دفتر و دفترچه
تراول ماگ و فلاسک
تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند
79,000 تومان
فردریک بکمن در «تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند» طنز همیشگی‌اش را با جسارت بی‌نظیرش ترکیب می‌کند و روایتی شاد و در عین حال غافل‌گیر کننده و گاه تکان‌دهنده ارائه می‌دهد. او در این کتاب از بعضی از رازهای زندگی‌اش پرده برمی‌دارد، از جمله داستان ازدواج خود با همسر ایرانی‌اش و همچنین ماجرای تیر خوردنش در جریان سرقت مسلحانه از بانک.
«تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند» در ظاهر نامه‌ای است به پسرکی که تازه به دنیا آمده اما درواقع کتابی است جذاب دربارۀ همه چیز: انسان بودن، عاشق شدن، پدر و مادر بودن و به‌طور کلی زندگی. بکمن نشان می‌دهد در همه جای دنیا انسان‌ها احساسات مشابهی را تجربه می‌کنند و دغدغه‌های مشترکی دارند.
فقط 2 عدد در انبار موجود است
توضیحات
کتاب تمام آنچه پسر کوچولویم باید درباره دنیا بداند
| نویسنده |
فردریک بکمن
|
| مترجم |
——
|
| نوبت چاپ | 7 |
| تعداد صفحات | 192 |
| نوع جلد | شومیز |
| قطع | —— |
| سال نشر | 1402 |
| سال چاپ اول | —— |
| موضوع |
رمان
|
| نوع کاغذ | —— |
| وزن | 175 گرم |
| شابک | 9786008740124 |
حمل و نقل
توضیحات تکمیلی
| وزن | 0.175 کیلوگرم |
|---|
نظرات (0)
اطلاعات فروشنده
اطلاعات فروشنده
- فروشنده: samanehfathi
- نشانی:
- هیچ ارزیابی یافت نشد!
محصولات بیشتر
تابلو ۲۸ (نمایش‌نامه)
معرفی کتاب تابلو ۲۸ (نمایش‌نامه)
جهان نمایش مجموعه‌ای است از متن‌هایی که برای صحنه‌ی نمایش یا درباره‌ی آن نوشته شده‌اند. انواع نمایش‌نامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایش‌نامه‌هایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متن‌های نظری در حوزه‌ی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای می‌گیرند.دلگیر نیستم ازش، ببینین، دلگیر نیستم ازش. ولی خب، اگه خوشگل بود، از دیدنش کیف می‌کردم. وقتی خسته از زشتی‌های زندگی شب می‌رسم خونه، دوست دارم یه صورت خوشگل ببینم، یه تصویر قشنگ… دوست عزیزم، من توی زندگی‌م فقط اونو دارم. اون زشته. ص ۲۱
معرفی کتاب یونسکو با بنمایه قراردادن خلأ هستی و اضمحلال وجود آدمی و با نمایش گسیختگی کلام در آثار نمایشیاش چهره‌ی نویسندهای آبسورد به خود گرفت و به یکی از نمایشنامهنویسان سرآمد تئاتر آوانگارد فرانسه در قرن بیستم بدل شد. تابلو نمایشنامهای تکپردهای است که در آن نقاش می‌خواهد تابلویش را به مرد چاق که تاجری رند و نابکار است بفروشد. شخصیت‌ها عمق روان‌شناختی ندارند و بُعد اجتماعی که یونسکو به آنها می‌دهد کاملاً تصادفی است. آدمهای این نمایش ارادهای از خود ندارند و صحبت و رفتار و احساساتشان برای تحقق آرمان مرد چاق است. از این رو، مدام عقایدشان سرکوب می‌شود. مرد چاق نماد تنهایی انسان است، که بین دو حد نهایی ــ نهایت و بینهایت ــ به دام افتاده است و نه التیام مییابد و نه تسکین. او در پی ارزش مطلق در زندگی خویش میگردد و ناخودآگاه دنبال بُعد گمشدهای است که هرچقدر پیش میرود بیشتر از آن دور می‌شود. برای رهایی از بُعد محدود و ناخواستهای که در خود سراغ دارد دست به دگرگونی در جهان اطراف خود می زند ولی این جستوجوی خوشبختی به هیچ میانجامد و بهشت گمشده‌ی او همیشه باقی میماند. تنها چیزی که میتواند نارضایتی را از او دور کند جستوجوی آرمانی برتر در زندگی است: زیبایی. اما همیشه در حاشیه‌ی جهان به بیگانهای میماند و دستش به زیبایی آرمانیاش نمیرسد. از متن کتاب: نقاش: اول یه نگاهی به این تابلو بندازین، اونوقت به من بگین نظر شما رو جلب میکنه یا نمیکنه، اینطور نیست… اول باید به دل شما بشینه. مرد چاق: فقط تو چارچوب یه سری محدودههای مالی میتونه نظر منو جلب کنه. این یه اصله دوست من، باور کنین یه اصله. تابلو ۲۸ (نمایش‌نامه) - انتشارات نی
تئاتر فلسفه (گزیده‌ای از درس‌‌گفتارها، کوتاه‌نوشت‌ها، گفت‌وگوها و …)
معرفی کتاب تئاتر فلسفه
اندیشه که دورترین بازآغازیدن‌ها نویدش را داده است، قرار نیست بیاید. اندیشه همین‌جاست، در متن‌های دلوز، جهنده و رقصان در برابر ما، در میان ما؛ اندیشه‌ی تناسلی، اندیشه‌ی اشتدادی، اندیشه‌ی آری‌گو، اندیشه‌ی نامقولی ـ همه‌ی چهره‌هایی که ما نمی‌شناسیم، نقاب‌هایی که هرگز ندیده‌بودیم؛ تفاوت که هیچ‌چیز امکان پیش‌بینی‌کردن‌اش را نمی‌دهد و بااین‌حال موجب می‌شود افلاطون، دانز اسکوتس، اسپینوزا، لایبنیتس، کانت و همه‌ی فیلسوفان همچون نقاب‌های‌نقاب‌هایش بازآیند. فلسفه نه به‌منزله‌ی اندیشه، بلکه به‌منزله‌ی تئاتر: تئاتر تقلیدبازی‌ها بر صحنه‌های بس‌گانه، گریزان و آنی که در آن حرکات بی‌آنکه دیده شوند، به یکدیگر نشانه می‌دهند؛ تئاتری که در آن در زیر نقابِ سقراط، به‌ناگاه سوفیست قهقه می‌زند؛ تئاتری که در آن وجه‌های اسپینوزا دایره‌ای مرکززدوده را رسم می‌کنند، درحالی‌که جوهر همچون سیاره‌ای دیوانه بر گرد آنها می‌چرخد؛ تئاتری که در آن فیشته‌ی لنگ اعلام می‌کند: «منِ ترکخورده ≠ خودمِ منحل‌شده»؛ تئاتری که در آن لایبنیتس رسیده به رأس هرم، در تیرگی تشخیص می‌دهد که آن موسیقیِ آسمانیْ پیرو لونر است. در اتاقکِ نگهبانیِ لوگزامبورگ، دانز اسکوتس سرش را از پنجره‌ی مدور می‌گذراند؛ او سیبیل‌هایی انبوه دارد؛ این‌ها سیبیل‌های نیچه‌اند که به کلوسوفسکی تغییر چهره داده‌اند.
تئاتر فلسفه (گزیده‌ای از درس‌‌گفتارها، کوتاه‌نوشت‌ها، گفت‌وگوها و ...) - انتشارات نی
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.