تهران 57

معرفی کتاب جامعه شناسی سیاسی معاصر کتاب جامعه شناسی سیاسی معاصر راهنمای کاملا تجدید نظر شده و به روز شده بر جامعه شناسی سیاسی است.این کتاب ادبیات رو به رشد در مورد جهانی شدن را در بر می گیرد و نشان می دهد که چگونه سیاست معاصر با مسائل فرهنگی، ساختار اجتماعی و کنش اجتماعی دموکراتیک پیوند خورده است.این کتاب در سراسرش بر حوزه‌های اساسی تحقیقات جامعه‌شناسی تمرکز دارد. فصل های به روز شده ای در این زمینه وجود دارد: تعاریف قدرت و سیاست، تئوری های کلان جهانی شدن، از جمله بحث های جدید در مورد حکومت جهانی و دگرگونی دولت و رسانه ها و جامعه سیاسی؛ جنبش های اجتماعی، از جمله کارهای اخیر در مورد جنبش های اجتماعی جهانی؛ و شهروندی و سیاست برابری و «تفاوت»، از جمله بحث گسترده در مورد رفاه و فقر. علاوه بر این، فصل جدیدی در مورد دموکراسی و محیط زیست گرایی در یک زمینه جهانی وجود دارد.مهمتر از همه، این کتاب شرایط بحث اساسی را که در حال حاضر در سیاست معاصر مطرح است، بیان می کند، و به دانشجویان جامعه شناسی و سیاست ابزارهایی می دهد تا بفهمند و خودشان ارزیابی کنند که چگونه جهانی شدن با امپریالیسم مرتبط است.این نسخه ی جدید:-مطالب جدید در مورد حکومت جهانی، حقوق بشر، جنبش های اجتماعی جهانی، رسانه های جهانی دارد-بحث جدید از دموکراسی را ارائه می دهد.-به وضوح مشخص می کند که در تصمیم گیری بین جایگزین های جهان وطنی، امپریالیسم و ناسیونالیسم چه چیزی در خطر است.-شامل بحث اضافی در مورد اهمیت مطالعه فرهنگ در جامعه شناسی سیاسی است.

کتاب « زمستان بی بهار» نوشته ابراهیم یونسی توسط انتشارات نگاه منتشر شده است. یونسی در این کتاب همان تماشاچی دانا و آگاهی است که صورتی دوگانه پیدا کرده است، او در حین این که داستان و وقایع زندگی خودش را بازگو می‌کند، کمی هم دورتر ایستاده و شاهد جریان زندگی در جهان اطرافش است. این کتاب با تولد این نویسنده آغاز می‌شود و با رهایی‌اش از زندان به پایان می‌رسد. او در زندگی خود بهاری نمی‌بیند. سودای آزادی و آزادگی زودتر از چیزی که فکرش را بکند، نابود می‌شود و بهای این آزادی‌خواهی هشت سال زندان است. هشت سال از گران‌بهاترین سال‌های مردی که فکرهای بزرگی داشت و کارهای بزرگ‌تری می‌کرد. تنها جوانه‌های بهار کم‌رمق زندگی او، خانواده‌اش هستند. کسانی که از ازل تا ابد با او بوده و خواهند بود. و اینجاست که در پایان کتاب اعتراف می‌کند که «تنها کسانی که انتظارمان را می‌کشند، افراد خانواده‌اند…». مسیر رشد فکری و شخصیتی نویسنده را به خوبی می‌توان در این کتاب دنبال کرد. واقعیت‌های رویانمایی که تا دیروز شالوده‌ی زندگی‌اش را می‌ساخت، یکی یکی روی سرش هوار می‌شود و تازه می‌بیند که دنیا آن‌قدرها هم جای قشنگی برای زندگی کردن و عشق ورزیدن نیست. «پس از پایان جنگ جهانی دوم از فرانسه برای معالجه به آلمان می‌رفتم، و چه خوشحال بودم که به آلمان می‌رفتم: ما آریایی، آن‌ها آریایی. برادری بودم که به خانه‌ی برادر می‌رفتم. غمی نداشتم» در کمتر از چند دقیقه تبدیل می‌شود به «فهمید که عربم» و تنها حسرتی باقی می‌ماند از این که چرا انگلیسی نمی‌داند تا خودش را کامل و روشن معرفی کند. زمستان بی‌بهار یکی از آثار تحسین شده در ادبیات معاصر ایران است. . . .