تاريخ‌نگاري و عكاسي (جستارهايي پيرامون عكس به‌مثابه سندي تاريخي)

کتاب جامعه‏ شناسى هنر دانشى ميان‏رشت ه‏اى است كه با تاريخ فرهنگى، زيبايى‏شناسى، تاريخ هنر، انسان‏شناسى، روان‏شناسى اجتماعى، جامعه‏ شناسى انتقادى، جامعه ‏شناسى پيمايشى و ... مرزهاى مشتركى دارد. اين كتاب نخستين درس‏نامه جامعه شناسى هنر به زبان فارسى است كه درونمايه آن را نه "هنر و جامعه"، نه "هنر در جامعه"، بلكه "هنر به‏مثابه‏ى جامعه" تشكيل مى‏دهد. كتاب پس از مرور رويكردهاى متفاوت به موضوع هنر، از جمله رويكرد زيبايى‏شناختى، تاريخى و انتقادى، و بيان دستاوردهاى هريك از آن‏ها و مدل‏هاى تحليل گذشته، رويكردهاى امروزى را معرفى مى‏كند. كتاب از دو بخش (هر بخش از چهار فصل) و يك نتيجه‏گيرى تشكيل شده است. در بخش اول از تاريخ جامعه‌شناسى هنر سخن گفته شده و در آن سه نسل متمايز شده‏اند: نسل زيبايى‏شناسى جامعه‏شناختى، نسل تاريخ اجتماعى هنر، و نسل جامعه‏شناسى پيمايشى. در بخش دوم كه به جامعه‏شناسى پيمايشى اختصاص دارد، دستاوردهاى عمده‏ى آن بر حسب درونمايه‏هاى اصلى‏اش ــ دريافت، ميانجى‏گرى، توليد، و آثار ــ مطرح مى‏شود. سرانجام در مقام نتيجه‏گيرى، مى‏كوشد داوهاى جامعه‏شناسى هنر را مطرح كند.