تاریخ تحلیلی شعر نو: 1349 – 1341 ه‌. ش. (جلد 4)

« رنسانس » جنبشی فرهنگی بود که در اوایل قرن چهاردهم در ایتالیا شروع شد . واژه رنسانس از واژه‌ای لاتین به معنی « تولد دوباره » اقتباس شده است . طی این دوران ، توجه به هنر و ادبیات و علوم و اکتشافات جهانی و پیشرفت در آنها در اروپا دوباره جان گرفت . مردم با واکنش علیه فرهنگ کلیسایی قرون وسطا ، ارزش‌های تازه‌تری را در جهان انسانی یافتند . حدود قرن هفدهم که دوران رنسانس به پایان رسید ، تصور مردم از جهان کاملاً عوض شده بود . الیزابت اول در اوج دوره رنسانس در قرن شانزدهم ملکه انگلستان بود . دوره سلطنت ٤٥ ساله او که اغلب « دوران طلایی » خوانده می‌شود ، دورانی همراه با دستاوردهای بزرگ و شکوهی خیره‌کننده بود . او در دوران سلطنتش نزاع‌های مذهبی را از میان برد و نیروی دریایی انگلستان را تقویت کرد تا ناوگان قدرتمند اسپانیا را شکست دهد . دربار او کانونی برای دانشمندان ، نویسندگان و موسیقیدانان بود . الیزابت اول تجسم دوره رنسانس بود و تحولی برگشت‌ناپذیر در انگلستان پدید آورد .