تراژدی تنهایی

کتاب «سپیده دمان همه چیز: تاریخ نوین بشریت» نوشته دیوید ونگرو و دیوید گریبر، یک اثر متفکرانه و بینش‌بخش است که به بازنگری و تفسیر مجدد تاریخ بشریت می‌پردازد. این کتاب، که توسط دو متفکر برجسته در زمینه‌های باستان‌شناسی و انسان‌شناسی نوشته شده، به خوانندگان دیدگاه‌های جدیدی در مورد ریشه‌ها و تحولات تاریخی جوامع بشری ارائه می‌دهد. ونگرو و گریبر در "سپیده دمان همه چیز" به چالش کشیدن تصورات رایج و قراردادی درباره‌ی تاریخ بشریت می‌پردازند. آن‌ها با استفاده از تحقیقات باستان‌شناسی، انسان‌شناسی و سایر علوم اجتماعی، به بررسی مفاهیمی مانند قدرت، اقتصاد، و تکامل اجتماعی می‌پردازند و نشان می‌دهند که چگونه درک ما از گذشته می‌تواند بر نحوه‌ی تعامل ما با حال و آینده تأثیر بگذارد. این کتاب به خوانندگان این فرصت را می‌دهد تا با تاریخ بشریت از منظری تازه و چندبعدی آشنا شوند. ونگرو و گریبر به بررسی دوران‌های مختلف تاریخی می‌پردازند، از جمع‌آوری‌گران دوران پارینه‌سنگی گرفته تا تمدن‌های باستانی و جوامع مدرن. آن‌ها به ویژه به این موضوع می‌پردازند که چگونه ساختارهای قدرت و نهادهای اجتماعی در طول تاریخ شکل گرفته و تکامل یافته‌اند. یکی از ویژگی‌های متمایز کننده‌ی "سپیده دمان همه چیز" این است که نویسندگان تلاش می‌کنند تا تاریخ را از منظری جهانی ببینند و از تمرکز صرف بر تاریخ غرب فراتر بروند. آن‌ها به بررسی تمدن‌های مختلف در سراسر جهان می‌پردازند و نشان می‌دهند که چگونه تعاملات فرهنگی و اقتصادی متقابل بر تکامل جوامع بشری تأثیر گذاشته‌اند. کتاب همچنین به چالش‌هایی که جوامع امروزی با آن روبرو هستند، می‌پردازد و به تأمل در مورد راه‌هایی برای رسیدن به یک آینده‌ی پایدارتر و عادلانه‌تر می‌انجامد. ونگرو و گریبر با ارائه‌ی تحلیل‌های دقیق و بینش‌های نوآورانه، به خوانندگان کمک می‌کنند تا تصویری گسترده‌تر از تاریخ بشریت داشته باشند و درک کنند که چگونه گذشته می‌تواند بر حال و آینده تأثیر بگذارد. «سپیده دمان همه چیز» برای دانشجویان تاریخ، انسان‌شناسی، باستان‌شناسی، و هر کسی که به دنبال درک بهتری از تاریخ جهانی و تأثیرات آن بر جهان امروزی است، یک منبع غنی و الهام‌بخش است. این کتاب با ترکیبی از تحلیل‌های عمیق و دیدگاه‌های جدید، یک مطالعه‌ی ضروری برای کسانی است که به دنبال فهمی عمیق‌تر از جایگاه بشر در جهان هستند. به گفته‌ی مارکس، رادیکال بودن یعنی به ریشه‌ی چیزها رسیدن و این ریشه در مورد انسان چیزی نیست جز خود انسان. در این معنا سپیده‌دمان همه چیز را می‌توان به صورت مضاعف روایتی رادیکال دانست. نخست، از آن رو که به ریشه‌های انسان و تاریخ انسانی می‌پردازد و در پی یافتن خصلت‌های بنیادین و فسخ‌ناپذیر جوامع انسانی در سپیده دمان تاریخ است، دوم از آن رو که در پرداختن به روایت‌های رایج و همه‌پسند این حوزه، هرگز سویه‌ی نقادی رادیکال را وانمی‌نهد. روایتی که در این کتاب می‌خوانیم، روایتی است رادیکال از همه چیز، از هر آن چه انسانی است و هر آن چه از انسان زدودنی نیست. روایتی از آزادی‌های بنیادین انسان که شاکله‌ی اصلی تمامی جوامع انسانی بوده است و با این همه همواره پس پشت دیوار ضخیم پیش‌فرض‌های فرگشت باور، اروپامحور و دولت‌محور روایت‌های رایج از تاریخ بشر پنهان مانده است.

بله درست است، طالبان اصیلند، خیلی هم اصیلند! اما اصیل در چه چیزی؟ اصالت‌شان به چیست؟

اصیلند در کشتار، در دهشت، در خون‌ریزی. طالبان اصالت ذاتی‌شان ایشتادن در سمت شرور و دهشتناک جهان است؛ طالبان، اصالت مغاک جهان است!

کتاب «سقاها» داستان دو مرد‌ست که در چنگال اصالت نیاکان اصیل‌شان، اسیر و درمانده‌اند و حرکت روایت از کابل تا قلب اروپا هم رخنه‌ی بدویت وحشت نیاکان را پاک نمی‌کند؛ همان‌ نیاکانی که از دیروز تا امروز، دخترکان نابالغ‌شان را شوهر داده و می‌دهند، سنگسار می‌کنند، آموزش و بهداشت را از فرزاندان‌شان دریغ می‌کنند و در معنای تمام کلمه با اصالت تاریخی‌شان نماینده‌ی شر و دشمن آزادی و انسان‌اند.

عتیق رحیمی، نویسنده، فیلم‌ساز و عکاس شهیر افغانستانی/ فرانسوی، در این کتاب نیز مانند دیگر آثارش به سراغ وجوه پیچیده‌ی شر دامنگیر و جهالت تاریخی مردمی رفته که یا باید با ظلمت سازگار شوند یا محکومند به فرار و زندگی در غربت و تبعید. رمان سقاها زندگی دو مرد را کنار یکدیگر پیش برده و به آرامی هرآنچه روایتی شعرگون می‌‌طلبید را برمی‌سازد.

روایتی برای فهم ظلمات کابل اسیر چنگال خونخواران طالبان در یک سو و زندگی در غربت شهرهای مدرن اروپا در سوی دیگر؛ سقاها نشان می‌دهد که چه‌گونه اصالت ظلمت، جز آوارگی ارمغانی نداشته، اما این همه‌ی ماجرا نیست و عشق آن کنشی‌ست که هماره نور را به ارمغان آورده و در تاریک‌‌ترین تاریکی‌ها، حقیقت زندگی و بودن را به رخ می‌کشد.