

امروزه مسئله‌ی سوژه‌ی سیاسی همچنان یکی از اساسی‌ترین پرسش‌ها نزد فیلسوفان و نظریه‌پردازان سیاست است. به‌طور خاص، در اندیشه‌ی مارکسیستی از آغاز با این پرسش مواجهیم که چه کسانی عاملان تغییرات اجتماعی‌اند و چگونه این سوژه‌ها پدیدار می‌شوند. اما پس از گسترش انتقادات به مارکسیسم و رونق گرایشات پسامدرن، نظریه‌ی سوژه‌ی انقلابیِ مارکسیسم نیز اعتبار و محوریت خود را از دست می‌دهد. با پروبلماتیک‌شدن سوژه‌ی سیاسی در اندیشه‌ی پسامارکسیستی، متفکران پسامارکسیست می‌کوشند در چارچوب هستی‌شناسی‌های غیرمارکسی به بازتعریف امر سیاسی و سوژه‌ی سیاسی بپردازند. اما فلسفه‌های سیاسی پسامارکسیستی و مواجهه‌ی انتقادی آن‌ها با نظریه‌ی مارکسیسم و مسئله‌ی شکل‌گیری سوژه، خود، نیازمندِ ارزیابی و بررسی انتقادی است که این کتاب به آن می‌پردازد. نویسنده در این کتاب، با محوریت سوژه‌ی سیاسی، به بررسی اندیشه‌ی مارکسیستی و پسامارکسیستی، نسبت اندیشه‌ی سه متفکر پسامارکسیست (ارنستو لاکلائو، الن بدیو و آنتونیو نگری) با اندیشه‌ی مارکسیستی، و تحلیلِ انتقادی و مقایسه‌ای آن‌ها می‌پردازد. وی در این مسیر مبانی هستی‌شناسیِ غیرهگلیِ این متفکران را نیز مورد توجه قرار می‌دهد که برای بررسی چگونگی فراروی آن‌ها از مارکس اهمیت بسیاری دارد. به‌طور کلی، مطالعه‌ی این کتابِ پژوهشی برای فهم دقیق‌تر و همه‌جانبه‌ترِ اندیشه‌ی پسامارکسیستی و نگاهی انتقادی به این نظریه‌ها به علاقه‌مندان توصیه می‌شود.